آوازخوانی (singing) از ریه‌ها برای تامین جریان هوا به منظور تولید کلمات یا اصوات موزیکال با صدا استفاده می‌کند. این کار می‌تواند به تلاش زیاد برای انقباض و هماهنگی ماهیچه‌ها نیاز پیدا کند. این روش ممکن است برای افراد مبتلا به بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD)، درست مشابه انجام تمرینات تنفسی (breathing exercises) مزیت داشته باشد. گفته می‌شود که آوازخوانی برای سلامت سودمند است؛ اما برای اثبات این موضوع پیش از ارائه هرگونه توصیه، به ویژه توصیه‌های مرتبط با وضعیت‌های سلامت، به شواهد نیاز داریم. برای بررسی تاثیر آوازخوانی روی کیفیت زندگی یا تنگی نفس در افراد مبتلا به COPD برنامه‌ریزی کردیم. سه مطالعه را شامل مجموع 112 شرکت‌کننده وارد مرور کردیم. شرکت‌کنندگان به طور تصادفی در یکی از گروه دریافت کننده آموزش‌های آوازخوانی یا گروه کنترل غیر-آوازخوانی قرار داده شدند. گروه‌های کنترل شامل یکی از کارگاه‌های فیلم (film workshop)، هنرهای دستی (handcraft work) یا عدم مداخله می‌شدند. آوازخوانی در داخل گروه‌ها به صورت یک یا دو مرتبه در هفته به مدت یک ساعت برای حداقل یک دوره زمانی شش هفته‌ای به اجرا در می‌آمد. نتایج به دست آمده از مطالعات متنوع بودند و امکان ترکیب بسیاری از نتایج به صورت متاآنالیز برای ما وجود نداشت. متاآنالیز یک تجزیهوتحلیل آماری است که نتایج مربوط به دو یا تعداد بیشتری از مطالعات جداگانه را به منظور ارائه نتیجه تجمعی با هم ترکیب می‌کند. برخی از مطالعات حاکی از بهبودی در برخی از جنبه‌های کیفیت زندگی بودند، در حالی که سایر مطالعات هیچ بهبودی نشان ندادند. تنگی نفس فقط در یک مطالعه اندازه‌گیری شده بود و هیچ بهبودی در خصوص این پیامد به دست نیامده بود. هیچ یک از مطالعات پایدار ماندن یا نماندن تاثیرات به دست آمده را در طولانی‌مدت، بعد از اتمام دوره آموزش آوازخوانی گزارش نکرده بودند. هیچ یک از مطالعات هیچ گونه حوادث جانبی ناشی از آوازخوانی را گزارش نکرده بودند، بنابراین به نظر می‌رسد آوازخوانی برای افراد مبتلا به COPD ایمن است. مطالعات به دلیل کم بودن تعداد شرکت‌کنندگان و وجود اطلاعات ازدست‌رفته درباره روش و برخی پیامدها، دارای کیفیت پائینی بودند. ما نتوانستیم برای تعیین مکفی بودن تاثیر آوازخوانی در افراد مبتلا به COPD شواهد کافی به دست آوریم. به مطالعات بیشتری نیاز است و این مطالعات بهتر است روی ثبت‌نام از تعداد بیشتری از افراد تمرکز کنند.
شواهد با کیفیت پائین تا بسیار پائینی وجود دارد که نشان می‌دهد آوازخوانی برای افراد مبتلا به COPD ایمن بوده و سلامت جسمانی آنها را بهبود می‌بخشد (همان‌طور که با استفاده از نمره آیتم وضعیت جسمانی SF-36 اندازه‌گیری شد)، اما این بهبودی در مورد تنگی نفس یا کیفیت زندگی مرتبط با وضعیت تنفسی (respiratory-specific quality of life) صادق نیست. شواهد به دلیل کم بودن تعداد مطالعات و کوچک بودن حجم نمونه در هر مطالعه محدود است. هیچ گونه شواهدی که به بررسی تاثیر طولانی‌مدت آوازخوانی در افراد مبتلا به COPD پرداخته باشد، وجود ندارد. عدم وجود مطالعاتی که به بررسی اجرای آوازخوانی به همراه توان‌بحشی ریوی پرداخته باشد، مانع از نتیجه‌گیری درباره تاثیرات آوازخوانی به تنهایی در این زمینه می‌شود. برای تعیین اثر آوازخوانی روی کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و تنگی نفس در افراد مبتلا به COPD به کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده با حجم نمونه بزرگ‌تر و دوره‌های پیگیری طولانی‌مدت‌تر، و کارآزمایی‌هایی که به بررسی اثر آوازخوانی به علاوه توان‌بخشی ریوی بپردازند، نیاز است.
آوازخوانی (singing) یک فعالیت فیزیکی پیچیده است که به استفاده از ریه‌ها برای تامین هوا به منظور تنظیم جریان هوا و ایجاد حجم‌های ریوی بزرگ وابسته است. در آوازخوانی بازدم (exhalation) فعال است و به انقباض دیافراگم (diaphragm contraction) و وضعیت قرارگیری خوب (good posture) نیاز دارد. بیماری مزمن انسدادی ریه (chronic obstructive pulmonary disease; COPD) یک بیماری مزمن ریوی پیشرونده است که با انسداد جریان هوا (airflow obstruction) شناخته می‌شود. آوازخوانی فعالیتی است که به طور بالقوه می‌تواند پیامدهای سلامت را در افراد مبتلا به COPD بهبود ببخشد.
تعیین تاثیر آوارخوانی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت و تنگی نفس (dyspnoea) در افراد مبتلا به COPD.
کارآزمایی‌ها را با جست‌وجو در پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین، ClinicalTrials.gov، پورتال کارآزمایی‌های سازمان جهانی بهداشت و PEDro از اولین شماره تا آگوست 2017، شناسایی کردیم. هم‌چنین برای دستیابی به منابع اضافی، فهرست منابع تمامی مطالعات اولیه و مقالات مروری را مرور کردیم.
تمامی کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (RCT) با افراد مبتلا به COPD پایدار که در آنها هدایت ساختارمند آموزش آوازخوانی به مدت حداقل چهار جلسه در طول مجموع چهارهفته به اجرا درآمده بود، وارد مرور کردیم. آوازخوانی می‌توانست به صورت انفرادی یا به عنوان بخشی از یک گروه (کُر (choir)) هدایت شده توسط یک رهبر آوازه‌خوان به اجرا درآمده باشد. مطالعات، در صورت مقایسه موارد زیر وارد مرور می‌شدند: 1) آوازخوانی در برابر عدم مداخله (مراقبت معمول) یا مداخله کنترل دیگر؛ یا 2) آوازخوانی به علاوه توان‌بخشی ریوی (pulmonary rehabilitation) در برابر توان‌بخشی ریوی به تنهایی.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به غربالگری و انتخاب کارآزمایی‌ها برای ورود به مرور، استخراج داده‌های پیامد و ارزیابی خطر سوگیری (bias) پرداختند. برای کسب داده‌های ازدست‌رفته با نویسندگان کارآزمایی‌ها تماس گرفتیم. با استفاده از مدل اثرات-تصادفی تفاوت‌های میانگین (MDs) را محاسبه کردیم. ما فقط توانستیم داده‌ها را برای مقایسه آوازخوانی در برابر عدم مداخله یا یک گروه کنترل تجزیهوتحلیل کنیم.
سه مطالعه (با مجموع 112 شرکت‌کننده) وارد مرور شدند. تمامی مطالعات شرکت‌کنندگان را برای قرار گرفتن در گروه آوارخوانی یا یک گروه کنترل تصادفی‌سازی کرده بودند. گروه‌های مقایسه عبارت بودند از یک کارگاه فیلم (film workshop)، هنرهای دستی (handcraft work)، و عدم مداخله. فراوانی مداخله آوارخوانی در مطالعات از 1 تا 2 مرتبه در هفته در یک بازه زمانی 6 تا 24 هفته‌ای متغیر بود. طول دوره هر جلسه آوازخوانی 60 دقیقه بود.
تمامی مطالعات، افراد مبتلا به COPD به تشخیص رسیده را با میانگین سنی 67 تا 72 سال و میانگین حجم بازدمی اجباری در یک ثانیه (forced expiratory volume in one second; FEV1) بین 37% تا 64% از مقادیر پیش‌بینی شده دربر می‌گرفتند. حجم نمونه مطالعات وارد شده، کوچک (33 تا 43 شرکت‌کننده) و کیفیت کلی مطالعه پائین تا بسیار پائین بود. کورسازی پرسنل و شرکت‌کنندگان به دلیل ماهیت فیزیکی مداخلات امکان‌پذیر نبود و سوگیری انتخاب و گزارش‌دهی در دو مطالعه محسوس بود.
از نظر پیامد اولیه کیفیت زندگی مرتبط با سلامت، هیچ گونه بهبودی که دارای اهمیت آماری باشد، در نمره کل پرسش‌نامه تنفسی سنت جورج (St George's Respiratory Questionnaire) وجود نداشت (MD: -0.82؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 4.67- تا 3.02؛ 2 مطالعه؛ n = 58؛ شواهد با کیفیت پائین). با وجود این، بهبودی در نمره SF-36 خلاصه آیتم وضعیت جسمانی (Physical Component Summary; PCS) به نفع گروه آوازخوانی وجود داشت که دارای اهمیت آماری بود (MD: 12.64؛ 95% CI؛ 5.50 تا 19.77؛ 2 مطالعه؛ n = 52؛ شواهد با کیفیت پائین). فقط یک مطالعه نتایج مربوط به دیگر پیامد اولیه، تنگی نفس، را گزارش کرده بود که در آن میانگین بهبودی در نمره ایندکس پایه تنگی نفس (Baseline Dyspnoea Index; BDI) به نفع گروه آوازخوانی دارای اهمیت آماری نبود (MD: 0.40؛ 95% CI؛ 0.65- تا 1.45؛ 1 مطالعه؛ n = 30؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین).
هیچ یک از مطالعات هیچ یک از پیامدهای طولانی‌مدت را بررسی نکرده بودند، و هیچ گونه حوادث جانبی یا عوارض جانبی گزارش نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.