هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده برای ارزیابی بهترین روش تجویز هپارین زیرجلدی در زنان باردار وجود ندارد.
زنان باردار در مقایسه با زنان غیرباردار بهدلیل ایجاد تغییرات در لختهشدن خون، با افزایش خطر ترومبوآمبولی وریدی (venous thromboembolism; VTE) مواجه هستند. VTE شامل ترومبوز ورید عمقی (DVT) و آمبولی ریه (PE) است. DVT یک لخته در وریدهای عمقی پا است که جریان خون را مسدود میکند؛ بخشهایی از لخته ممکن است جدا شده و از طریق جریان خون به ریهها منتقل شود تا یک PE تشکیل شود. DVT بهطور بالقوه، و PE قطعا، برای مادر و نوزاد تهدیدکننده زندگی هستند. زنان باردار با سابقه قبلی VTE، کمبود آنتیترومبین، یا دیگر عوامل خطر VTE، در معرض خطر بیشتری بوده و برای پیشگیری از بروز VTE به هپارین نیاز دارند (پیشگیری). اگرچه دریافت هپارین زیرجلدی (هپارین تجزیهنشده (unfractionated heparin; UFH) یا هپارین با وزن مولکولی پائین (low molecular weight heparin; LMWH)) گزینه اصلی در پیشگیری از VTE در دوران بارداری است، مدیریت ترومبوپروفیلاکسی در زنان باردار عمدتا بر شواهد شرکتکنندگان غیرباردار تکیه کرده است. روشهای دریافت هپارین به صورت زیرجلدی شامل تزریق در فواصل زمانی منظم، یا استفاده از کاتتر ثابت و پمپ انفوزیون است. میزان رضایت زنان از دریافت هپارین زیرجلدی بسیار مهم است، زیرا ترومبوپروفیلاکسی در بارداری شامل بار (burden) هزینه، ناراحتی، و عوارض جانبی در نتیجه طولانیتر شدن طول دوره درمان است. برخی از زنان ممکن است خودشان هپارین را مصرف نکنند و باید برای تزریق هپارین به دیگران تکیه کنند، در غیر این صورت، استفاده از هپارین را متوقف کرده و در نتیجه خود را در معرض خطر افزایش بروز VTE قرار میدهند. بااینحال، این مرور هیچ کارآزمایی تصادفیسازی و کنترلشدهای را پیدا نکرد که نشان دهد کدام روشهای دریافت هپارین زیرجلدی برای زنان باردار موثر و بیخطر است.
مطالعه چکیده کامل
زنان باردار با سابقه قبلی ترومبوآمبولی وریدی (venous thromboembolism; VTE)، کمبود آنتیترومبین یا دیگر عوامل خطر برای بروز VTE، نیاز به پروفیلاکسی با هپارین (هپارین تجزیهنشده (unfractionated heparin; UFH) یا هپارین با وزن مولکولی پائین (low-molecular weight heparin; LMWH))، عمدتا از طریق تزریق زیرجلدی، دارند. چندین روش برای تجویز زیرجلدی هپارین (UFH یا LMWH) بهمنظور پیشگیری از بروز پیامدهای نامطلوب بارداری معرفی شدهاند. اثربخشی و بیخطری (safety) روشهای مختلف تجویز هپارین (UFH یا LMWH) زیرجلدی در دوران بارداری بهطور سیستماتیک ارزیابی نشده است.
اهداف
مقایسه اثربخشی و بیخطری روشهای مختلف تجویز هپارین (UFH یا LMWH) زیرجلدی در زنان باردار.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین (31 ژانویه 2013) و فهرست منابع مطالعات بازیابیشده را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده (انفرادی و خوشهای (cluster)) که اثربخشی و بیخطری روشهای مختلف تجویز هپارین (UFH یا LMWH) زیرجلدی را در دوران بارداری مقایسه کردند. مطالعاتی که فقط بهصورت چکیده گزارش شدند، واجد شرایط ورود بودند و تا انتشار کامل نتایج، در بخش در انتظار ارزیابی قرار گرفتند. مطالعات شبه-تصادفیسازی شده و کارآزماییهای متقاطع (cross-over) برای ورود واجد شرایط نبودند.
روشهای تجویز هپارین زیرجلدی شامل تزریقهای متناوب در مقابل کاتترهای ثابت یا پمپهای انفوزیون خارجی قابل برنامهریزی (خودکار)، یا هر وسیله دیگری برای تسهیل تزریق زیرجلدی هپارین (UFH یا LMWH) در دوران بارداری است.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
اگر کارآزماییهای واجد شرایط شناسایی میشدند، ارزیابی کیفیت کارآزمایی و استخراج دادهها توسط نویسندگان مرور، بهطور مستقل از هم و کورسازی نشده، انجام میشد.
نتایج اصلی
هیچ کارآزماییای معیارهای ورود را به این مرور نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
هیچ شواهدی از کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده برای ارزیابی اثربخشی و بیخطری روشهای مختلف تجویز هپارین (UFH یا LMWH) زیرجلدی در زنان باردار وجود ندارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
