کودکان برای تشدید حاد حملات آسم مکررا به بخش اورژانس مراجعه می‌کنند. برخی از این کودکان با افزایش موربیدیتی به درمان استاندارد (کورتیکواستروئیدها و برونکودیلاتورها) پاسخ نمی‌دهند. کتامین دارای خواص گشاد کنندگی برونش است و ممکن است برای تشدید حاد حملات آسم مفید باشد. اثربخشی مصرف کتامین را در مدیریت آسم حاد شدید در کودکانی که به درمان استاندارد پاسخ ندادند، ارزیابی کردیم. از طریق جست‌وجوی سیستماتیک، فقط یک مطالعه را یافتیم که در آن، محققین سودمندی مصرف کتامین را در مدیریت آسم حاد شدید در کودکان ارزیابی کردند. در حالی که این تک مطالعه نشان داد شواهدی برای سودمندی کتامین در تشدید حاد حملات آسم در کودکان وجود ندارد، پیش از ارائه توصیه‌های خاص‌تر، انجام کارآزمایی‌ها بیشتری در مورد استفاده از کتامین در آسم حاد مورد نیاز است.
این تک مطالعه با حضور کودکان غیر لوله‌گذاری شده و مبتلا به آسم حاد شدید، مزیت قابل‌توجهی را از کتامین نشان نداد و از نتایج مطالعات موردی و گزارش‌های مشاهده‌ای پشتیبانی نمی‌کند که فواید کتامین را در کودکان تحت ونتیلاسیون و ونتیله نشده نشان دادند. در کل، عوارض جانبی مهمی از کتامین ذکر نشد. ما نتوانستیم هیچ کارآزمایی‌ای را پیدا کنیم که روی کودکان تحت ونتیلاسیون انجام شدند. برای اثبات اینکه کتامین یک درمان موثر برای آسم حاد در کودکان است، نیاز به انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، با قدرت کافی و با کیفیت روش‌شناسی (methodology) بالا و با معیارهای پیامد عینی از اهمیت بالینی وجود دارد. کارآزمایی‌ها آینده هم‌چنین باید دوزهای مختلف کتامین و نقش آن را در کودکانی که به دلیل آسم حاد شدید نیاز به ونتیلاسیون دارند، بررسی کنند.
آسم شایع‌ترین بیماری مزمن در کودکان بوده، و کودکان مبتلا به آسم اغلب با تشدید حاد حملات به بخش اورژانس کودکان مراجعه می‌کنند. برخی از این کودکان به درمان استاندارد (بتا 2 -آگونیست آئروسل با یا بدون آنتی‌کولینرژیک آئروسل و کورتیکواستروئید خوراکی یا وریدی) آسم حاد پاسخ نمی‌دهند که منجر به بستری طولانی‌مدت در بخش اورژانس، بستری در بیمارستان، موربیدیتی (به عنوان مثال باروتروما (barotrauma)، لوله‌گذاری (intubation)) و مرگ‌ومیر، هر چند به ندرت، می‌شود. کتامین (ketamine) ممکن است اسپاسم برونش را کاهش داده و یک درمان بالقوه امیدوار کننده برای کودکان مبتلا به آسم حاد است که به درمان استاندارد پاسخ نمی‌دهند.
ارزیابی اثربخشی کتامین در مقایسه با دارونما (placebo)، عدم مداخله یا مراقبت استاندارد برای مدیریت آسم حاد شدید در کودکانی که به درمان استاندارد پاسخ ندادند.
کارآزمایی‌ها را از پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه راه‌های هوایی در کاکرین (Cochrane Airways Group Specialised Register; CAGR) و ClinicalTrials.gov شناسایی کردیم. برای دستیابی به منابع بیشتر، فهرست منابع تمامی مطالعات اولیه و مقالات مروری را بررسی کردیم. با نویسندگان کارآزمایی‌های شناسایی شده تماس گرفتیم و از آنها خواستیم دیگر مطالعات منتشر شده و منتشر نشده را با ما در میان بگذارند. آخرین جست‌وجو در جولای 2012 انجام شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که کتامین را با دارونما یا مراقبت‌های استاندارد در کودکان (تا 18 سال) مبتلا به تشدید حملات آسم حاد مقایسه کردند که به درمان استاندارد پاسخ ندادند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم مطالعات را انتخاب کردند. داده‌ها در فرم‌های از پیش تعریف شده استخراج شده و توسط دو نویسنده مرور آنالیز شدند. تجزیهوتحلیل داده‌ها با استفاده از Review Manager 5.1 انجام شد.
یک مطالعه تکی که 68 کودک اینتوبه نشده را وارد کرد، واجد شرایط ورود به مرور بود. این مطالعه با خطر سوگیری (bias) نامشخص همراه بود. مطالعه مذکور نشان داد تفاوت معنی‌داری در تعداد تنفس، اشباع اکسیژن، نرخ پذیرش در بیمارستان (نسبت شانس (OR): 0.77؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.23 تا 2.58) و نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی میان گروه کتامین (0.2 میلی‌گرم/کیلوگرم بولوس داخل وریدی طی یک تا دو دقیقه، و به دنبال آن اینفیوژن مداوم 0.5 میلی‌گرم/کیلوگرم در ساعت به مدت دو ساعت) و دارونما وجود نداشت. هیچ عارضه جانبی قابل‌توجهی از کتامین در مطالعه گزارش نشد. هم‌چنین تفاوتی در نیاز به دیگر درمان‌های کمکی (OR: 2.19؛ 95% CI؛ 0.19 تا 25.40) و در امتیاز شاخص ریوی (Pulmonary Index Score) (تفاوت میانگین (MD): 0.40-؛ 95% CI؛ 1.21- تا 0.41) میان گروه‌ها دیده نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.