کلومیفن سیترات (clomiphene citrate) یک داروی باروری است که میتواند تعداد تخمکهای آزاد شده را برای لقاح احتمالی افزایش دهد. این روش توسط زنانی که تخمکگذاری منظمی ندارند و برخی که تخمکگذاری دارند اما هنوز باردار نشدهاند، استفاده میشود. به نظر نمیرسد کلومیفن سیترات احتمال بارداری را در زنانی که بهطور منظم تخمکگذاری میکنند اما پساز بیشاز یک سال رابطه جنسی محافظتنشده باردار نشدهاند و بنابراین نابارور محسوب میشوند، افزایش دهد. خطر مرتبط با درمان با کلومیفن سیترات، احتمال 10% در بارداری چندقلویی است. به دلیل ناهمگونی (heterogeneity) میان برخی از مطالعات، نتایج این مرور از کارآزماییها باید با احتیاط استفاده شوند.
مطالعه چکیده کامل
اثربخشی کلومیفن سیترات (clomiphene citrate) در درمان ناباروری ناشی از تخمکگذاری نامنظم یا اندک، نشان داده شده است. تاثیرات فیزیولوژیکی و مزایای بالینی آن در زنان دارای تخمکگذاری و مبتلا به ناباروری با علت ناشناخته، کمتر مشخص است. این دارو با افزایش خطر بارداری چندقلویی و افزایش احتمالی خطر سرطان تخمدان مرتبط است. با توجه به این نگرانیها، تعیین اثربخشی کلومیفن سیترات برای زنان دارای تخمکگذاری و مبتلا به ناباروری با علت ناشناخته، بسیار مهم است.
اهداف
تعیین اثربخشی کلومیفن سیترات در بهبود پیامدهای بارداری در زنان مبتلا به ناباروری با علت ناشناخته، که در محدوده دوز 50 تا 250 میلیگرم تا 10 روز استفاده شد. پیامد اولیه، زندهزایی بود.
روشهای جستوجو
ما در پایگاه ثبت تخصصی گروه اختلالات قاعدگی و ناباروری در کاکرین (جون 2009)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزماییهای کنترلشده کاکرین (CENTRAL) ( کتابخانه کاکرین 2009، شماره 2)، MEDLINE (1966 تا جون 2009)، EMBASE (1980 تا جون 2009) و فهرست منابع مقالات، جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
فقط کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده وارد این مرور شدند. طراحیهای شبه-تصادفیسازیشده خارج شدند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
چهارده کارآزمایی بالقوه مرتبط شناسایی شدند که هفت مورد از آنها در این مرور گنجانده شدند. تمام کارآزماییها با استفاده از روششناسی (methodology) استاندارد گروه اختلالات قاعدگی و ناباروری، از نظر خطر سوگیری (bias) ارزیابی شدند.
نتایج اصلی
دادههای مربوط به 1159 شرکتکننده از هفت کارآزمایی جمعآوری شدند. هیچ شواهدی وجود نداشت که نشان دهد کلومیفن سیترات در مقایسه با عدم درمان یا دارونما (placebo)، برای زندهزایی (نسبت شانس (OR): 0.79؛ 95% CI؛ 0.45 تا 1.38؛ P = 0.41) یا برای بارداری بالینی بهازای هر زن که بهصورت تصادفی در هر دو گروه تلقیح داخل رحمی (IUI) (OR: 2.40؛ 95% CI؛ 0.70 تا 8.19؛ P = 0.16)، بدون IUI (OR: 1.03؛ 95% CI؛ 0.64 تا 1.66؛ P = 0.91) و بدون IUI اما با استفاده از گنادوتروپین جفتی انسانی (hCG) (OR: 1.66؛ 95% CI؛ 0.56 تا 4.80؛ P = 0.35) قرار گرفتند، موثرتر باشد. لازم به ذکر است که ناهمگونی (heterogeneity) میان مطالعات با استفاده از آماره I 2 از 34% تا 58% متغیر بود.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ شواهدی مبنی بر مزیت بالینی کلومیفن سیترات در مدیریت درمانی ناباروری با علت نامشخص وجود ندارد. هنگام انتخاب این روش درمانی، باید عوارض جانبی احتمالی بررسی شوند. این موارد شامل افزایش خطر بارداری چندقلویی و نگرانی در مورد ارتباط میان استفاده بیشاز 12 چرخه قاعدگی از آن و افزایش سه-برابری خطر ابتلا به سرطان تخمدان است.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
