هفت کارآزمایی را با 982 شرکت‌کننده وارد کردیم که نوع بی‌حسی را برای درمان اندوواسکولار در انسداد عروق بزرگ در سیستم گردش خون داخل-جمجمه‌ای بررسی کردند. پیامدها در دوره‌های زمانی مختلف ارزیابی شدند، این دوره‌ها از شروع نشانه‌های سکته مغزی تا 90 روز پس از شروع پروسیجر متغیر بودند. بنابراین، همه مطالعات وارد شده داده‌هایی را در مورد نقاط زمانی اولیه (تا 30 روز) و طولانی-مدت (بالای 30 تا 90 روز) گزارش کردند.

بی‌حسی عمومی در برابر بی‌حسی غیر-عمومی (اولیه)

در مورد تاثیر بی‌حسی عمومی در مقایسه با بی‌حسی غیر-عمومی بر پیامدهای عملکردی (تفاوت میانگین (MD): 0؛ 95% CI؛ 0.31- تا 0.31؛ P = 1.0؛ 1 مطالعه، 90 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت بسیار پائین) و بر زمان سپری‌شده تا ریواسکولاریزاسیون از سوراخ ایجاد شده در کشاله ران تا پرفیوژن مجدد شریانی (MD؛ 2.91 دقیقه؛ 95% CI؛ 5.11- تا 10.92؛ P = 0.48؛ I² = 48%؛ 5 مطالعه، 498 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بسیار پائین) نامطمئن هستیم. بی‌حسی عمومی در مقایسه با بی‌حسی غیر-عمومی ممکن است منجر به هیچ تفاوتی در اختلالات نورولوژیکی تا 48 ساعت پس از انجام پروسیجر (MD: -0.29؛ 95% CI؛ 1.18- تا 0.59؛ P = 0.52؛ I² = 0%؛ 7 مطالعه، 982 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت پائین) و در مورتالیتی مرتبط با سکته مغزی (خطر نسبی (RR): 0.98؛ 95% CI؛ 0.52 تا 1.84؛ P = 0.94؛ I² = 0%؛ 3 مطالعه، 330 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین)، همه خونریزی‌های داخل-جمجمه‌ای (RR: 0.92؛ 95% CI؛ 0.65 تا 1.29؛ P = 0.63؛ I² = 0%؛ 5 مطالعه، 693 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین) نشود. بی‌حسی عمومی ممکن است عوارض جانبی (بی‌ثباتی همودینامیک) را در مقایسه با بی‌حسی غیر-عمومی بهبود ببخشد (RR: 0.21؛ 95% CI؛ 0.05 تا 0.79؛ P = 0.02؛ I² = 71%؛ 2 مطالعه، 229 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین). بی‌حسی عمومی ریواسکولاریزاسیون شریان هدف را در مقایسه با بی‌حسی غیر-عمومی بهبود می‌بخشد (RR: 1.10؛ 95% CI؛ 1.02 تا 1.18؛ P = 0.02؛ I² = 29%؛ 7 مطالعه، 982 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت متوسط). هیچ داده‌ای برای کیفیت زندگی در دسترس نبود.

بی‌حسی عمومی در برابر بی‌حسی غیر-عمومی (طولانی-مدت)

هیچ تفاوتی در بی‌حسی عمومی در مقایسه با بی‌حسی غیر-عمومی برای پیامدهای عملکردی دو-حالتی و پیوسته وجود ندارد (دو-حالتی: RR: 1.21؛ 95% CI؛ 0.93 تا 1.58؛ P = 0.16؛ I² = 29%؛ 4 مطالعه، 625 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت پائین؛ پیوسته: MD: -0.14؛ 95% CI؛ 0.34- تا 0.06؛ P = 0.17؛ I² = 0%؛ 7 مطالعه، 978 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت پائین). بی‌حسی عمومی هیچ تغییری را در مورتالیتی مرتبط با سکته مغزی در مقایسه با بی‌حسی غیر-عمومی ایجاد نکرد (RR: 0.88؛ 95% CI؛ 0.64 تا 1.22؛ P = 0.44؛ I² = 12%؛ 6 مطالعه، 843 شرکت‌کننده؛ شواهد با قطعیت پائین). هیچ داده‌ای در مورد اختلالات عصبی، همه خونریزی‌های داخل-جمجمه‌ای، وضعیت ریواسکولاریزاسیون شریان هدف، زمان سپری‌شده تا ریواسکولاریزاسیون از سوراخ ایجاد شده روی کشاله ران تا پرفیوژن مجدد شریانی، عوارض جانبی (بی‌ثباتی همودینامیک) یا کیفیت زندگی وجود نداشت.

مطالعات در حال انجام

هشت مطالعه در حال انجام را شناسایی کردیم. پنج مطالعه بی‌حسی عمومی را در برابر بی‌حسی همراه با آرام‌بخشی هوشیارانه، یک مطالعه بی‌حسی عمومی را در برابر بی‌حسی با آرام‌بخشی هوشیارانه به همراه بی‌حسی موضعی، و دو مطالعه بی‌حسی عمومی را در برابر بی‌حسی موضعی مقایسه کردند. از این مطالعات، هفت مطالعه قصد داشتند داده‌های مربوط به پیامدهای عملکردی را با استفاده از مقیاس اصلاح شده رنکین (modified Rankin Scale)، پنج مطالعه در مورد اختلالات نورولوژیکی، شش مطالعه در مورد مورتالیتی ناشی از سکته مغزی، دو مطالعه در مورد همه خونریزی‌های داخل-جمجمه‌ای، پنج مطالعه در مورد وضعیت ریواسکولاریزاسیون شریان هدف، و چهار مطالعه در مورد زمان سپری‌شده تا انجام ریواسکولاریزاسیون، و چهار مطالعه در مورد عوارض جانبی به ارائه گزارش بپردازند. یک مطالعه در حال انجام قصد دارد داده‌های مربوط به کیفیت زندگی را گزارش کند. یک مطالعه قصد نداشت هیچ یک از پیامدهای مورد نظر این مرور را گزارش کند.