سوال مطالعه مروری
ما می‌خواستیم بدانیم که آنتی‌بیوتیک خوراکی (مصرف شده از راه دهان) یا آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی برای کاهش طول مدت و فراوانی اپیزودهای عفونی برونشکتازی، بستری در بیمارستان و عوارض جانبی، و هم‌چنین کاهش خطر ابتلا به عفونت‌های قفسه سینه که به درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها پاسخ نداده، موثرتر است یا خیر.
پیشینه
برونشکتازی یک وضعیت درمان‌ناپذیر طولانی‌مدت است که افراد مبتلا به عفونت‌های تکرار شونده باکتریایی قفسه سینه شده که منجر به سرفه، تنگی نفس و تولید موکوس می‌شوند. این حالت اغلب سه بار یا بیشتر در سال رخ می‌دهد و نیاز به درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها دارد، چه به‌صورت کوتاه-مدت برای درمان عفونت‌های قفسه سینه، و چه به حالت طولانی‌مدت برای پیشگیری از عفونت‌های تکراری قفسه سینه. پیشتر تصور می‌شد این بیماری غیر-معمول است؛ اما آمار اخیر نشان می‌دهد که تا 5 نفر در هر 1000 نفر ممکن است مبتلا به برونشکتازی باشند و نرخ مرگ‌ومیر افراد مبتلا به این بیماری بیش از دو برابر جمعیت عمومی است.
آنتی‌بیوتیک‌ها به‌طور وسیع برای درمان عفونت‌های قفسه سینه در افراد مبتلا به برونشکتازی، برای از بین بردن انواع خاصی از باکتری‌هایی که باعث عفونت می‌شوند، به‌کار گرفته می‌شوند. بعضی از آنتی‌بیوتیک‌ها در برابر انواع خاصی از باکتری‌ها نسبت به بقیه موثرتر هستند و این انواع مختلف باکتری‌ها می‌توانند مقاومت را به درمان با آنتی‌بیوتیک‌ها گسترش دهند، و در نتیجه موثر بودن آنها را کاهش داده و انتخاب آنتی‌بیوتیک بعدی را محدود کند. آنتی‌بیوتیک‌ها هم‌چنین می‌توانند به روش‌های مختلفی از قبیل خوراکی به‌صورت قرص یا تنفسی به عنوان یک داروی استنشاقی تجویز شوند.
در حال حاضر نمی‌دانیم کدام روش تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها، خوراکی یا استنشاقی، برای درمان عفونت‌های مکرر قفسه سینه از نظر حذف باکتری‌ها، کاهش شانس بروز مقاومت آنتی‌بیوتیکی افراد و کاهش نشانه‌های برونشکتازی موثر است.
به دنبال همه شواهد موجود منتشر شده و منتشر نشده تا ماه مارچ 2018 به جست‌وجو پرداختیم که آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی را در برابر آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی مقایسه کرده بودند.
ویژگی‌های مطالعه
در حالی که مطالعات معدودی در مورد مزایای آنتی‌بیوتیک‌ها برای افراد مبتلا به برونشکتازی وجود دارد، هیچ کدام آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی را با آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی مقایسه نکرده بودند.
کیفیت شواهد
هیچ شواهد با کیفیت بالایی برای تعیین اینکه آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی یا استنشاقی برای افراد مبتلا به برونشکتازی مفیدتر هستند یا خیر، وجود ندارد. برای ارزیابی اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی برای کاهش نرخ عفونت‌های قفسه سینه و شانس ایجاد مقاومت در برابر آنتی‌بیوتیک‌ها، مطالعات بیشتری لازم است.
در حال حاضر شواهدی وجود ندارد که نشان دهد آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی نسبت به آنتی‌بیوتیک‌های استنشافی مفیدتر هستند یا خیر. دستورالعمل‌های بالینی اخیر ERS برونشکتازی یک رویکرد عملی برای استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های طولانی‌مدت تهیه کرده‌اند. انجام پژوهش‌های جدید برای مقایسه درمان‌های استنشاقی و خوراکی آنتی‌بیوتیکی برای بیماران مبتلا به برونشکتازی با سابقه شعله‌وری مکرر ضروری است تا مشخص شود کدام رویکرد از نظر پیشگیری از تشدید، کیفیت زندگی، بار (burden) درمان و مقاومت آنتی‌بیوتیکی موثرتر است.
برونشکتازی (bronchiectasis) یک بیماری التهابی مزمن است که با دوره‌های تکرار شونده عفونت‌های باکتریایی تنفسی همراه با سرفه، تولید خلط و اختلال در کیفیت زندگی مشخص می‌شود. آنتی‌بیوتیک‌ها گزینه اصلی درمانی برای درمان شعله‌وری برونشکتازی هستند. شواهد نشان می‌دهد که آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی ممکن است با ریشه‌کنی موثرتر ارگانیسم‌های عفونی و کاهش خطر مقاومت آنتی‌بیوتیکی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی همراه باشند. با این حال، در حال حاضر مشخص نیست که تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها به صورت خوراکی موثرتر هستند یا استنشاقی.
تعیین اثربخشی و ایمنی مقایسه‌ای آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی در برابر استنشاقی در درمان بزرگسالان و کودکان مبتلا به برونشکتازی.
مطالعات را از طریق جست‌وجوهای پایگاه ثبت تخصصی گروه راه‌های هوایی در کاکرین (CAGR) که توسط متخصص اطلاعات گروه نگهداری می‌شود، شناسایی کردیم. این پایگاه ثبت شامل گزارش‌های کارآزمایی‌هایی است که از طریق جست‌وجوی سیستماتیک بانک‌های اطلاعاتی کتاب‌شناختی شامل پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ AMED و PsycINFO و جست‌وجوی دستی مجلات تنفسی و چکیده جلسات شناسایی شده بود. هم‌چنین ClinicalTrials.gov و پورتال کارآزمایی‌های سازمان جهانی بهداشت را جست‌وجو کردیم. تمام بانک‌های اطلاعاتی را در مارچ 2018 جست‌وجو کردیم و هیچ گونه محدودیتی در زبان انتشار وجود نداشت.
ما برنامه‌ریزی کردیم تا مطالعاتی را وارد مرور کنیم که آنتی‌بیوتیک‌های خوراکی را با آنتی‌بیوتیک‌های استنشاقی مقایسه کرده بودند. استفاده کوتاه-مدت (کمتر از چهار هفته) را برای درمان شعله‌ور شدن حاد بیماری به‌طور جداگانه از استفاده طولانی‌مدت‌تر به عنوان پروفیلاکتیک (4 هفته یا بیشتر) در نظر گرفتیم. هر دو مقایسه‌های داخل یک کلاس و بین کلاس‌ها را در نظر گرفتیم. ما برنامه‌ریزی کردیم در صورتی که شرکت‌کنندگان درست پیش از شروع کارآزمایی، آنتی‌بیوتیک ممتد یا با دوزهای بالا دریافت کرده بودند، یا اگر تشخیص فیبروز سیستیک (CF)، سارکوئیدوز (sarcoidosis)، آسپرژیلوس برونکوپولومونری آلرژیک فعال (active allergic bronchopulmonary aspergillosis) یا عفونت مایکوباکتریال غیر-سلی فعال (non-tuberculous Mycobacterial) داشتند، از مطالعه کنار گذاشته شوند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم معیارهای ورود به مطالعه را برای جست‌وجوها به کار گرفتند و ما برنامه‌ریزی کردیم تا دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی و کیفیت کلی شواهد را با استفاده از معیارهای درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) به دست بیاورند. هم‌چنین برنامه‌ریزی کردیم که داده‌های ازدست‌رفته را در جایی که امکان‌پذیر است، از نویسندگان به دست آوریم و نتایج را با 95% فواصل اطمینان (CIs) گزارش کنیم.
313 رکورد منحصر‌به‌فرد را از طریق جست‌وجوی بانک اطلاعاتی و 21 رکورد دیگر را از پایگاه‌های ثبت کارآزمایی شناسایی کردیم. 307 رکورد را بر اساس سوگیری عنوان و چکیده به‌تنهایی و 27 مورد دیگر را پس از بررسی متن کامل گزارش‌ها حذف کردیم. هیچ مطالعه‌ای برای ورود به این مرور شناسایی نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.