صرع یک اختلال با تشنج‌های غیر قابل تحریک مکرر است. بیش از نیمی از تشنج‌ها را می‌توان با داروهای ضد صرع کنترل کرد. برای بیماران باقی‌مانده، ممکن است بخواهند داروهای دیگری را برای به دست آوردن کنترل بهتر امتحان کنند. ماری جوانا، یا کانابینوئیدها، ممکن است یکی از این عوامل باشند. این مطالعه مروری، اثربخشی ماری جوانا، یا کانابینوئیدها، را به‌عنوان درمانی برای کنترل صرع ارزیابی کرد. در حال حاضر، نمی‌توانیم هیچ نتیجه‌گیری قابل اعتمادی را در مورد اثربخشی کانابینوئیدها به عنوان درمان صرع به دست آوریم. انجام کارآزمایی‌های بیشتری مورد نیاز است.
در حال حاضر، نمی‌توانیم هیچ نتیجه‌گیری قابل اعتمادی را در مورد اثربخشی کانابینوئیدها به عنوان درمان صرع به دست آوریم. دوز 200 تا 300 میلی‌گرم روزانه کانابیدیول برای تعداد کمی از بیماران در دوره‌های زمانی کوتاه تجویز شد، بنابراین بی‌خطری درمان طولانی‌مدت با کانابیدیول را نمی‌توان به‌طور قابل اعتمادی ارزیابی کرد.
به نظر می‌رسد ماری جوانا دارای تاثیرات ضد صرع در حیوانات است. در حال حاضر مشخص نیست که این ماده در بیماران مبتلا به صرع موثر باشد. برخی از ایالت‌های آمریکا به صراحت استفاده از آن را برای درمان صرع تائید کرده‌اند.
ارزیابی اثربخشی و بی‌خطری (safety) مصرف کانابینوئیدها هنگام استفاده به عنوان تک درمانی یا درمان کمکی در افراد مبتلا به صرع.
پایگاه ثبت تخصصی گروه صرع در کاکرین (9 سپتامبر 2013)، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) در کتابخانه کاکرین (2013، شماره 8)، MEDLINE (Ovid) (9 سپتامبر 2013)، ISI Web of Knowledge (9 سپتامبر 2013)، CINAHL (EBSCOhost) (9 سپتامبر 2013)، و ClinicalTrials.gov (9 سپتامبر 2013) را جست‌وجو کردیم. علاوه بر این، مطالعاتی را که شخصا درباره آنها می‌دانستیم و در جست‌وجوها پیدا نشدند، اضافه کرده، هم‌چنین منابع را در مطالعات شناسایی‌شده جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs)، چه کورسازی شده بودند و چه نشده بودند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم مطالعات را برای ورود انتخاب و داده‌ها را استخراج کردند. پیامد اولیه مورد بررسی، رسیدن به وضعیت بدون تشنج در یک سال یا بیشتر، یا سه برابر طولانی‌ترین فاصله بین تشنجی بود. پیامدهای ثانویه شامل نرخ پاسخ‌دهی به درمان در شش ماه یا بیشتر، داده‌های عینی کیفیت زندگی، و عوارض جانبی بودند.
چهار گزارش را از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده پیدا کردیم که در مجموع شامل 48 بیمار بوده، و هر کدام از آنها از کانابیدیول (cannabidiol) به عنوان عامل درمانی استفاده کردند. یک گزارش به صورت چکیده بود و دیگری نامه‌ای به سردبیر. مصرف داروهای ضد صرع در تمامی شرکت‌کنندگان ادامه پیدا کرد. جزئیات تصادفی‌سازی در هیچ گزارش مطالعه‌ای گنجانده نشدند. هیچ تحقیقی در مورد اینکه گروه کنترل و شرکت‌کننده در درمان یکسان بودند یا متفاوت، وجود نداشت. همه گزارش‌ها کیفیت پائینی داشتند.
چهار گزارش فقط به پیامد ثانویه در مورد عوارض جانبی پاسخ دادند. هیچ یک از بیماران در گروه‌های درمانی دچار عوارض جانبی نشدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.