بیست‌وسه کارآزمایی با 8615 زن و نوزادان آنها در این نسخه به‌روز از این مرور گنجانده شدند. ده کارآزمایی اکسی‌توسین (oxytocin) داخل وریدی را مورد ارزیابی قرار داده بودند، 12 کارآزمایی پروستاگلاندین (prostaglandins) (شش کارآزمایی در قالب پروستاگلاندین E2 واژینال و شش کارآزمایی هم میزوپروستول خوراکی، زیر-زبانی یا واژینال)؛ و یک کارآزمایی هم Caulophyllum و هم طب سوزنی را ارزیابی کرده بودند. به طور کلی، سه کارآزمایی در معرض خطر پائین سوگیری ارزیابی شدند، در حالی که 20 مورد دیگر در معرض خطر نامشخص یا بالای سوگیری بودند.

پیامدهای اولیه: در زنانی که تولد زودتر از هنگام برنامه‌ریزی شده داشتند، خطرموربیدیتی عفونی مادران (کوریوآمنیونیت (chorioamnionitis) و/یا اندومتریت (endometritis)) نسبت به زنان با مدیریت انتظاری که پارگی پیش از زایمان غشاها در دوران ترم داشتند، کاهش یافت (میانگین خطر نسبی (RR): 0.49؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.33 تا 0.72؛ هشت کارآزمایی؛ 6864 زن؛ Tau² = 0.19؛ I² = 72%؛شواهد با کیفیت پائین)، و نوزادان آنها با احتمال کمتر مبتلا به سپسیس نئوناتال قطعی یا احتمالی با شروع زودهنگام بودند (RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.58 تا 0.92؛ 16 کارآزمایی؛ 7314 زن؛شواهد با کیفیت پائین). تفاوت مشخصی بین زایمان زودرس برنامه‌ریزی شده و گروه مدیریت انتظاری از نظر خطرزایمان سزارین (میانگین RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.69 تا 1.04؛ 23 کارآزمایی؛ 8576 زن؛ Tau² = 0.10؛ I² = 55%؛ شواهد با کیفیت پائین)، موربیدیتی جدی یا مورتالیتی مادران (هیچ رویدادی رخ نداد؛ سه کارآزمایی؛ 425 زن؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین)، سپسیس نوزادی قطعی با شروع زودهنگام (RR: 0.57؛ 95% CI؛ 0.24 تا 1.33؛ شش کارآزمایی؛ 1303 نوزاد؛ شواهد با کیفیت بسیار پائین) یا مورتالیتی پری‌ناتال (RR: 0.47؛ 95% CI؛ 0.13 تا 1.66؛ هشت کارآزمایی؛ 6392 نوزاد؛ شواهد با کیفیت متوسط) وجود نداشت.

پیامدهای ثانویه: زنانی که زایمان زودرس برنامه‌ریزی شده داشتند با کاهش خطر کوریوآمنیونیت (میانگین RR: 0.55؛ 95% CI؛ 0.37 تا 0.82؛ هشت کارآزمایی؛ 6874 زن؛ Tau² = 0.19؛ I² = 73%)، و سپتی‌سمی پس از زایمان (RR: 0.26؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.96؛ سه کارآزمایی؛ 263 زن) روبه‌رو بودند، و نوزادان آنها کمتر احتمال داشت آنتی‌بیوتیک دریافت کنند (میانگین RR: 0.61؛ 95% CI؛ 0.44 تا 0.84؛ 10 کارآزمایی؛ 6427 نوزاد؛ Tau² = 0.06؛ I² = 32%). زنان در گروه زایمان زودرس برنامه‌ریزی شده، بیشتر احتمال داشت که القای زایمان (میانگین RR: 3.41؛ 95% CI؛ 2.87 تا 4.06؛ 12 کارآزمایی؛ 6945 زن؛ Tau² = 0.05؛ I² = 71%)، زمان کوتاه‌تر از پارگی غشاها تا زایمان (تفاوت میانگین (MD): 10.10- ساعت؛ 95% CI؛ 12.15- تا 8.06-؛ نه کارآزمایی؛ 1484 زن؛ Tau² = 5.81؛ I² = 60%) و وزن پائین‌تر نوزادان (MD: -79.25 گرم؛ 95% CI؛ 124.96- تا 33.55-؛ پنج کارآزمایی؛ 1043 نوزاد) داشته باشند. زنانی که زایمان زودرس برنامه‌ریزی شده داشتند مدت زمان کمتری در بیمارستان بستری شدند (MD: -0.79 روز؛ 95% CI؛ 1.20- تا 0.38-؛ دو کارآزمایی؛ 748 زن؛ Tau² = 0.05؛ I² = 59%) و نوزادان آنها احتمال کمتری داشت که در بخش ویژه نوزادان یا بخش مراقبت‌های ویژه بستری شوند (RR: 0.75؛ 95% CI؛ 0.66 تا 0.85؛ هشت کارآزمایی؛ 6179 کودک)، و مدت زمان کوتاه‌تری در بیمارستان (11.00- ساعت؛ 95% CI؛ 21.96- تا 0.04-؛ یک کارآزمایی؛ 182 نوزاد) یا بخش مراقبت‌های ویژه یا خاص (RR: 0.72؛ 95% CI؛ 0.61 تا 0.85؛ چهار کارآزمایی؛ 5691 نوزاد) ماندند. زنان در گروه زایمان زودرس برنامه‌ریزی شده تجارب مثبت بیشتری در مقایسه با زنان گروه مدیریت انتظاری داشتند.

تفاوت مشخصی بین گروه‌ها در مورد اندومتریت، تب پس از زایمان، استفاده از آنتی‌بیوتیک پس از زایمان، زایمان سزارین به دلیل دیسترس جنینی، زایمان واژینال القایی، پارگی رحم، بی‌حسی اپیدورال، خونریزی پس از زایمان، عوارض جانبی، پرولاپس بند ناف، مرده‌زایی، مورتالیتی نوزادان، پنومونی، آپگار کمتر از هفت در پنج دقیقه، استفاده از ونتیلاسیون مکانیکی، یا ناهنجاری در اولتراسوند مغزی (هیچ رویدادی) وجود نداشت.

هیچ یک از کارآزمایی‌ها گزارشی از تغذیه با شیر مادر، افسردگی پس از زایمان، سن بارداری در زمان تولد، مننژیت، سندرم زجر تنفسی، انتروکولیت نکروزان، آنسفالوپاتی نوزادان، یا ناتوانی در پیگیری دوران کودکی، نداشتند.

در تجزیه‌وتحلیل زیر-گروه، هیچ الگوی مشخصی برای تاثیرات افتراقی در مورد روش القا، تعداد فرزند، استفاده از آنتی‌بیوتیک برای پروفیلاکسی مادر، یا معاینه واژینال دیجیتالی وجود نداشت. نتایج تجزیه‌و‌تحلیل حساسیت بر اساس کیفیت کارآزمایی‌ها با تجزیه‌و‌تحلیل اصلی هم‌سو و سازگار بود، به جز در مورد سپسیس قطعی یا احتمالی در نوزاد با شروع زودهنگام که در آن هیچ تفاوت آشکاری مشاهده نشد.