سوال مطالعه مروری
نویسنگان مرور کاکرین، اثربخشی جراحی لوله فالوپ را در مقایسه با لقاح آزمایشگاهی (in vitro fertilisation; IVF) یا مدیریت انتظاری در غلبه بر ناباروری ناشی از بیماری لوله‌ای بررسی کردند.
پیشینه
جراحی لوله‌ای برای غلبه بر ناباروری ناشی از بیماری لوله‌ای، تا حدی به دلیل خطرات و هزینه‌های مرتبط با IVF که گزینه دیگری را برای فائق آمدن بر ناباروری لوله‌ای پیشنهاد می‌کند، رایج شده است. مزایای حاصل از جراحی لوله‌ای به طور بالقوه طی چرخه‌های متعدد و سال‌های طولانی پایدار می‌ماند، حتی منجر به میزان زنده‌زایی‌های متعدد می‌شود. با این حال، جراحی لوله‌ای گران است، چراکه نیاز به مهارت و تجربه اضافی متخصص زنان و زایمانی دارد که این پروسیجر را انجام می‌دهد و می‌تواند همراه با عوارض جانبی (از جمله بارداری‌های خارج رحمی) و خطرات مربوط به جراحی باشد. اثربخشی جراحی لوله‌ای در مقایسه با عدم درمان (مدیریت انتظاری) یا IVF در زنان مبتلا به ناباروری لوله‌ای، نامشخص است.
ویژگی‌های مطالعه
این مرور، هیچ کارآزمایی مناسبی را شناسایی نکرد. جست‌وجوی های ما در منابع علمی تا اکتبر 2016 به‌روز هستند.
نتایج کلیدی
در حال حاضر، هیچ شواهد تصادفی‌سازی شده‌ای در دسترس نیست. برای دستیابی به اطلاعات در مورد پیامدهای جانبی و هزینه‌ها پژوهش بیشتری لازم است.
اثربخشی جراحی لوله‌ای نسبت به مدیریت انتظاری و IVF از نظر نرخ زنده‌زایی برای زنان مبتلا به ناباروری لوله‌ای هم‌چنان نامشخص باقی مانده است. کارآزمایی‌های بزرگ با قدرت کافی برای تعیین اثربخشی جراحی در این زنان مورد نیاز هستند. کارآزمایی‌های آینده نباید فقط نرخ زنده‌زایی را به ازای هر بیمار گزارش کنند، بلکه باید عوارض جانبی و هزینه‌های درمان را در یک دوره طولانی‌تر مقایسه کنند. عواملی مانند درمان باروری، سن همسر زن، مدت ناباروری و سابقه بارداری قبلی که تاثیر عمده‌ای بر این پیامدها دارند، باید در نظر گرفته شوند. محققان باید نرخ زنده‌زایی را در ارتباط با شدت آسیب لوله و روش‌های متفاوت به کار رفته برای ترمیم لوله شامل جراحی میکروسکوپی و شیوه‌های لاپاراسکوپیک، گزارش کنند.
علی‌رغم افزایش استفاده از لقاح آزمایشگاهی (in vitro fertilisation; IVF)، جراحی به عنوان یک شیوه درمانی قابل قبول برای ناباروری لوله‌ای (tubal infertility) باقی مانده است. تخمین نرخ زنده‌زایی (livebirth) پس از جراحی از 9% برای زنان مبتلا به اختلال لوله‌ای شدید تا 69% برای افراد دچار اختلال خفیف متفاوت است، با این حال، اثربخشی جراحی به طور دقیق در مقایسه با سایر درمان‌ها از جمله IVF و مدیریت انتظاری (expectant management) (عدم درمان) ارزیابی نشده است. نرخ زنده‌زایی در ارتباط با شدت آسیب لوله، به اندازه کافی مورد ارزیابی قرار نگرفته است. مهم است که به دلیل نگرانی‌ها درباره پیامدهای جانبی، عوارض حین جراحی و هزینه‌های مرتبط با جراحی لوله و هم‌چنین درمان‌های جایگزین (عمدتا IVF)، اثربخشی جراحی را در برابر سایر گزینه‌های درمان در زنان مبتلا به ناباروری لوله‌ای مشخص کنیم.
هدف این مرور، تعیین اثربخشی و ایمنی جراحی در مقایسه با مدیریت انتظاری یا IVF از لحاظ بهبود احتمال زنده‌زایی در شرایط ناباروری لوله‌ای بود (صرف نظر از درجه شدت).
ما این بانک‌های اطلاعاتی را در اکتبر 2016 جست‌وجو کردیم: پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه زنان و باروری در کاکرین (CGF)، پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)؛ MEDLINE؛ Embase؛ Cumulative Index to Nursing and Allied Health Literature (CINAHL) و PsycINFO؛ هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی، مآخذ منابع علمی منتشر نشده و فهرست منابع کارآزمایی‌های وارد شده و مرورهای سیستماتیک مرتبط.
فقط کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده واجد شرایط را برای ورود در نظر گرفتیم که دارای نرخ زنده‌زایی به ازای هر شرکت‌کننده به عنوان پیامد مطلوب اولیه بودند.
ما برنامه‌ریزی کردیم که دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم واجد شرایط بودن کارآزمایی و خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کرده و داده‌های مطالعه را استخراج کنند. پیامد اولیه این مرور، نرخ زنده‌زایی تجمعی (cumulative livebirth rate) بود. پیامدهای ثانویه شامل نرخ بارداری و پیامدهای جانبی مانند نرخ سقط جنین، نرخ بارداری خارج رحمی و نرخ عوارض مرتبط با پروسیجر بود. در نظر داشتیم که داده‌ها را برای محاسبه نسبت‌های شانس (ORs) تجمعی و 95% فواصل اطمینان (CIs) ترکیب کنیم. ناهمگونی آماری را با استفاده از آماره I2 ارزیابی کردیم و برای بررسی کیفیت کلی شواهد مربوط به مقایسه‌های اصلی، از سیستم درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) بهره بردیم.
کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده مناسبی را شناسایی نکردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.