پانزده مطالعه (دو مورد شامل نوزادان نارس و 13 مطالعه شامل نوزادان ترم) در این مرور وارد شدند. همه مطالعات وارد شده، به جز یک مورد، در ایران انجام شدند. برای نوزادان نارس، سطح بیلی‌روبین به‌طور قابل‌توجهی در گروه کلوفیبرات با دوز 100‌میلی‌گرم/کیلوگرم، در مقایسه با گروه کنترل، با تفاوت میانگین (MD) 1.37- میلی‌گرم/دسی‌لیتر پس از 48 ساعت، پائین‌تر بود (95% CI؛ 2.19- میلی‌گرم/دسی‌لیتر تا 0.55- میلی‌گرم/دسی‌لیتر) (23- میکرومول/لیتر؛ 95% CI؛ 36- میکرمول/لیتر تا 9- میکرومول/لیتر). برای نوزادان ترم، سطوح بیلی‌روبین به‌طور قابل‌توجهی در گروه کلوفیبرات در مقایسه با گروه کنترل پس از 24 و 48 ساعت درمان، با تفاوت میانگین وزن‌دهی شده به ترتیب 2.14- میلی‌گرم/دسی‌لیتر (95% CI؛ 2.53- میلی‌گرم/دسی‌لیتر تا 1.75- میلی‌گرم/دسی‌لیتر) (37- میکرومول/لیتر؛ 95% CI؛ 43- میکرومول/لیتر تا 30- میکرومول/لیتر) و 1.82- میلی‌گرم/دسی‌لیتر (95% CI؛ 2.25- میلی‌گرم/دسی‌لیتر تا 1.38- میلی‌گرم/دسی‌لیتر) (31- میکرومول/لیتر؛ 95% CI؛ 38- میکرومول/لیتر تا 24- میکرومول/لیتر)، پائین‌تر بود.

مدت زمان فوتوتراپی در گروه کلوفیبرات در مقایسه با گروه کنترل، هم برای نوزادان نارس و هم برای نوزادان ترم، با تفاوت میانگین وزن‌دهی شده به ترتیب 23.82- ساعت (95% CI؛ 30.46- ساعت تا 17.18- ساعت) و 25.40- ساعت (95% CI؛ 28.94- ساعت تا 21.86- ساعت)، کوتاه‌تر بود.

هیچ یک از مطالعات در مورد نرخ انسفالوپاتی ناشی از بیلی‌روبین، نرخ مورتالیتی نوزادان، یا میزان رضایت والدین یا کارکنان از مداخلات، گزارشی را ارائه نکردند.