بی‌اختیاری ادرار چیست؟

مشکلات مثانه در زنان شایع است. به توالت رفتن مکرر، فوری و گاهی اوقات عدم انجام به‌موقع آن را بی‌اختیاری فوریتی ادرار می‌گویند. این وضعیت به این دلیل رخ می‌دهد که سیگنال‌هایی که به زنان داده می‌شود تا مثانه خود را تخلیه کنند بسیار قوی بوده و بیش از حد لازم رخ می‌دهند. نشت ادرار هنگام عطسه یا ورزش، بی‌اختیاری استرسی ادرار نامیده شده و زمانی اتفاق می‌افتد که عضلاتی که خروجی مثانه را کنترل می‌کنند، ضعیف‌تر از آنچه که باید باشند، هستند. زنان هم‌چنین می‌توانند مبتلا به ترکیبی از این دو حالت باشند که به آن بی‌اختیاری مختلط ادرار می‌گویند.

نشانه‌های مشکلات مثانه می‌توانند باعث دیسترس و ناراحتی زیادی شوند. برای مثال، زنان اغلب تمایلی به بیرون رفتن ندارند و ممکن است از پیاده‌روی یا شرکت در کلاس‌های ورزشی بترسند. اغلب این زنان احساس انزوا کرده و سطح کیفیت زندگی آنها به‌طور قابل‌توجهی در مقایسه با زنان بدون نشانه‌های مثانه پائین‌تر است.

بی‌اختیاری ادرار چگونه درمان می‌شود؟

گزینه‌های درمانی برای بی‌‍‌اختیاری ادرار عمدتا شامل «درمان محافظه‌کارانه» (اجتناب از روش‌های تهاجمی)، دارو-درمانی و جراحی است. ابتدا باید درمان‌های محافظه‌کارانه ارائه شود که شامل تمرین عضلات کف لگن (عضله بین استخوان دم (coccyx) و استخوان شرمگاهی (pubic bone) که از مثانه، روده، واژن و رحم حمایت می‌کند) (با و بدون درمان‌های کمکی مانند تحریک الکتریکی)، تمرین مثانه و دستگاه‌ها است. این موارد معمولا توسط فیزیوتراپیست‌ها یا پرستارانی که آموزش تخصصی دیده‌اند، ارائه می‌شوند.

هدف ما از انجام این مرور چه بود؟

مرورهای کاکرین زیادی در رابطه با مدیریت محافظه‌کارانه انواع مختلف بی‌اختیاری ادرار وجود دارند، و هدف ما گردآوری این یافته‌های پژوهشی در یک سند بررسی اجمالی قابل دسترس، با نظر متخصصان بالینی و زنان مبتلا به بی‌اختیاری، بود.

این بررسی اجمالی تا چه زمانی به‌روز است؟

این بررسی اجمالی تا 18 ژانویه 2021 به‌روز است.

ما چه کاری را انجام دادیم؟

به جست‌وجوی مرورهای کاکرین مربوط به مدیریت محافظه‌کارانه بی‌اختیاری ادرار در زنان پرداخته و 29 مرور مرتبط را یافتیم. از این مطالعات، داده‌های مربوط به نوع مداخله (درمان) و مقایسه آن را در جداول گردآوری کردیم. درمان مقایسه‌ای می‌توانست یک کنترل (مانند یک درمان ساختگی (ظاهری) یا مراقبت معمول)، یک مداخله محافظه‌کارانه دیگر یا یک مداخله غیر-محافظه‌کارانه باشد. دو پیامد کلیدی را شناسایی کردیم که برای زنان مهم بود: اینکه درمان شده یا بهبود یافتند و اینکه کیفیت زندگی آنها بهبود یافت یا خیر. کیفیت مرورهای وارد شده و قطعیت داده‌های این مرورها را ارزیابی کردیم (میزان اطمینان ما از صحت نتایج مرور در حمایت یا رد یک یافته).

نتایج کلیدی

شواهدی با قطعیت بالا وجود دارد که انجام تمرینات عضلات کف لگن می‌تواند نشانه‌ها را درمان کرده و کیفیت زندگی را برای انواع بی‌اختیاری ادرار بهبود بخشد. شواهدی با قطعیت متوسط یا بالا وجود دارد که تمرینات عضلات کف لگن اگر شدیدتر باشند، حمایت بیشتری را از یک متخصص سلامت دریافت کنند، و با استراتژی‌هایی برای حمایت از ادامه استفاده ترکیب شوند، عملکرد بهتری خواهند داشت. اصلاح شیوه زندگی، مانند کاهش وزن و تلاش برای کنترل دفعات تخلیه مثانه، ممکن است برای برخی از انواع بی‌اختیاری ادرار مفید باشند. استفاده از داروهای کمکی مانند تحریک الکتریکی نیز ممکن است مزیت داشته باشند، به ویژه برای کسانی که بی‌اختیاری ادراری مختلط یا فوریتی دارند.

کیفیت شواهد

تقریبا نیمی از یافته‌های ما شواهدی را با قطعیت متوسط یا بالا ارائه دادند. با این حال، 81% از یافته‌های ما از آنالیزهای درون مرورها شامل داده‌های فقط یک کارآزمایی بود. این مرورها نتوانسته بودند نتایج کارآزمایی‌های متعدد را جمع‌آوری کنند. نتوانستیم هیچ مرور کاکرینی را برای برخی از درمان‌های شایع، مانند درمان‌های روان‌شناختی، شناسایی کنیم. به‌طور کلی، پیگیری طولانی-مدت وجود نداشت و استفاده از پیامدهای متعدد و متنوع، امکان ترکیب نتایج را برای ارائه شواهد معنی‌دار محدود می‌کرد.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان

شواهد زیادی برای مدیریت محافظه‌کارانه بی‌اختیاری ادرار در زنان وجود دارد و استفاده از تمرینات عضلات کف لگن برای اکثر بیماران، صرف‌نظر از نوع بی‌اختیاری، به شدت مورد حمایت قرار گرفته‌اند. با این حال، شواهد فعلی برای درمان محافظه‌کارانه بی‌اختیاری ادرار محدودیت‌های زیادی داشته و اغلب شواهد از تصمیمات بالینی واضح حمایت نمی‌کنند. برای ارائه شواهدی با کیفیت بالا در مورد سوالاتی که برای زنان مبتلا به بی‌اختیاری ادرار مهم است، انجام پژوهش‌های بیشتر ضروری است.