در بیشتر پروسیجرهای جراحی که انجام می‌شود، جراح برای دسترسی پیدا کردن به بافت‌های عمقی‌تر نیاز به ایجاد برش در سطح پوست یا اندام‌ها دارد. بیشتر زخم‌های ناشی از جراحی بعد از اتمام پروسیجر به طور کامل بسته می‌شوند. جراح روی زخم بسته شده را به طور اولیه با پانسمان یا نوار چسبنده می‌پوشاند. این پانسمان تا زمانی که پوست دوباره جوش نخورده (درون 48 ساعت)، مانند یک سد فیزیکی از زخم مراقبت می‌کند. پانسمان، ترشحات ناشی از زخم را نیز جذب می‌کند و به این ترتیب زخم خشک و تمیز می‌ماند و از آلودگی باکتریایی ناشی از محیط بیرون پیشگیری می‌شود. در برخی مطالعات مطرح شده که این رطوبت که توسط پانسمان ایجاد می‌شود، می‌تواند بهبود زخم را تسریع کند، در مقابل مطالعاتی نیز به نتایج مخالف دست یافته‌ و باقی ماندن پانسمان را به مدت طولانی‌تر، به علت ایجاد لیچ‌افتادگی اطراف زخم، آسیب‌رسان دانسته‌اند.

ما منابع علمی پزشکی را تا جولای 2013 مرور کردیم و چهار کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را یافتیم که باز کردن زودهنگام (به طور کامل باز کردن پانسمان درون 48 ساعت اول) را در برابر باز کردن دیرهنگام زخم (به طور کامل باز کردن پانسمان بعد از 48 ساعت و قرار دادن پانسمان قابل تعویض موقتی روی زخم) در افراد دارای زخم‌های ناشی از جراحی مقایسه کرده بودند. سطوح سوگیری (bias) در این مطالعات بالا یا نامشخص بود، یعنی نقایصی که در طراحی این کارآزمایی‌ها وجود داشت، می‌توانست باعث نتایج اشتباه شود. در کل 280 نفر که تحت جراحی‌های برنامه‌ریزی شده قرار گرفته بودند، وارد این مرور شدند. صدوچهل نفر، پانسمان را درون 48 ساعت پس از جراحی برداشته بودند و زخم‌های 140 نفر بیش از 48 ساعت پوشیده بود. انتخاب اینکه پانسمان زود برداشته شود (درون 48 ساعت) یا به مدت بیش از 48 ساعت روی زخم باقی بماند، به طور تصادفی و با روشی شبیه شیر یا خط صورت گرفته بود. تفاوت‌های معنی‌داری بین دو گروه از نظر عفونت سطحی محل جراحی (عفونت زخم)، برش سطحی زخم (اختلال جزئی زخم که منجر به باز شدن مجدد آن در سطح پوست می‌شود) یا تعداد افرادی که دچار حوادث جانبی جدی شده‌اند، گزارش نشده است. در مطالعاتی که این عوارض را گزارش کرده‌اند، هیچ موردی از عفونت‌های عمیق زخم یا برش کامل زخم (اختلال کامل در روند بهبود زخم، هنگامی که زخم به طور کامل باز می‌شود) وجود نداشت. البته این مطالعات به اندازه کافی بزرگ نبودند که بتوانند تفاوت‌های کوچک در نرخ عوارض را شناسایی کنند. هیچ کدام از مطالعات گزارشی درباره کیفیت زندگی نداده بودند. شرکت‌کنندگان گروهی که پانسمان را زودهنگام برداشته بودند، به طور معناداری بیمارستان را زودتر ترک کرده و طبعا هزینه کمتری هم نسبت به شرکت‌کنندگانی که دیرتر پانسمان را برداشته بودند، پرداخت کرده بودند، البته این نتایج بر اساس شواهد با کیفیت بسیار پائین از یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده کوچک گرفته شده است. پیشنهاد ما این است که کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بیشتری با هدف کشف اینکه باز کردن پانسمان زخم زیر 48 ساعت پس از جراحی لازم است یا خیر، طراحی شود زیرا شواهد فعلی ما مبتنی بر شواهد با کیفیت بسیار پائین از سه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده کوچک است.