سوال مطالعه مروری
آیا جاگذاری یک لوله تنفسی (لوله‌گذاری) با استفاده از یک دستگاه با کمک ویدئو (لارنگوسکوپی ویدئویی)، موفقیت و ایمنی پروسیجر را در نوزادان تازه متولد شده در مقایسه با رویکرد استاندارد برای بررسی راه هوایی (تارهای صوتی) بدون کمک ویدئو (لارنگوسکوپی مستقیم) افزایش می‌دهد یا خیر.
پیشینه
یک نوزاد از هر 100 نوزاد تازه متولد شده که به سختی نفس می‌کشند ممکن است برای حفظ حیات نیاز به لوله‌گذاری داشته باشد. کارگذاری یک لوله تنفسی با استفاده از لارنگوسکوپی مستقیم ممکن است در نوزادان تازه متولد شده چالش‌برانگیز باشد. هنگام تدریس این مهارت حفظ حیات به کارآموزان، ناظران به‌طور عمده به بازخورد کارآموز (همکار جوان) تکیه می‌کنند تا تائید تصویری. ارائه بازخورد در زمان واقعی به کارآموز در این وضعیت برای ناظر دشوار است. ویدئولارنگوسکوپی می‌تواند این روش را ساده‌تر و ایمن‌تر از روش لارنگوسکوپی مستقیم کند. ما می‌خواستیم بدانیم که استفاده از ویدئولارنگوسکوپی موفقیت و ایمنی روش لوله‌گذاری را در نوزادان در مقایسه با تکنیک لارنگوسکوپی مستقیم افزایش داد یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه
ما شواهدی را برای اثبات مفید بودن این دستگاه‌های ویدئویی برای کارگذاری لوله‌های تنفسی در نوزادان یافتیم. بانک‌های اطلاعاتی علمی را برای یافتن کارآزمایی‌های بالینی درباره نوزادانی که نیاز به لوله‌گذاری نای در اتاق زایمان، اتاق عمل یا بخش مراقبت‌های ویژه داشتند، مورد جست‌وجو قرار دادیم. این مطالعات می‌توانستند زمان لوله‌گذاری، تعداد تلاش‌ها برای لوله‌گذاری، نرخ موفقیت در اولین لوله‌گذاری یا اثرات جانبی را اندازه‌گیری کنند. این شواهد تا می 2017 موجود است. ما سه مطالعه را انتخاب کردیم، که داده‌های مربوط به 467 مورد لوله‌گذاری را در نوزادان توسط کارآموزان ارائه کردند.
نتایج کلیدی و کیفیت شواهد
داده‌های حاصل از سه مطالعه انتخاب شده نشان می‌دهند که ویدئولارنگوسکوپی موفقیت لوله‌گذاری را در اولین تلاش افزایش می‌دهد اما زمان لوله‌گذاری، تعداد تلاش‌ها یا اثرات جانبی ناشی از کارگذاری لوله تنفسی را کاهش نمی‌دهد. این مطالعات توسط کارآموزان انجام شدند و استفاده از ویدئولارنگوسکوپی را به عنوان یک ابزار آموزشی برجسته می‌کنند. ما یک مطالعه را برای تحقیق بیشتر در مورد ارزیابی استفاده از دستگاه‌های ویدئویی در کارگذاری لوله‌های تنفسی در نوزادان در اختیار داریم.
شواهدی با کیفیت متوسط تا بسیار پائین نشان می‌دهد که ویدئولارنگوسکوپی موفقیت لوله‌گذاری را در اولین تلاش افزایش می‌دهد اما زمان مورد نیاز را برای لوله‌گذاری یا تعداد دفعات تلاش را برای لوله‌گذاری کاهش نمی‌دهد. با این حال، این مطالعات توسط کارآموزانی انجام شد که عمل لوله‌گذاری را انجام می‌دهند و این نتایج منافع بالقوه ویدئولارنگوسکوپی را به عنوان یک ابزار آموزشی برجسته می‌کنند. انجام RCTهایی با طراحی خوب و دارای توان آزمون کافی برای تأیید اثربخشی و ارزیابی ایمنی و هزینه–اثربخشی ویدئولارنگوسکوپی برای لوله‌گذاری داخل تراشه در نوزادان توسط کارآموزان و کسانی که در لارنگوسکوپی مستقیم مهارت دارند، ضروری هستند.
ایجاد یک راه هوایی ایمن بخش مهمی از احیای نوزادان در اتاق زایمان و بخش نوزادان است. ویدئولارنگوسکوپی پتانسیل تسهیل لوله‌گذاری موفق را داخل تراشه دارد و عواقب ناشی از تاخیر را در تثبیت راه هوایی کاهش می‌دهد. ویدئولارنگوسکوپی ممکن است تصویربرداری را از گلوت (glottis) و موفقیت لوله‌گذاری را در نوزادان افزایش دهد.
تعیین اثربخشی و ایمنی ویدئولارنگوسکوپی در مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم در کاهش زمان و تلاش لازم برای لوله‌گذاری داخل تراشه و افزایش میزان موفقیت در اولین لوله‌گذاری در نوزادان.
ما از استراتژی جست‌وجوی گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم. در ماه می 2017، برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomized controlled trials; RCT) جست‌وجو کردیم که به ارزیابی ویدئولارنگوسکوپی برای لوله‌گذاری داخل نای نوزادان در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ Embase؛ CINAHL؛ چکیده مقالات انجمن‌های آکادمیک اطفال و وب‌سایت‌های مراکز ثبت کارآزمایی‌ها در clinicaltrials.gov و www.controlled-trials.com، و فهرست منابع مطالعات مرتبط را جست‌وجو کردیم.
RCTها یا شبه-RCTها درباره نوزادان که برای لوله‌گذاری داخل نای به ارزیابی ویدئولارنگوسکوپی در مقایسه با لارنگوسکوپی مستقیم پرداختند.
نویسندگان مرور به گردآوری و تجزیهوتحلیل داده‌ها بر اساس توصیه‌های گروه نوزادان در کاکرین پرداختند. دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به بررسی مطالعات شناسایی شده از طریق استراتژی جست‌وجو برای ورود به مرور پرداختند.
ما از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی کیفیت شواهد استفاده کردیم.
این جست‌وجو 7057 منبع را شناسایی کرد که در آنها فقط سه RCT را برای ورود، چهار کارآزمایی در حال انجام و یک مطالعه در انتظار طبقه‌بندی را به دست آوردیم. هر سه RCT انتخاب شده به مقایسه ویدئولارنگوسکوپی با لارنگوسکوپی مستقیم حین تلاش برای لوله‌گذاری توسط کارآموزان پرداختند.
زمان لوله‌گذاری بین ویدئولارنگوسکوپی و لارنگوسکوپی مستقیم یکسان بود (تفاوت میانگین (MD): 0.62-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 6.50- تا 5.26؛ 2 مطالعه؛ 311 لوله‌گذاری) (شواهد با کیفیت بسیار پائین). ویدئولارنگوسکوپی تعداد تلاش‌های لوله‌گذاری را کاهش نداد (MD: -0.05؛ 95% CI؛ 0.18- تا 0.07؛ 2 مطالعه؛ 427 لوله‌گذاری) (شواهد با کیفیت بسیار پائین). شواهدی با کیفیت متوسط نشان داد که ویدئولارنگوسکوپی موفقیت لوله‌گذاری را در اولین تلاش افزایش داد (خطر نسبی (RR) معمول: 1.44؛ 95% CI؛ 1.20 تا 1.73؛ تفاوت خطر (RD) معمول: 0.19؛ 95% CI؛ 0.10 تا 0.28؛ تعداد افراد مورد نیاز جهت درمان تا حصول یک پیامد مثبت اضافی (number needed to treat for an additional beneficial outcome; NNTB): 5؛ 95% CI؛ 4 تا 10؛ 3 مطالعه؛ 467 تلاش برای لوله‌گذاری).
اپیزودهای کاهش سطح اکسیژن حین تلاش‌های لوله‌گذاری بین ویدئولارنگوسکوپی و لارنگوسکوپی مستقیم مشابه بود (MD: -0.76؛ 95% CI؛ 5.74- تا 4.23؛ 2 مطالعه؛ 359 لوله‌گذاری) (شواهد با کیفیت پائین). تفاوتی در بروز ترومای راه‌های هوایی در اثر تلاش‌های لوله‌گذاری وجود نداشت (RR: 0.10؛ 95% CI؛ 0.01 تا 1.80؛ RD: -0.04؛ 95% CI؛ 0.09- تا 0.00-؛ 1 مطالعه؛ 213 لوله‌گذاری) (شواهد با کیفیت پائین).
در مورد سایر اثرات جانبی ویدئولارنگوسکوپی هیچ داده‌ای وجود نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.