62 کارآزمایی را شامل 19,935 فرد مسن که در جامعه زندگی می‌کنند، وارد کردیم. میانه حجم نمونه کارآزمایی‌ها 248 شرکت‌کننده بود. اکثر کارآزمایی‌ها زنان بیشتری را نسبت به مردان انتخاب کردند. میانگین سنی در کارآزمایی‌ها از 62 تا 85 سال متغیر بود (میانه: 77 سال). اکثر کارآزمایی‌ها (43 کارآزمایی) پیگیری 12 ماه یا بیشتر را گزارش کردند. ما اغلب کارآزمایی‌ها را در یک حوزه یا بیشتر در معرض خطر سوگیری (bias) نامشخص یا بالا ارزیابی کردیم.

چهل‌وچهار کارآزمایی مداخلات چند-عاملی و 18 کارآزمایی مداخلات چند-جزئی را مورد ارزیابی قرار دادند. (در جایی که I² برابر با 0% بود، گزارش نشد).

مداخلات چند-عاملی در برابر مراقبت معمول یا کنترل توجه

این مقایسه در 43 کارآزمایی انجام گرفت. مداخلات عمدتا اعمال شده یا توصیه شده پس از ارزیابی پروفایل خطر هر شرکت‌کننده، عبارت بودند از ورزش، محیط یا تکنولوژی‌های کمکی، مرور دارویی و مداخلات روان‌شناختی. مداخلات چند-عاملی می‌توانند نرخ افتادن را نسبت به کنترل کننده کاهش دهند: (نرخ نسبت (RaR): 0.77؛ 95% CI؛ 0.67 تا 0.87؛ 19 کارآزمایی؛ 5853 شرکت‌کننده؛ 88% = I² ؛ شواهد با کیفیت پائین). بنابراین اگر 1000 فرد طی یک سال پیگیری شوند، تعداد افتادن‌ها ممکن است پس از مداخله چند-عاملی 1784؛ (95% CI؛ 1553 تا 2016) در برابر 2317 فرد پس از مراقبت معمول یا کنترل توجه باشد. شواهد با کیفیت پائین وجود داشت که تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در خطر: افتادن (یعنی افرادی که یک یا چند- بار زمین خورده‌اند) (RR: 0.96؛ 95% CI؛ 0.90 تا 1.03؛ 29 کارآزمایی؛ 9637 شرکت‌کننده؛ 60% = I² )؛ افتادن‌های مکرر (RR: 0.87؛ 95% CI؛ 0.74 تا 1.03؛ 12 کارآزمایی؛ 3368 شرکت‌کننده؛ 53% = I² )؛ پذیرش مرتبط با افتادن در بیمارستان (RR: 1.00؛ 95% CI؛ 0.92 تا 1.07؛ 15 کارآزمایی؛ 5227 شرکت‌کننده)؛ نیاز به توجه پزشکی (RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.75 تا 1.10؛ 8 کارآزمایی؛ 3078 شرکت‌کننده) نشان دادند. شواهد با کیفیت پائین وجود دارد که نشان می‌دهد مداخلات چند-عاملی ممکن است خطر شکستگی‌های مرتبط با افتادن را کاهش دهد (RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.53 تا 1.01؛ 9 کارآزمایی؛ 2850 شرکت‌کننده) و ممکن است کیفیت زندگی مرتبط با سلامت را کمی بهبود ببخشد اما این مقدار قابل توجه نیست (SMD: 0.19؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.35؛ 9 کارآزمایی؛ 2373 شرکت‌کننده؛ 70% = I² ). از سه کارآزمایی که حوادث جانبی را گزارش کردند، در کل یک کارآزمایی موردی نیافت، و دو کارآزمایی 12 شرکت‌کننده را با نشانه‌های عضلانی‌اسکلتی خود-محدود شونده گزارش کردند.

مداخلات چند-عاملی در برابر ورزش

شواهد با کیفیت بسیار پائین به دست آمده از یک کارآزمایی کوچک با 51 بیمار ارتوپدی که اخیرا ترخیص شدند به این معنی است که ما در مورد تاثیرات مداخلات چند-عاملی در برابر ورزش به‌تنهایی بر نرخ افتادن یا خطر افتادن نامطمئن هستیم. سایر پیامدهای مرتبط با افتادن ارزیابی نشد.

مداخلات چند-مولفه‌ای در برابر مراقبت معمول یا کنترل توجه

17 کارآزمایی که این مقایسه را انجام دادند به‌طور معمول ورزش و یکی دیگر از مولفه‌ها، معمولا آموزش یا ارزیابی خطرات فضای فیزیکی خانه، را انتخاب کردند. شواهد با کیفیت متوسط وجود دارد که نشان داد مداخلات متعدد احتمالا نرخ افتادن (RaR: 0.74؛ 95% CI؛ 0.60 تا 0.91؛ 6 کارآزمایی؛ 1085 شرکت‌کننده؛ 45% = I² ) و خطر افتادن (RR: 0.82؛ 95% CI؛ 0.74 تا 0.90؛ 11 کارآزمایی؛ 1980 شرکت‌کننده) را کاهش می‌دهند. شواهد با کیفیت پائین وجود دارد که نشان می‌دهد مداخلات متعدد ممکن است خطر افتادن مکرر را کاهش دهد، اگرچه افزایش کوچکی را نمی‌توان منتفی دانست (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.63 تا 1.05؛ 4 کارآزمایی؛ 662 شرکت‌کننده). شواهد با کیفیت بسیار پائین به این معنی است که در مورد تاثیرات مداخلات چند-مولفه‌ای بر خطر شکستگی مرتبط با افتادن (2 کارآزمایی) یا پذیرش مرتبط با افتادن در بیمارستان (1 کارآزمایی) نامطمئن هستیم. شواهد با کیفیت پائین وجود دارد که نشان می‌دهد مداخلات چند-مولفه‌ای ممکن است تاثیری اندک یا عدم تاثیر بر خطر نیاز به توجه پزشکی داشته باشد (RR: 0.95؛ 95% CI؛ 0.67 تا 1.35؛ 1 کارآزمایی؛ 291 شرکت‌کننده)؛ برعکس، ممکن است کیفیت زندگی مرتبط با سلامت را کمی بهبود ببخشد (RR: 0.77؛ 95% CI؛ 0.16 تا 1.39؛ 4 کارآزمایی؛ 391 شرکت‌کننده؛ I² = 88%). از هفت کارآزمایی که حوادث جانبی را گزارش کردند، پنج کارآزمایی هیچ موردی نیافت، و شش حادثه جانبی جزئی را در دو کارآزمایی گزارش کردند.

مداخلات چند-مولفه‌ای در برابر ورزش

این مقایسه در پنج کارآزمایی تست شد. شواهد با کیفیت پائین حاکی از تفاوتی اندک یا عدم تفاوت بین دو مداخله در نرخ افتادن‌ها (1 کارآزمایی) و خطر افتادن وجود دارد (RR: 0.93؛ 95% CI؛ 0.78 تا 1.10؛ 3 کارآزمایی؛ 863 شرکت‌کننده) و شواهد با کیفیت بسیار پائین، به این معنی است که ما درباره تاثیرات بر پذیرش در بیمارستان نامطمئن هستیم (1 کارآزمایی). یک کارآزمایی دو مورد درد جزئی مفصل را گزارش کرد. سایر پیامدهای افتادن گزارش نشده بود.