رفتن به محتوای اصلی

درمان موضعی کاندیدیاز (برفک) واژن در دوران بارداری

ایمیدازول (imidazole) بهترین دارو در این زمینه هستند، اما زنان باردار ممکن است به دوره‌های طولانی‌تری (7 روز و نه 4 روز) نیاز داشته باشند. برفک یک عفونت شایع واژن در دوران بارداری است که باعث خارش و درد می‌شود. هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد این عفونت قارچی به نوزاد آسیب می‌رساند. کرم‌های ضدقارچ موثر هستند. ایمیدازول‌ها (مانند کلوتریمازول (clotrimazole)) از درمان‌های قدیمی‌تر مانند نیستاتین (nystatin) و هیدرارگافن (hydrargaphen) موثرتر هستند. دوره‌های طولانی‌تر (7 روز) بیش از 90% از زنان را درمان کردند، درحالی‌که دوره‌های استاندارد (4 روز) فقط حدود نیمی از موارد را درمان کردند.

پیشینه

کاندیدیاز واژن (مونیلیاز (moniliasis) یا برفک (thrush)) یک عفونت شایع و اغلب آزاردهنده برای بسیاری از زنان است. این وضعیت حتی در دوران بارداری شایع‌تر است. هیچ شواهد وجود ندارد که نشان دهد برفک در دوران بارداری برای نوزاد مضر است.

اهداف

هدف از این مرور، ارزیابی تاثیرات روش‌های مختلف درمان کاندیدیاز واژن در دوران بارداری بود.

روش‌های جست‌وجو

پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین را جست‌وجو کردیم (مارچ 2001). این جست‌وجو را در 1 اکتبر 2009 به‌روز کرده و نتایج را به بخش در انتظار طبقه‌بندی افزودیم.

معیارهای انتخاب

کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده از بررسی هر نوع درمان برای کاندیدیاز واژن در دوره بارداری.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها

دو محقق کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده و داده‌ها را استخراج کردند.

نتایج اصلی

ده کارآزمایی وارد شدند. براساس نتایج پنج کارآزمایی، داروهای ایمیدازول (imidazole) در درمان کاندیدیاز واژن در دوران بارداری موثرتر از نیستاتین (nystatin) بودند (نسبت شانس: 0.21؛ 95% فاصله اطمینان: 0.16 تا 0.29). در یک کارآزمایی، نیستاتین به اندازه هیدرارگافن (hydrargaphen) موثر بود (نسبت شانس: 0.29؛ 95% فاصله اطمینان: 0.05 تا 1.84). یک کارآزمایی، کلوتریمازول موثرتر از دارونما (placebo) ظاهر شد (نسبت شانس: 0.14؛ 95% فاصله اطمینان: 0.06 تا 0.31). درمان تک‌دوز، نه بیشتر و نه کمتر از درمان سه یا چهار روزه موثر نبود. بااین‌حال، دو کارآزمایی‌ شامل 81 زن نشان داد که درمان چهار روزه نسبت به درمان هفت روزه اثربخشی کمتری داشت (نسبت شانس: 11.7؛ 95% فاصله اطمینان: 4.21 تا 29.15). بر اساس نتایج دو کارآزمایی، درمان به مدت هفت روز، نه بیشتر و نه کمتر از درمان به مدت 14 روز موثر بود (نسبت شانس: 0.41؛ 95% فاصله اطمینان:: 0.16 تا 1.05). ترکونازول (terconazole) به اندازه کلوتریمازول موثر بود (نسبت شانس: 1.41؛ 95% فاصله اطمینان: 0.28-7.10).

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

به نظر می‌رسد ایمیدازول موضعی برای درمان کاندیدیاز واژن علامت‌دار در دوران بارداری موثرتر از نیستاتین باشد. ممکن است درمان به مدت هفت روز در دوران بارداری به جای دوره‌های کوتاه‌تر که معمولا در زنان غیرباردار استفاده می‌شود، ضروری باشد.

[نکته: هفت استناد موجود در بخش «در انتظار طبقه‌بندی» این مرور ممکن است نتیجه‌گیری‌هایی را که یک بار مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند، تغییر دهند.]

یادداشت‌های ترجمه

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Citation
Young G, Jewell D. Topical treatment for vaginal candidiasis (thrush) in pregnancy. Cochrane Database of Systematic Reviews 1996, Issue 1. Art. No.: CD000225. DOI: 10.1002/14651858.CD000225.