بانک‌های اطلاعاتی متون علمی پزشکی را تا می 2013 جست‌وجو کردیم. در یک کارآزمایی بزرگ با کیفیت روش‌شناسی بالا که شامل 300 بیمار بود، و از سیستمی (™SmartCare) استفاده کرد که به‌طور خودکار تنظیمات ونتیلاتور تعدیل‌شده را انجام داد و تست‌هایی را در مورد توانایی بیماران برای تنفس خودبه‌خودی انجام داد، هیچ مزیت واضحی از ™SmartCare دیده نشد. در حالی که این دستگاه زمان سپری‌شده را تا انجام اولین تست تنفس خودبه‌خودی کاهش داد، در مقایسه با پروتکل کتبی جداسازی که توسط پزشکان اعمال می‌شود، زمان سپری‌شده را تا اولین تست تنفس خودبه‌خودی موفقیت‌آمیز کاهش نداد. هیچ مزیت آشکاری از ™SmartCare بر دیگر پیامدهای بالینی مهم از جمله زمان سپری‌شده تا جداسازی موفقیت‌آمیز از ونتیلاسیون مصنوعی، مدت زمان کلی استفاده از ونتیلاسیون مکانیکی، زمان سپری‌شده در بخش مراقبت‌های ویژه و بیمارستان، و نیاز به تراکئوستومی (tracheostomy) (جاگذاری لوله تراشه در راه‌های هوایی) وجود نداشت. انجام مطالعات بیشتری برای روشن شدن نقش ™SmartCare در شرایط پس از جراحی، به‌طور کلی و در جمعیت‌های خاص بیماران، مورد نیاز است.
شواهد کمی از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده برای حمایت یا رد استفاده از سیستم‌های جداسازی خودکار و SBT در جداسازی از ونتیلاسیون مکانیکی تهاجمی در بیماران بزرگسال پس از جراحی وجود دارد. در یک کارآزمایی واحد و بزرگ با کیفیت روش‌شناسی بالا، در حالی که استفاده از ™SmartCare برای تنظیم ونتیلاتور و انجام SBTها، زمان سپری‌شده را تا انجام اولین SBT کوتاه کرد، زمان سپری‌شده تا اولین SBT موفق یا نرخ تراکئوستومی را در مقایسه با یک پروتکل مکتوب که توسط پزشکان اجرا شده است، کاهش نداد. ™SmartCare تاثیرات مفیدی بر پیامدهای بالینی مهم از جمله زمان سپری‌شده تا جداسازی از ونتیلاسیون مکانیکی، زمان سپری‌شده تا جداسازی موفق، مدت زمان کلی ونتیلاسیون مکانیکی، و طول مدت بستری در ICU و بیمارستان نشان نداد. کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بیشتر، با طراحی خوب و توان آزمون کافی برای روشن شدن نقش ™SmartCare در پیامدهای مهم در بیمارانی که عمدتا به ونتیلاسیون کوتاه-مدت نیاز دارند و در جمعیت‌های خاص بیماران پس از جراحی، نیاز است.
سیستم‌های خودکار از کنترل حلقه بسته (closed-loop) استفاده می‌کنند تا ونتیلاتورها عملکردهای اساسی و پیشرفته را حین پشتیبانی از تنفس انجام دهند. سیستم‌های خودکار منتخب اکنون نه‌تنها می‌توانند متغیرهای تنفسی منتخب را اندازه‌گیری کنند و با عملیاتی‌کردن الگوریتم‌های از پیش تعیین‌شده، خروجی ونتیلاتور را با نیازهای هر بیمار تطبیق دهند، بلکه قادر هستند کارآزمایی‌های تنفس خودبه‌خودی (spontaneous breathing trials; SBT) را نیز به صورت خودکار انجام دهند.
خلاصه کردن شواهد مربوط به مقایسه جداسازی خودکار و سیستم‌های SBT با استراتژی‌های ونتیلاسیون مکانیکی غیر-خودکار بر زمان سپری‌شده تا جداسازی از ونتیلاسیون مکانیکی در بیماران بزرگسال پس از جراحی. در اهداف ثانویه، تفاوت‌های بین سیستم‌های جداسازی خودکار و SBT و استراتژی‌های جداسازی از ونتیلاسیون مکانیکی غیر-خودکار را بر پیامدهای بالینی (زمان سپری‌شده تا خارج کردن موفق لوله (extubation)، زمان سپری‌شده تا اولین SBT و اولین SBT موفق، مورتالیتی، کل مدت استفاده از ونتیلاسیون، طول دوره بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (intensive care unit; ICU) و بستری در بیمارستان، استفاده از ونتیلاسیون غیر-تهاجمی (non-invasive ventilation; NIV) پس از اکستوباسیون، و عوارض جانبی) مشخص کردیم.
CENTRAL (کتابخانه کاکرین (The Cochrane Library )؛ 2013، شماره 5)؛ MEDLINE (OvidSP) (از 1966 تا می 2013)؛ EMBASE (OvidSP) (از 1988 تا می 2013)؛ CINAHL (EBSCOhost) (از 1982 تا می 2013)؛ Evidence Based Medicine Reviews and Ovid Health Star (از 1999 تا می 2013)، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، وب‌سایت‌های ثبت کارآزمایی را جست‌وجو کرده، و با نویسندگان و کارشناسان محتوا برای شناسایی کارآزمایی‌های بالقوه واجد شرایط تماس گرفتیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و شبه-تصادفی‌سازی شده که سیستم‌های جداسازی خودکار و SBT را با استراتژی‌های جداسازی غیر-خودکار از ونتیلاسیون مکانیکی در بزرگسالان انتوبه شده در شرایط پس از جراحی مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم، کیفیت کارآزمایی را ارزیابی و داده‌ها را بر اساس معیارهای از پیش تعیین شده استخراج کردند. انجام آنالیز حساسیت (sensitivity) و زیر-گروه برای ارزیابی تاثیر نوع (الف) پزشک که عمدتا در اجرای سیستم‌های جداسازی خودکار و SBT دخیل است، (ب) واحد مراقبت‌های ویژه (ICU) و (ج) استراتژی جداسازی غیر-خودکار (کنترل) مورد استفاده بر پیامدهای منتخب برنامه‌ریزی شدند.
یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده را با کیفیت بالا را شناسایی کردیم که شامل 300 بیمار بود و ™SmartCare را با یک پروتکل مکتوب مقایسه کرد. در این کارآزمایی، ™SmartCare هیچ تاثیری بر زمان جداسازی از دستگاه نداشت. در حالی که ™SmartCare به‌طور قابل‌توجهی زمان سپری‌شده را تا اولین SBT کاهش داد (تفاوت میانگین (MD): 0.34- روز؛ 95% CI؛ 0.60- تا 0.08-؛ P = 0.01)، زمان سپری‌شده را تا اولین SBT موفق (MD؛ 0.25- روز؛ 95% CI؛ 0.55- تا 0.05؛ P = 0.10) و دیگر پیامدهای مهم بالینی کاهش نداد. ™SmartCare تاثیرات مفیدی را بر اکثر پیامدهای بالینی مهم از جمله زمان سپری‌شده تا اکستوباسیون موفق، کل مدت زمان نیاز به ونتیلاسیون مکانیکی، ICU و طول مدت بستری در بیمارستان و نیاز به تراکئوستومی (tracheostomy) نشان نداد. علاوه بر این، بر اساس تعداد کمی از رویدادها در این کارآزمایی واحد، ™SmartCare تاثیر مطلوبی بر لوله‌گذاری مجدد، مورتالیتی، اکستوباسیون توسط خود فرد، و نسبت بیمارانی که تحت ونتیلاسیون مکانیکی طولانی-مدت قرار گرفتند، نداشت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.