پنجاه کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده با دارونما انتخاب شدند که 12 مورد از کارآزمایی‌ها از طرح متقاطع استفاده کردند. از 1089 شرکت‌کننده، 961 (88.2%) شرکت‌کننده مرد و 128 شرکت‌کننده (11.8%) زن بودند. محدوده سنی شرکت‌کنندگان بین 16 و 55 سال و وضعیت آموزشی از نشسته تا به‌طور متوسط آموزش دیده متغیر بود. این کارآزمایی‌ها ناهمگون بودند، از جمله از نظر زمان‌بندی (قبل از ورزش یا پس از ورزش)، فراوانی، دوز، مدت زمان و نوع مکمل‌یاری آنتی‌اکسیدان، و نوع ورزش قبلی. تمام مطالعات از آنتی‌اکسیدان با دوز بالاتر از مقدار توصیه شده روزانه استفاده کردند. اکثریت کارآزمایی‌ها (47) دارای ویژگی‌های طراحی بودند که با توجه به گزارش‌دهی انتخابی و گزارش ضعیف پنهان‌سازی تخصیص در معرض خطر بالای سوگیری قرار داشتند، در نتیجه به‌طور بالقوه قابلیت اطمینان یافته‌های آنها دارای محدودیت بود.

ما فقط یک مقایسه را تست کردیم: مکمل‌های آنتی‌اکسیدان در برابر کنترل (دارونما). هیچ مطالعه‌ای دوز بالا را در برابر دوز پائین مقایسه نکرد که مکمل‌یاری شامل دوز پائین درون حد نرمال یا سطح توصیه شده آنتی‌اکسیدان بود.

نتایج تجمعی مربوط به درد عضلانی تفاوت اندکی به نفع مکمل‌یاری آنتی‌اکسیدان پس از ورزش القا شده DOMS در تمام پیگیری‌های اصلی نشان داد: تا 6 ساعت (تفاوت میانگین استاندارد شده (SMD): 0.30-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.56- تا 0.04-؛ 525 شرکت‌کننده؛ 21 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین)؛ در 24 ساعت ساعت (SMD: -0.13؛ 95% CI؛ 0.27- تا 0.00؛ 936 شرکت‌کننده؛ 41 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط)؛ در 48 ساعت (SMD: -0.24؛ 95% CI؛ 0.42- تا 0.07-؛ 1047 شرکت‌کننده؛ 45 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین)؛ در 72 ساعت (SMD: -0.19؛ 95% CI؛ 0.38- تا 0.00-؛ 657 شرکت‌کننده؛ 28 مطالعه؛ شواهد با کیفیت متوسط) و تفاوت کمی در 96 ساعت نشان داد (SMD: -0.05؛ 95% CI؛ 0.29- تا 0.19؛ 436 شرکت‌کننده؛ 17 مطالعه؛ شواهد با کیفیت پائین). هنگامی که مجددا مقیاس را به صورت 0 تا 10 سانتی‌متر تقسیم کردیم تا بتوانیم تفاوت واقعی بین گروه‌ها را تعیین کنیم، متوجه شدیم که 95% CIها برای هر پنج دوره پیگیری، بسیار کمتر از تفاوت مهم بین 1.4 سانتی‌متر است: تا 6 ساعت (MD: -0.52؛ 95% CI؛ 0.95- تا 0.08-)؛ در 24 ساعت (MD: -0.17؛ 95% CI؛ 0.42- تا 0.07)؛ در 48 ساعت (MD: -0.41؛ 95% CI؛ 0.69- تا 0.12-)؛ در 72 ساعت (MD: -0.29؛ 95% CI؛ 0.59- تا 0.02)؛ و در 96 ساعت (MD: -0.03؛ 95% CI؛ 0.43- تا 0.37). بنابراین، اندازه تاثیرگذاری که پیشنهاد می‌کند مکمل‌یاری آنتی‌اکسیدان منجر به درد عضلانی کمتری می‌شود، در عمل غیر-محتمل است که با تفاوت‌های معنادار یا مهمی برابر باشد. هیچ یک از تجزیه‌و‌تحلیل‌های زیر-گروه ما اختلاف‌نظر را درباره تاثیر بر اساس نوع ورزش مبتنی بر DOMS (ایروبیک مکانیکی در برابر کل بدن) بررسی نکرده یا با توجه به منبع مالی تفاوت‌های زیر-گروه را تایید کردند. تجزیه‌و‌تحلیل حساسیت به غیر از کارآزمایی‌های متقاطع نشان داد که ورود آ‌نها تاثیر مهمی بر نتایج نداشت.

هیچ کدام از 50 کارآزمایی وارد شده بهبود ذهنی (بازگشت به فعالیت‌های قبلی بدون علائم یا نشانه‌ها) را اندازه‌گیری نکرد.

شواهد بسیار کمی در مورد عوارض جانبی بالقوه مصرف مکمل‌های آنتی‌اکسیدان وجود دارد؛ زیرا این پیامد فقط در نه کارآزمایی (216 شرکت‌کننده) گزارش شد. از بین مطالعاتی که عوارض جانبی را گزارش کردند، دو کارآزمایی از نه کارآزمایی عوارض جانبی را پیدا کردند. تمام شش شرکت‌کننده در گروه آنتی‌اکسیدان یک کارآزمایی دچار اسهال و چهار شرکت‌کننده از آنها نیز دچار سوء‌هاضمه خفیف شدند؛ این موارد عوارض جانبی شناخته شده خاص آنتی‌اکسیدان مورد استفاده در این کارآزمایی هستند. یکی از 26 شرکت‌کننده در کارآزمایی دوم دیسترس خفیف گوارشی داشت.