پیشینه و اهمیت
بیماران به شدت بدحال که از دستگاه‌های تنفسی (ونتیلاتور‌ها) کمک می‌گیرند، ممکن است با استفاده از روش‌های بالینی (که در مجموع جداسازی نامیده می‌شوند) که نیاز به تخصص و نظارت مستمر دارند، به تنفس طبیعی بازگردند. جداسازی ناکارآمد ممکن است منجر به استفاده طولانی‌مدت از ونتیلاتور شود، و بیماران را در معرض خطر آسیب ریه، پنومونی و مرگ قرار دهد. در مواقعی، ارائه موثرترین و کارآمدترین مراقبت ممکن است به دلیل محدودیت‌های سازمانی دشوار باشد. سیستم‌های کامپیوتری جداسازی ممکن است راه حلی را برای روش‌های جداسازی ناکارآمد ارائه دهند. در این مرور کاکرین، ارزیابی کردیم که سیستم‌های کامپیوتری جداسازی موثرتر از روش‌های بالینی مورد استفاده پزشکان برای کاهش در تاخیرهای نامناسب در جداسازی، مدت زمان کلی ونتیلاسیون، و طول مدت بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) و بیمارستان هستند یا خیر.
یافته‌ها
تعداد 21 مطالعه را شناسایی کردیم که اطلاعاتی را از 1676 نفر از جمله 1628 بزرگسال و 48 کودک ارائه کردند. شواهد تا 30 سپتامبر 2013 به‌روز است. مطالعات روی افرادی با دلایل پزشکی مانند پنومونی و دیگر عفونت‌ها برای نیاز به بستری در بخش مراقبت‌های ویژه، افرادی که به دنبال تروما بستری شدند، و افرادی که پس از جراحی قلب یا جراحی‌های دیگر بستری شدند، صورت گرفتند. هم‌چنین، سیستم‌های مختلف کامپیوتری جداسازی تجاری در دسترس مورد مطالعه قرار گرفتند. ما دریافتیم که سیستم‌های کامپیوتری جداسازی منجر به کاهش مدت زمان جداسازی و هم‌چنین کاهش زمان کلی نیاز به ونتیلاتور و بستری در ICU می‌شوند. متوسط زمان لازم برای جدا شدن از ونتیلاتور تا 30% کاهش یافت. مدت زمان کلی استفاده از ونتیلاتور تا 10% و مدت بستری در ICU تا 8% کاهش یافت. همه مطالعات این میزان کاهش را نشان ندادند. مطالعاتی که فقط در افرادی انجام شدند که پس از جراحی در ICU بستری شدند، کاهشی را در جداسازی، مدت زمان کلی نیاز به ونتیلاتور یا بستری در ICU نشان ندادند.
محدودیت‌ها
به دلیل تفاوت در روش‌ها و نتایج برخی از مطالعات موجود در این مرور، انجام تحقیقات بیشتر در مقیاس بزرگ ضروری است. هم‌چنین نیاز به انجام مطالعات بیشتری وجود دارد که تاثیر سیستم‌های کامپیوتری جداسازی را در کودکان بررسی کنند.
سیستم‌های حلقه بسته خودکار ممکن است منجر به کاهش مدت زمان جداسازی، ونتیلاسیون و بستری در ICU شوند. کاهش، به احتمال بیشتر در جمعیت‌های مختلط یا پزشکی ICU رخ می‌دهد. به دلیل فقدان یا محدودیت شواهد در مورد سیستم‌های خودکار غیر از Smartcare/PS™ و Adaptive Support Ventilation، هیچ نتیجه‌گیری در مورد تاثیر آنها بر این پیامدها نمی‌توان گرفت. به دلیل ناهمگونی قابل‌توجه در کارآزمایی‌ها، نیاز به انجام یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و کنترل‌شده با قدرت کافی، با کیفیت بالا و چند مرکزی در بزرگسالان وجود دارد که بیماران «آسان برای جداسازی» را کنار بگذارد. نیاز مبرمی برای توسعه و تحقیق بیشتر تکنولوژیکی در جمعیت کودکان وجود دارد.
سیستم‌های حلقه بسته خودکار ممکن است انطباق پشتیبانی مکانیکی را برای نیازهای تهویه‌ای بیمار بهبود بخشند و تشخیص سیستماتیک و زودهنگام توانایی آنها را برای تنفس خودبه‌خودی و احتمال قطع ونتیلاسیون تسهیل کنند. نسخه اصلی این مرور در سال 2013 منتشر و در سال 2014 به‌روز شد.
هدف اولیه این مرور، مقایسه کل مدت زمان جداسازی از ونتیلاسیون مکانیکی بود، که به صورت زمان سپری شده از تصادفی‌سازی مطالعه تا خارج کردن موفقیت‌آمیز لوله تنفسی (همانطور که توسط نویسندگان مطالعه تعریف شد)، برای بیماران به شدت بدحال ونتیله بود که با سیستم جداسازی خودکار در مقابل سیستم غیر خودکار (مراقبت معمول) تحت درمان قرار داشتند.
اهداف ثانویه این مرور عبارت بودند از تعیین تفاوت‌ها در مدت زمان ونتیلاسیون، طول دوره بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) و در بیمارستان (hospital lengths of stay; LOS)، مورتالیتی، و عوارض جانبی مربوط به خارج کردن زودهنگام یا تاخیری لوله تنفسی با استفاده از سیستم‌های جداسازی خودکار در مقایسه با جداسازی در غیاب سیستم جداسازی خودکار.
در این نسخه، پایگاه مرکزی ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL) (کتابخانه کاکرین؛ شماره 8؛ 2013)؛ MEDLINE (OvidSP) (1948 تا سپتامبر 2013)؛ EMBASE (OvidSP) (1980 تا سپتامبر 2013)؛ CINAHL (EBSCOhost) (1982 تا سپتامبر 2013)؛ و منابع علمی سلامت آمریکای لاتین و کارائیب (LILACS) را جست‌وجو کردیم. مرور‌های منتشر شده مرتبط با استفاده از بانک اطلاعاتی خلاصه‌های مرور اثرات (Database of Abstracts of Reviews of Effects; DARE) و بانک اطلاعاتی ارزیابی فناوری سلامت (بانک اطلاعاتی HTA) جست‌جو شدند. هم‌چنین Web of Science Proceedings؛ خلاصه مقالات کنفرانس‌ها؛ وب‌سایت‌های ثبت کارآزمایی؛ و فهرست منابع مقالات مرتبط را بررسی کردیم. جست‌وجوی اولیه در آگوست 2011، با هشدارهای خودکار بانک اطلاعاتی تا آگوست 2012 انجام شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای را وارد کردیم که کاربردهای ونتیلاتور حلقه بسته خودکار را با استراتژی‌های جداسازی غیر خودکار از جمله مراقبت‌های معمول بدون پروتکل و جداسازی بر اساس پروتکل در بیماران بالای چهار هفته سن و دریافت‌کننده ونتیلاسیون مکانیکی تهاجمی در ICU، مقایسه کردند.
دو نویسنده به‌طور مستقل از هم داده‌های مطالعه را استخراج کردند و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند. با استفاده از مدل‌سازی اثرات تصادفی، داده‌ها را در نمودار انباشت (forest plot) ترکیب کردیم. آنالیزهای زیرگروه و حساسیت (sensitivity) بر اساس معیارهای قبلی انجام شدند.
تعداد 21 کارآزمایی (19 بزرگسال، دو مورد اطفال) را شامل 1676 شرکت‌کننده (1628 بزرگسال، 48 کودک) در این به‌روزرسانی وارد کردیم. داده‌های تلفیقی از 16 کارآزمایی واجد شرایط که مدت زمان جداسازی را گزارش کردند، نشان دادند که سیستم‌های حلقه بسته خودکار، میانگین هندسی مدت زمان جداسازی را تا 30% کاهش دادند (95% فاصله اطمینان (CI): 13% تا 45%، با این حال ناهمگونی قابل‌توجه بود (I2 = 87%؛ P < 0.00001). کاهش مدت زمان جداسازی در جمعیت های ICU مختلط یا پزشکی (42%؛ 95% CI؛ 10% تا 63%) و Smartcare/PS™ (28%؛ 95% CI؛ 7% تا 49%) یافت شد، اما نه در جمعیت‌های جراحی یا استفاده از سیستم‌های دیگر. سیستم‌های حلقه بسته خودکار مدت زمان ونتیلاسیون (10%؛ 95% CI؛ 3% تا 16%) و ICU LOS (8%؛ 95% CI؛ 0% تا 15%) را کاهش دادند. شواهد محکمی مبنی بر تاثیر آن بر نرخ مورتالیتی، LOS بیمارستان، نرخ لوله‌گذاری مجدد، اکستوباسیون توسط خود بیمار و استفاده از ونتیلاسیون غیرتهاجمی پس از اکستوباسیون وجود نداشت. ونتیلاسیون مکانیکی طولانی‌مدت > 21 روز و تراکئوستومی به نفع سیستم‌های خودکار کاهش یافت (نسبت خطر (relative risk): 0.51؛ 95% CI؛ 0.27 تا 0.95 و RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.50 تا 0.90؛ به ترتیب). کیفیت کلی شواهد بالا بود و اکثر کارآزمایی‌ها با خطر پائین ارزیابی شدند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.