سوال مطالعه مروری
آیا تجویز کورتیکواستروئیدها به‌تنهایی یا اضافه بر سایر درمان‌ها، در افراد مبتلا به گلودرد مفید هستند؟
پیشینه
گلودرد بسیار شایع است. اگرچه اغلب گلودردها به دلیل ویروس ایجاد می‌شوند، بسیاری از مبتلایان به گلودرد، آنتی‌بیوتیک دریافت می‌کنند، که در درمان عفونت‌های ویروسی تاثیرگذار نیستند. استفاده بیش از حد از آنتی‌بیوتیک‌ها، موجب مقاومت آنتی‌بیوتیکی در افراد و جامعه می‌شود. گلودردها، به دلیل التهاب مخاط گلو، دردناک هستند. استروئیدها یا کورتیکواستروئیدها، داروهایی هستند که می‌توانند به صورت قرص یا به شکل تزریقی مصرف شوند. آنها التهاب را کاهش داده و در سایر عفونت‌های مجاری هوایی، مانند کروپ (croup)، کمک کننده‌اند. دوره‌های کوتاه‌مدت استروئیدها، ممکن است در درمان گلودرد مفید باشد.
تاریخ جست‌وجو
14 می 2019.
ویژگی‌های مطالعه
این یک بهروزرسانی از مرور 2012 ماست. ما یک کارآزمایی جدید (565 شرکت‌کننده) را برای مجموع نه کارآزمایی شامل 1319 شرکت‌کننده (369 کودک، 950 بزرگسال) اضافه کردیم. کارآزمایی‌های وارد شده، در سیستم بخش اورژانس (7 کارآزمایی) و مراقبت اولیه (2 کارآزمایی) در ایالات متحده (5 کارآزمایی)، و یک کارآزمایی در هر کدام از کشورهای کانادا، اسرائیل، ترکیه و انگلیس، انجام شدند. شرکتکنندگان، تک-دوز استروئیدها یا تک-دوز یک داروی ساختگی (دارونما (placebo)) را دریافت کردند (7 کارآزمایی). بیش از یک دوز روزانه متوالی از استروئید یا دارونما به یک گروه از شرکتکنندگان داده شد، در حالی که گروه دیگر تک-دوز واحد را دریافت کردند (2 کارآزمایی). در هشت کارآزمایی، همه شرکتکنندگان نیز بلافاصله پس از ورود به مطالعه آنتی‌بیوتیک دریافت کردند. همه کارآزمایی‌ها به زبان انگلیسی منتشر شدند.
منابع تامین مالی مطالعه
دو مطالعه، منابع تامین مالی (دولتی و دانشگاهی) را توصیف کردند.
نتایج کلیدی
شرکتکنندگانی که كورتيكواستروئيد دریافت کردند، 2.4 برابر بیشتر از بیمارانی كه دارونما دريافت كردند، به برطرف شدن کامل علایم گلودرد طی 24 ساعت اشاره کردند. کورتیکواستروئیدها، زمان سپری شده تا شروع کاهش علایم و برطرف شدن کامل علایم را بهبود می‌بخشند، اگرچه شواهد کارآزمایی برای این پیامدها نامتناقض، و تاثیرات خفیف بودند. عوارض جانبی، میزان عود/بازگشت بیماری، و روزهای از دست رفته از محل کار یا مدرسه، میان شرکتکنندگان در گروه کورتیکواستروئید و گروه دارونما تفاوتی نداشتند. گلودرد در کودکان بسیار متداول است، اما فقط دو کارآزمایی نتایج را در مورد کودکان گزارش کرد، و این نتایج متناقض بودند، که چنین وضعیتی نتیجه‌گیری را دشوار می‌کند. بنابراین، انجام پژوهش بیشتری برای بررسی فواید کورتیکواستروئیدها در کاهش مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها در مبتلایان به گلودرد شدید، و همچنین مزایای ویژه آن برای کودکان لازم است. محدودیت‌‌ها این که فقط دو کارآزمایی شامل کودکان بود و در بیشتر کارآزمایی‌ها نیز برای همه شرکتکنندگان، آنتی‌بیوتیک تجویز شد.
کیفیت شواهد
ما برای برطرف شدن کامل درد طی 24 و 48 ساعت، قطعیت شواهد را بالا ارزیابی کردیم، و برای میانگین زمان سپری شده تا شروع تسکین درد، میانگین زمان سپری شده تا برطرف شدن کامل درد، کاهش مطلق درد اندازه‌گیری شده توسط مقیاس‌های آنالوگ بصری، عوارض ناخواسته، میزان عود/بازگشت بیماری و روزهای از دست رفته از محل کار یا مدرسه، قطعیت شواهد را در سطح متوسط قرار دادیم.
کورتیکواستروئیدهای خوراکی یا تزریقی داخل عضلانی، در کنار آنتی‌بیوتیک‌ها، به‌طور متوسط احتمال رفع و بهبود درد را در شرکتکنندگان مبتلا به گلودرد افزایش می‌دهند. با توجه به مزیت محدود به‌دست آمده، انجام پژوهش بیشتری در مورد مضرات و مزایای دوره‌های درمان کوتاه‌مدت استروئیدها، برای امکان‌پذیر کردن تصمیم‌گیری آگاهانه، مورد نیاز است.
گلودرد، یک وضعیت شایع مرتبط با میزان بالای تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها است، هر چند که شواهد محدودی برای اثربخشی آنتی‌بیوتیک‌ها وجود دارد. کورتیکواستروئیدها با کاهش التهاب مجاری تنفس فوقانی ممکن است علایم گلودرد را بهبود بخشند. این مرور، یک بهروزرسانی از مروری است که در سال 2012 منتشر شد.
ارزیابی مزیت و ایمنی بالینی کورتیکواستروئیدها در کاهش علایم گلودرد در بزرگسالان و کودکان.
ما CENTRAL (شماره 4؛ 2019)؛ MEDLINE (1966 تا 14 می 2019)؛ Embase (1974 تا 14 می 2019)؛ بانک اطلاعاتی خلاصه مرورها در مورد تاثیرات (DARE، از 2002 تا 2015) و بانک اطلاعاتی ارزیابی اقتصادی مربوط به NHS (از آغاز به کار تا 2015) را جست‌وجو کردیم. همچنین، پلت‌فرم بین‌المللی پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی سازمان جهانی بهداشت (WHO ICTRP) و ClinicalTrials.gov را بررسی کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (randomised controlled trials; RCTs) را وارد کردیم که استروئیدها را با دارونما (placebo) یا درمان استاندارد در بزرگسالان و کودکان (بالای سه سال) مبتلا به گلودرد مقایسه کردند. ما مطالعات مربوط به شرکتکنندگان بستری در بیمارستان، افراد مبتلا به مونونوکلئوز عفونی (تب گلاندولار (glandular fever))، گلودرد متعاقب تونسیلکتومی یا لوله‌گذاری، یا آبسه پری‌تونسیلار را از مرور خارج کردیم.
از روش‌های استاندارد روش‌شناسی مورد انتظار کاکرین استفاده کردیم.
ما یک RCT جدید را در این بهروزرسانی وارد کردیم، که مجموع کل کارآزمایی‌ها را به نه مورد شامل 1319 شرکت‌کننده (369 کودک و 950 بزرگسال) رساند. در هشت کارآزمایی، شرکتکنندگان در هر دو گروه کورتیکواستروئید و گروه دارونما، آنتی‌بیوتیک دریافت کردند؛ یک کارآزمایی، تجویز تاخیری آنتی‌بیوتیک‌ها را بر اساس ارزیابی بالینی مطرح کرد. فقط دو مطالعه، منابع تامین مالی (دولتی و دانشگاهی) را گزارش کردند.
علاوه بر هرگونه اثر آنتی‌بیوتیک‌ها و ضد‌دردها، کورتیکواستروئیدها احتمال رفع کامل درد را طی 24 ساعت تا 2.40 برابر (خطر نسبی (RR): 2.4؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.29 تا 4.47؛ P = 0.006؛ I² = 67%؛ شواهد با قطعیت بالا) و طی 48 ساعت تا 1.5 برابر (RR: 1.50؛ 95% CI؛ 1.27 تا 1.76؛ P < 0.001؛ I² = 0%؛ شواهد با قطعیت بالا) افزایش دادند. برای پیشگیری از ادامه تجربه درد طی 24 ساعت در یک نفر، پنج نفر نیاز به درمان دارند. به علاوه، كورتيكواستروئيدها ميانگين زمان سپری شده تا شروع تسكين درد و ميانگين زمان سپری شده تا برطرف شدن كامل درد را به ترتيب طی 6 و 11.6 ساعت كاهش دادند، اگرچه ناهمگونی قابل‌توجهی وجود داشت (شواهد با قطعیت متوسط). طی 24 ساعت، درد (ارزیابی شده توسط مقیاس آنالوگ بصری) توسط کورتیکواستروئیدها (شواهد با قطعیت متوسط) تا 10.6 درصد بیشتر کاهش یافت. هیچ تفاوتی در میزان عود/بازگشت بیماری، روزهای از دست رفته از محل کار یا مدرسه، یا عوارض جانبی برای شرکتکنندگان مصرف‌کننده کورتیکواستروئیدها در مقایسه با دارونما گزارش نشد. با این حال، گزارش عوارض جانبی، ضعیف بود، و فقط دو کارآزمایی شامل کودکان می‌شدند یا روزهای از دست رفته از کار یا مدرسه را گزارش کردند. مطالعات وارد شده، شواهدی با كیفیت متوسط داشتند، اما تعداد اندک مطالعات وارد شده، پتانسیل افزایش عدم قطعیت را، به ویژه در رابطه با استفاده از این نتایج در کودکان، دارد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.