کاتاراکت، شایع‌ترین علت افت بینایی و نابینایی است؛ معمولا به دلیل روند طبیعی پیری رخ می‌دهد، اما ممکن است در افراد جوان‌تر نیز دیده شود. کاتاراکت به دنبال از دست رفتن شفافیت طبیعی لنز چشم رخ می‌دهد. این وضعیت با جراحی برداشتن لنز و جایگزینی آن با یک لنز صناعی درمان می‌شود. جراحی در حالت ایده‌آل باید طی شش ماه پس از تشخیص انجام شود تا از اتلاف بیشتر بینایی جلوگیری شود. بحث در مورد این که کدام تکنیک بی‌حسی لوکال، تسکین بهتر درد را برای بیمار فراهم کرده و در عین حال، کار جراح را تسهیل می‌کند، ادامه دارد.

بی‌حسی موضعی، با قرار دادن قطره‌های بی‌حس کننده لوکال یا ژل بی‌حس کننده لوکال، روی سطح چشم انجام می‌شود. بی‌حسی ساب‌-تنون به این صورت است که ابتدا سطح چشم را با قطره‌های بی‌حسی لوکال بی‌حس می‌کنند، بافت پوشاننده (ملتحمه و کپسول تنون) را با پنس بسیار باریکی در جلوی چشم نگه می‌دارند و با استفاده از قیچی سرگرد، یک برش کوچک در آن ایجاد می‌کنند. یک کانولای کوچک ساب‌-تنون، از طریق این سوراخ عبور داده می‌شود تا بی‌حس‌کننده لوکال، به فضای ساب‌-تنون تزریق شود. از مزایای بی‌حسی موضعی نسبت به بلوک ساب‌-تنون، می‌توان به کاهش زمان تجویز، درد کمتر طی تجویز و مدت زمان کوتاه‌تر اثر داروی بی‌حسی اشاره کرد، که به فرد اجازه می‌دهد به سرعت بینایی را پس از جراحی به دست آورد.

هشت کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌ شده را وارد مرور کردیم، و تجزیه‌و‌تحلیل خود را روی هفت مورد از آنها قرار دادیم: دو کارآزمایی‏‌ متقاطع (cross-over) شامل 125 شرکت‌کننده و پنج کارآزمایی موازی شامل 492 شرکت‌کننده. میانگین سنی شرکت‌کنندگان از 71.5 تا 83.5 سال متغیر بود. آرام‌بخش خوراکی فقط برای دو کارآزمایی استفاده شد. هیچ یک از کارآزمایی‌ها پیش از جراحی از آنالژزیک‌های خوراکی استفاده نکرده، و هیچ‌کدام منبع بودجه خود را ذکر نکردند. این مرور نشان داد که بی‌حسی ساب‌-تنون نسبت به بی‌حسی موضعی حین جراحی کاتاراکت تسکین درد نسبتا بهتری را ارائه می‌دهد. این تفاوت، در مقیاس 0 تا 10 برابر با 1.1 بود. درد در روز پس از جراحی برای شرکت‌کنندگانی که بی‌حسی موضعی دریافت کردند کمی کمتر بود و این تفاوت در مقیاس 0 تا 10 معادل 0.2 گزارش شد. هم جراحان و هم شرکت‌کنندگان، بی‌حسی ساب‌-تنون را ترجیح دادند. با این حال، تمام کارآزمایی‌ها در زمانی انجام شدند که جراحان تازه شروع به استفاده از بی‌حسی موضعی کرده بودند. شواهد کافی از کارآزمایی‌های وارد شده وجود نداشت تا مشخص شود که یک تکنیک بی‌حسی با بروز کمتر یا بیشتر عوارض مهم جراحی طی انجام جراحی (پارگی کپسول خلفی، پرولاپس عنبیه) وجود دارد که ممکن است منجر به عوارض پس از جراحی و در نهایت بینایی ضعیف‌تر شود یا خیر. هر دو روش بی‌حسی موضعی و بی‌حسی ساب‌-تنون، روش‌های قابل‌قبول و بی‌خطری برای ارائه بی‌حسی در جراحی کاتاراکت هستند.