هدف از انجام این مرور چیست؟
هدف از انجام این مرور کاکرین، رسیدن به این موضوع بود که پروبیوتیک‌ها می‌توانند در افراد مبتلا به بیماری کرون باعث القای بهبودی شوند یا خیر. ما برای پاسخ به این سؤال، اطلاعات دو مطالعه را آنالیز کردیم.
پیام‌های کلیدی
مشخص نیست که پروبیوتیک‌ها بهتر از دارونما (placebo) (قرص ساختگی) هستند یا خیر. هیچ موردی از عارضه جانبی جدی در هیچ یک از مطالعات رخ نداد.
چه چیزی در این مرور مورد بررسی قرار گرفت؟
بیماری کرون یک وضعیت پزشکی است که باعث التهاب روده‌ها شده و می‌تواند منجر به بروز نشانه‌های زخم در دهان، درد شکم، اسهال، انسداد، تشکیل فیستول (تونل‌هایی بین روده‌ها و اندام‌های نزدیک به آن)، آبسه‌ها، سوء تغذیه، سطوح پائین هموگلوبین (خون)، و خستگی شود. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد عدم تعادل در باکتری‌های روده علت این بیماری است. پروبیوتیک‌ها، که میکروارگانیسم‌های زنده هستند، می‌توانند باکتری‌های روده را تغییر داده و احتمالا التهاب را کاهش دهند.
نتایج اصلی این مرور چه هستند؟
ما به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده‌ای (RCTها؛ مطالعات بالینی که افراد را به‌طور تصادفی در یکی از دو یا چند گروه درمانی قرار می‌دهند) بودیم که به مقایسه پروبیوتیک‌ها با دارونما پرداختند. دو RCT با اطلاعات مربوط به 46 نفر وجود داشت. کارآزمایی‌ها بزرگسالان را وارد کردند. مشخص نیست که پروبیوتیک‌ها در القای بهبودی بیماری کرون متفاوت از دارونما هستند یا خیر. معلوم نیست که پروبیوتیک‌ها در مقایسه با دارونما منجر به تفاوتی در عوارض جانبی (جزئی و جدی) می‌شوند یا خیر.
نتیجه‌گیری
این مرور دو مطالعه را پیدا کرد که پروبیوتیک‌ها را بررسی کرده و هیچ مزیتی را از پروبیوتیک‌ها برای درمان بیماری کرون فعال نشان نداد. از آنجا که مطالعات بسیار کوچک بودند، در حال حاضر نمی‌توان هیچ نتیجه‌گیری قطعی اخذ کرد. پروبیوتیک‌ها به‌طور کلی به خوبی تحمل شدند؛ فقط یک عارضه جانبی رخ داد که منجر به توقف درمان با پروبیوتیک‌ها شد، اما جزئیات این مورد ارائه نشده است. با شواهد به دست آمده از این مطالعات، ما قادر به نتیجه‌گیری در مورد اثربخشی پروبیوتیک‌ها نیستیم. انجام مطالعاتی با طراحی بهتر، با تعداد شرکت‌کنندگان بیشتر، مورد نیاز است.
این مطالعه مروری تا چه زمانی بهروزرسانی شده است؟
این مطالعه مروری تا 6 جولای 2020 به‌روز است.
شواهد موجود در مورد اثربخشی یا ایمنی پروبیوتیک‌ها، در مقایسه با دارونما، برای القای بهبودی در بیماری کرون بسیار نامشخص است. عدم وجود RCTهایی با طراحی خوب در این زمینه خودنمایی می‌کند و انجام تحقیقات بیشتری لازم است.
بیماری کرون (CD) نوعی اختلال التهابی مزمن دستگاه گوارش است، که اعتقاد بر این است پاتوژنز آن تا حدی تحت تأثیر میکروبیوم روده قرار دارد. از پروبیوتیک‌ها می‌توان برای دستکاری میکروبیوم روده استفاده کرد و بنابراین به عنوان یک درمان بالقوه برای CD در نظر گرفته می‌شوند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد پروبیوتیک‌ها برای دیگر وضعیت‌های دستگاه گوارش مانند سندرم روده تحریک‌پذیر و کولیت اولسراتیو سودمند است، اما اثر آنها در CD مشخص نیست. این یک بهروزرسانی از مرور کاکرین است که پیش از این در سال 2008 منتشر شد.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی پروبیوتیک‌ها در القای بهبودی در CD.
بانک‌های اطلاعاتی الکترونیکی زیر جست‌وجو شدند: MEDLINE (از ابتدای شروع به کار تا 6 جولای 2020)، Embase (از آغاز به کار تا 6 جولای 2020)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، پایگاه ثبت تخصصی کارآزمایی‌های گروه مرور IBD در کاکرین، مرکز ثبت بین‌المللی کارآزمایی‌های بالینی سازمان بهداشت جهانی (WHO) و ClinicalTrials.gov.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که پروبیوتیک‌ها را با دارونما (placebo) یا هر نوع مداخله دیگری به غیر از پروبیوتیک برای القای بهبودی در CD مقایسه کردند، واجد شرایط برای ورود به مطالعه بودند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم داده‌ها را استخراج کرده و کیفیت روش‌شناسی مطالعات وارد شده را ارزیابی کردند. پیامد اولیه عدم بهبودی بالینی بود. برای پیامدهای دو حالتی، ما خطر نسبی (RR) و 95% فاصله اطمینان (95% CI) را محاسبه کردیم.
دو مطالعه وجود داشت که معیارهای ورود را به مطالعه داشتند. یک مطالعه از آلمان 11 شرکت‌کننده بزرگسال مبتلا به CD خفیف تا متوسط را وارد کرد، که تحت درمان با یک دوره یک-هفته‌ای از کورتیکواستروئیدها و آنتی‌بیوتیک‌ها (سیپروفلوکساسین 500 میلی‌گرم دو بار در روز و مترونیدازول 250 میلی‌گرم سه بار در روز) قرار گرفتند، و به دنبال آن به‌طور تصادفی وارد گروه‌های درمانی Lactobacillus rhamnosus سویه GG (دو میلیارد واحد تشکیل کلونی در روز) یا دارونمای نشاسته ذرت شدند. مطالعه دیگر از انگلستان (UK) با 35 شرکت‌کننده بزرگسال مبتلا به CD فعال (نمره CDAI از 150 تا 450)، بیماران را به‌طور تصادفی تحت درمان با یک سینبیوتیک (متشکل از Bifidobacterium longum خشک شده با یخ و یک محصول تجاری) یا دارونما قرار داد. خطر کلی سوگیری (bias) در یک مطالعه پائین بود، در حالی که مطالعه دیگر خطر سوگیری نامشخص در رابطه با تولید تصادفی توالی، پنهانسازی تخصیص و کورسازی داشت. هیچ شواهدی از تفاوت بین استفاده از پروبیوتیک‌ها و دارونما برای القای بهبودی در CD (RR: 1.06؛ 95% CI؛ 0.65 تا 1.71؛ 2 مطالعه، 46 شرکت‌کننده) پس از شش ماه وجود نداشت. هیچ تفاوتی در بروز عوارض جانبی بین گروه‌های درمانی پروبیوتیک‌ها و دارونما مشاهده نشد (RR: 2.55؛ 95% CI؛ 0.11 تا 58.60؛ 2 مطالعه، 46 شرکت‌کننده). به دلیل خطر سوگیری و عدم‌دقت، قطعیت شواهد برای هر دو پیامد تا سطح بسیار پایین کاهش یافت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.