بیماران مبتلا به سرطان در نتیجه شیمی‌درمانی دچار نوتروپنی می‌شوند، یعنی کاهش زیر مجموعه نوتروفیل‌های گلبول‌های سفید خون. نوتروپنی بیماران را در معرض عفونت‌ها، عمدتا باکتریایی، قرار می‌دهد. بدون درمان آنتی‌بیوتیکی، این عفونت‌ها ممکن است کشنده باشند، بنابراین درمان آنتی‌بیوتیکی زمانی انجام می‌شود که بیمار مبتلا به نوتروپنی دچار تب شود. هدف از این مرور، مقایسه درمان‌های آنتی‌بیوتیکی بود که در حال حاضر در دستورالعمل‌های اجماع برای درمان اولیه بیماران سرطانی مبتلا به تب و نوتروپنی توصیه می‌شوند.
ما 44 مطالعه را شناسایی کردیم که آنتی‌بیوتیک‌های مختلف را با هم مقایسه کردند. سفپیم در پایان دوره بستری بیماران در بیمارستان یا 30 روز پس از ورود به مطالعه، منجر به مورتالیتی بسیار بیشتری در مقایسه با تمام آنتی‌بیوتیک‌های دیگر ترکیبی شد. این خطر با سفپیم 39% بیشتر بود، که بین 4% و 86% افزایش خطر را در پی داشت. هنگام بررسی دیگر پیامدهای گزارش شده در مطالعات اولیه، توضیحی را برای این موضوع نیافتیم. پیپراسیلین-تازوباکتام باعث مورتالیتی کمتری نسبت به دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها شد. دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها (سفتازیدیم، ایمی‌پنم و مروپنم) اثربخشی قابل مقایسه‌ای را نشان دادند، با نرخ کمتری از تغییرات آنتی‌بیوتیکی برای ایمی‌پنم یا مروپنم و نرخ بالاتری از اسهال شدید با این دو آنتی‌بیوتیک.
نتیجه می‌گیریم که پیپراسیلین-تازوباکتام ممکن است آنتی‌بیوتیک ترجیحی برای درمان بیماران سرطانی مبتلا به تب و نوتروپنی باشد و اینکه سفپیم نباید استفاده شود. انتخاب آنتی‌بیوتیک (به غیر از سفپیم) بستگی دارد به بیمار و نوع باکتری رایج در آن بیمارستان خاص.
شواهد کنونی از استفاده از پیپراسیلین-تازوباکتام در مکان‌هایی که پروفایل‌های مقاومت آنتی‌بیوتیکی، استفاده تجربی را از کارباپنم‌ها الزامی نمی‌کنند، حمایت می‌کند. کارباپنم‌ها منجر به نرخ بیشتری از اسهال مرتبط با آنتی‌بیوتیک و مرتبط با کلستریدیوم دیفیسیل می‌شود. شواهدی با سطح بالا وجود دارد مبنی بر اینکه مورتالیتی به هر علتی با سفپیم در مقایسه با دیگر بتالاکتام‌ها بیشتر است و نباید از آن به عنوان تک درمانی (monotherapy) برای بیماران مبتلا به نوتروپنی تب‌دار استفاده شود.
استفاده از چندین بتالاکتام به عنوان داروی تکی برای درمان نوتروپنی تب‌دار (febrile neutropenia) توصیه می‌شوند.
مقایسه اثربخشی بتالاکتام‌های ضد سودومونای مختلف به عنوان داروهای تکی در درمان نوتروپنی تب‌دار. مقایسه ایجاد مقاومت باکتریایی، سوپر عفونت‌های باکتریایی و قارچی در طول یا پس از درمان با بتالاکتام‌های مختلف.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، شماره 3، سال 2010، MEDLINE؛ EMBASE؛ LILACS، برنامه‌های کاربردی FDA، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها و بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی بالینی در حال انجام را تا آگوست 2010 جست‌وجو کردیم. فهرست منابع مطالعات وارد شده بررسی شدند.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) که یک آنتی‌بیوتیک بتالاکتام ضد سودومونا را با یک بتالاکتام ضد سودومونای دیگر مقایسه کردند، که هر دو به تنهایی یا با افزودن گلیکوپپتید (glycopeptide) یکسان به هر دو بازوی مورد مطالعه، برای درمان اولیه تب و نوتروپنی در بیماران سرطانی تجویز شدند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم معیارهای ورود را اعمال کرده و داده‌ها را استخراج کردند. داده‌های ازدست‌رفته جست‌وجو شدند. خطر نسبی (RR) با 95% فواصل اطمینان (CI) محاسبه شده، و با استفاده از مدل اثر ثابت (fixed effect model) تجمیع شدند. پیامد اولیه، مورتالیتی به هر علتی (all-cause mortality) بود. خطر سوگیری (bias) با استفاده از یک ارزیابی مبتنی بر دامنه ارزیابی شده و تاثیر نتایج آن از طریق آنالیز حساسیت (sensitivity) ارزیابی شد.
چهل و چهار کارآزمایی وارد شدند. آنتی‌بیوتیک‌های مورد بررسی سفپیم (cefepime)، سفتازیدیم (ceftazidime)، پیپراسیلین-تازوباکتام (piperacillin-tazobactam)، ایمی‌پنم (imipenem) و مروپنم (meropenem)، بودند. پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) و تولید تصادفی کافی در حدود نیمی از کارآزمایی‌ها گزارش شده و فقط دو کارآزمایی دوسو کور (double-blind) بودند. خطر مورتالیتی به هر علتی با سفپیم در مقایسه با دیگر بتالاکتام‌ها (RR: 1.39؛ 95% CI؛ 1.04 تا 1.86، 21 کارآزمایی، 3471 شرکت‌کننده)، بدون ناهمگونی (heterogeneity) و با RRهای بالاتر در کارآزمایی‌هایی با خطر پائین سوگیری، به‌طور قابل‌توجهی بالاتر بود. هیچ تفاوتی در پیامدهای ثانویه وجود نداشت، اما برای نرخ بالاتر و غیرمعنی‌دار سوپر عفونت‌های باکتریایی با سفپیم، دیده شد. مورتالیتی با پیپراسیلین-تازوباکتام در مقایسه با دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها به‌طور قابل‌توجهی کمتر بود (RR: 0.56؛ 95% CI؛ 0.34 تا 0.92، 8 کارآزمایی، 1314 شرکت‌کننده)، بدون وجود ناهمگونی. کارباپنم‌ها در مقایسه با دیگر آنتی‌بیوتیک‌ها منجر به مورتالیتی به هر علتی مشابه و نرخ کمتر شکست بالینی و تغییرات آنتی‌بیوتیکی شدند، اما نرخ اسهال ناشی از کلستریدیوم دیفیسیل بالاتر بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.