چرا این سؤال مهم است
بخش‌های اورژانس بیمارستانی اغلب افراد با آسیب‌های چشمی را درمان می‌کنند. دو نوع اصلی از آسیب‌های چشمی وجود دارد:
• آسیب‌های ترومای غیر-نافذ (blunt)، زمانی که جسم یا نیرویی به چشم برخورد می‌کند. دلایل شایع ترومای غیر-نافذ چشم عبارت بودند از تصادفات وسایل نقلیه موتوری، حوادث مربوط به ورزش یا کار، یا دعوا و زدوخورد.
• آسیب‌های ترومای نافذ، زمانی که یک جسم تیز یا جسمی که با سرعت زیاد حرکت می‌کند (به عنوان مثال، گلوله‌های شلیک شده توسط تفنگ‌های بادی (air-powered)) چشم را سوراخ می‌کند.
ترومای غیر-نافذ شایع‌ترین نوع آسیب چشمی است. افرادی که این دچار این آسیب‌ها می‌شوند اغلب به ایریدوسیکلیت تروماتیک (traumatic iridocyclitis)، که همان التهاب عنبیه (قسمت رنگی چشم که مردمک سیاه را احاطه می‌کند) و جسم مژگانی (عضلات و بافت اطراف عنبیه) مبتلا می‌شوند. ایریدوسیکلیت تروماتیک می‌تواند پس از ترومای غیر-نافذ شدید و خفیف رخ دهد، و می‌تواند کودکان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد. نشانه‌های مرتبط با آسیب به عنبیه و جسم مژگانی، درد چشم و حساسیت به نور است. اگر التهاب مورد توجه قرار نگیرد یا به درستی درمان نشود، می‌تواند منجر به از دست دادن بینایی شود.
درمان استاندارد برای ایریدوسیکلیت تروماتیک، استفاده از قطره‌های ضد-التهابی چشمی (کورتیکواستروئیدها) است. قطره‌های چشمی که مردمک را گشاد می‌کنند (میدریاتیک‌ها) معمولا به عنوان یک درمان کمکی، برای کاهش درد و ناراحتی چشم، و کوتاه شدن مدت زمان نشانه‌ها استفاده می‌شوند.
هدف ما این بود که با بررسی شواهد پژوهشی دریابیم که استفاده از میدریاتیک‌ها به‌همراه کورتیکواستروئیدها برای درمان ایریدوسیکلیت تروماتیک مفید است یا خیر یا عوارض جانبی بیشتری نسبت به کورتیکواستروئیدها به‌تنهایی ایجاد می‌کنند یا خیر. به‌ویژه اینکه می‌خواستیم بدانیم میدریاتیک‌ها درد و التهاب چشم را تسکین می‌دهند یا بینایی را بهبود می‌بخشند یا تاثیری ندارند. ما هم‌چنین می‌خواستیم دریابیم میدریاتیک‌ها منجر به عوارضی مانند درد مزمن می‌شوند، و آیا تاثیرات منفی جدی روی بینایی (از جمله نابینایی) بر جای می‌گذارند یا خیر.
چگونه به جست‌وجوی شواهد پرداختیم
تیم پژوهشگران ما منابع علمی پزشکی را برای یافتن موارد زیر جست‌وجو کردند:
• کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده: یعنی مطالعات پزشکی که در آن‌ها افراد به‌طور تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمان قرار می‌گیرند. این نوع مطالعه قابل اعتماد‌ترین شواهد را در مورد اینکه یک درمان باعث ایجاد تفاوت می‌شود یا خیر، ارائه می‌دهد؛
• مطالعات روی افراد در هر سنی با ایریدوسیکلیت تروماتیک؛
• مطالعاتی که تاثیرات میدریاتیک‌ها را به همراه کورتیکواستروئیدها در مقابل کورتیکواستروئیدها به‌تنهایی مقایسه کردند.
آنچه ما پیدا کردیم
ما هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را پیدا نکردیم که به ما در پاسخ به سوال‌مان کمک کند. بنابراین، نمی‌دانیم که افزودن میدریاتیک‌ها به کورتیکواستروئیدها مفید است یا خیر و اینکه نسبت به استفاده از کورتیکواستروئیدها به‌تنهایی باعث تاثیرات ناخواسته بیشتری در درمان ایریدوسیکلیت تروماتیک می‌شوند یا خیر. ما به پژوهشگرانی نیاز داریم تا مطالعات آینده را برای مقایسه میدریاتیک‌ها به علاوه کورتیکواستروئیدها در مقابل کورتیکواستروئیدها انجام دهند، بنابراین می‌توانیم مزایا و خطرات استفاده از میدیاریاتیک‌ها را به عنوان یک درمان کمکی در مدیریت ایریدوسیکلیت تروماتیک ارزیابی کنیم.
این مرور تا چه زمانی به‌روز است؟
آخرین جست‌وجو را برای یافتن شواهد در 12 جون 2019 انجام دادیم. این مرور پژوهش‌هایی را که تا آن تاریخ در دسترس بود پوشش داد، اما شواهدی را که ممکن است از آن زمان منتشر شده باشد، در نظر نگرفت.
ما هیچ شواهدی را از RCTها در مورد اثربخشی عوامل میدریاتیک موضعی به عنوان یک درمان کمکی همراه با کورتیکواستروئیدهای موضعی برای درمان ایریدوسیکلیت تروماتیک پیدا نکردیم. در نبود این نوع مطالعات، نمی‌توانیم نتیجه قطعی بگیریم. انجام کارآزمایی‌های کنترل شده‌ای مورد نیاز است که استفاده ترکیبی را از عوامل میدریاتیک موضعی و قطره‌های کورتیکواستروئیدی در مقابل قطره‌های استاندارد کورتیکواستروئیدی به‌تنهایی، در افراد مبتلا به ایریدوسیکلیت تروماتیک مقایسه کنند. این کارآزمایی‌ها ممکن است شواهدی را در مورد اثربخشی و خطر استفاده از قطره‌های میدریاتیک موضعی به عنوان درمان کمکی برای مدیریت ایریدوسیکلیت تروماتیک ارائه دهند.
شکایت‌های تروماتیک چشم 3% از کل ویزیت‌های بخش اورژانس بیمارستانی را تشکیل می‌دهند. شایع‌ترین آسیب تروماتیک به چشم، ترومای غیر-نافذ (بلانت) است که 30% از این ویزیت‌ها را تشکیل می‌دهد. ترومای بلانت غالبا منجر به ایریدوسیکلیت تروماتیک (traumatic iridocyclitis) و بنابراین باعث یووئیت‌های قدامی (anterior uveitis) می‌شود. ایریدوسیکلیت اغلب باعث پارگی، فتوفوبی، درد چشم و از دست دادن بینایی می‌شود. این نشانه‌ها در نتیجه فرآیندهای التهابی و اسپاسم‌های مژگانی در عضلات عنبیه و اسفینکتر ایجاد می‌شوند. روند التهابی معمولا با کورتیکواستروئیدهای موضعی کنترل می‌شود، در حالی که اسپاسم مژگانی با گشاد شدن مردمک چشم با استفاده از عوامل میدریاتیک موضعی، به عنوان درمان ادجوانت (کمکی)، کمتر می‌شود. با این حال، اثربخشی عوامل میدریاتیک از نظر کاهش درد چشم و از دست دادن حدت بینایی کمّی‌سازی نشده است.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی میدریاتیک‌های موضعی به عنوان درمان کمکی همراه با کورتیکواستروئیدهای موضعی در مدیریت ایریدوسیکلیت تروماتیک.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) را جست‌وجو کردیم که شامل پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین (شماره 6؛ 2019)، Ovid MEDLINE؛ Embase.com؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) Plus؛ PubMed؛ ClinicalTrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO) بود. هیچ محدودیتی را از نظر تاریخ یا زبان در جست‌وجوی الکترونیکی برای یافتن کارآزمایی‌ها اعمال نکردیم. بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی را برای آخرین بار در تاریخ 12 جون 2019 جست‌وجو کردیم.
در نظر داشتیم کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کنیم که عوامل میدریاتیک موضعی را همراه با درمان کورتیکواستروئید موضعی در برابر کورتیکواستروئیدهای موضعی به‌تنهایی، در شرکت‌کنندگان مبتلا به ایریدوسیکلیت تروماتیک مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور (JH؛ MK) به‌طور مستقل از هم عناوین و چکیده‌های مقالات، سپس متن کامل گزارش‌ها را از نظر معیار واجد شرایط بودن غربالگری کردند. برنامه‌ریزی کردیم که از دو نویسنده بخواهیم به‌طور مستقل از هم داده‌ها را از مطالعات وارد شده استخراج کنند. اختلاف‌نظرها را با بحث حل‌وفصل کردیم.
هیچ RCT واجد شرایطی وجود نداشت که مداخلات مورد نظر را در افراد مبتلا به ایریدوسیکلیت تروماتیک مقایسه کند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.