مالتیپل اسکلروزیس (multiple sclerosis; MS) یک بیماری مزمن سیستم عصبی مرکزی با واسطه ایمنی است. داده‌های اولیه نشان می‌دهند که مایکوفنولات موفتیل (MMF)، یک عامل سرکوب‌کننده سیستم ایمنی، ممکن است برای بیماران مبتلا به MS مفید باشد. نویسندگان این مرور، کارآیی و بی‌خطری (safety) مصرف MMF را در بیماران مبتلا به MS عودکننده-فروکش‌کننده ارزیابی کردند. فقط یک مطالعه کوچک معیارهای ورود را برآورده کرد، و به مقایسه MMF در مقابل دارونما (placebo) در 26 بیمار تحت درمان با اینترفرون β-1a پرداخت. نتایج نشان دادند که هیچ شواهدی به نفع MMF در کاهش عود یا پیشگیری از پیشرفت ناتوانی پس از یک دوره پیگیری 12 ماهه وجود ندارد. هیچ داده‌ای برای 24 ماه در دسترس نبود. همه بیماران دریافت‌کننده MMF دچار ناراحتی‌های گوارشی شده و یکی از آنها اسهال گذرا داشت، اما هیچ عارضه جانبی جدی گزارش نشد.
شواهدی را که از یک مطالعه کوچک پیدا کردیم، برای تعیین تاثیرات MMF به عنوان یک درمان کمکی برای اینترفرون β-1a در شرکت‌کنندگان مبتلا به RRMS با شروع جدید کافی نبود.
مالتیپل اسکلروزیس (multiple sclerosis; MS) یک بیماری سیستم عصبی مرکزی با واسطه ایمنی و یکی از علل اصلی ناتوانی در بزرگسالان جوان و میانسال به شمار می‌آید. مایکوفنولات موفتیل (mycophenolate mofetil; MMF) یک عامل سرکوبگر سیستم ایمنی است که برای پیشگیری از رد پیوند آلوگرافت پس از پیوند کلیه، قلب یا کبد و در بیماران مبتلا به بیماری‌های خودایمنی مانند MS فعال عودکننده-فروکش‌کننده (relapsing-remitting MS; RRMS) و پیشرونده (progressive) استفاده می‌شود.
ارزیابی کارآیی و بی‌خطری (safety) مصرف MMF برای پیشگیری از فعالیت بیماری در بیماران مبتلا به RRMS.
پایگاه ثبت تخصصی گروه مالتیپل اسکلروزیس و بیماری‌های نادر دستگاه سیستم عصبی مرکزی (CNS) در کاکرین را جست‌وجو کردیم (14 ژانویه 2013). سه بانک اطلاعاتی چینی (ژانویه 2013) را جست‌وجو کرده و فهرست منابع کارآزمایی‌های شناسایی‌شده را بررسی کردیم. برای کسب اطلاعات بیشتر با نویسندگان مطالعه و شرکت‌های دارویی تماس گرفتیم. هیچ محدودیتی را از نظر زبان نگارش مقاله اعمال نکردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده را با حداقل 12 ماه دوره پیگیری وارد کردیم که MMF را به صورت تک درمانی (monotherapy) یا در ترکیب با دیگر درمان‌ها در مقابل دارونما (placebo)، داروی دیگر، یا همان مداخله همزمان به عنوان گروه تحت درمان مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم کارآزمایی‌ها را برای ورود انتخاب کرده، کیفیت آنها را ارزیابی کرده، و داده‌ها را استخراج کردند.
یک مطالعه شامل 26 شرکت‌کننده مبتلا به RRMS با شروع جدید، اثربخشی و بی‌خطری MMF (13 شرکت‌کننده) را در مقابل دارونما در شرکت‌کنندگان تحت درمان با اینترفرون β-1a بررسی کرد. این مطالعه در معرض خطر بالای سوگیری (bias) قرار داشت، و شامل تعداد کمی از شرکت‌کنندگان تحت درمان، با طول دوره کوتاه‌مدت، بودند. این مطالعه اطلاعات کافی را برای تعیین تاثیر MMF در کاهش موارد عود، پیشگیری از پیشرفت ناتوانی، یا ایجاد ضایعات جدید در T2 یا ضایعات تقویت‌شده با گادولینیوم (Gd) در تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) پس از 12 ماه پیگیری، ارائه نداد. هیچ داده‌ای برای 24 ماه در دسترس نبود. عوارض جانبی جدی گزارش نشدند. همه شرکت‌کنندگان در گروه تحت درمان با MMF دچار ناراحتی‌های گوارشی شدند، اما هیچ یک از آنها درمان را قطع نکردند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.