اختلالات گردن، مانند اختلالات مرتبط با آسیب شلاقی گردن (whiplash-associated disorders; WAD) و درد مکانیکی ساده گردن، شایع بوده و عمدتا خود‌به‌خود برطرف می‌شوند، اما می‌توانند برای بخش کوچکی از بیمارانی که به دنبال درمان هستند، ناتوان‌کننده و پُرهزینه باشند. بخش بزرگی از هزینه‌های مستقیم مراقبت سلامت مرتبط با اختلالات گردن، مربوط به مراجعه به ارائه‌دهندگان خدمات مراقبت سلامت، مرخصی استعلاجی و از دست دادن ظرفیت تولیدی مرتبط است.

در طول درمان درد گردن، اغلب، مشاوره و آموزش ارائه می‌شود. رایج‌ترین رویکردهای آموزشی عبارتند از مشاوره (با تمرکز بر فعال بودن بیمار، مهارت‌های مقابله با درد و استرس، ارگونومی محیط کار، استراتژی‌های مراقبت از خود)، یا ارائه آموزش همزمان با دیگر درمان‌ها.

بانک‌های اطلاعاتی کتاب‌شناختی (bibliographic) الکترونیکی تا 11 جولای 2010 جست‌وجو شدند. پانزده کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده (1660 شرکت‌کننده) که به بررسی اثربخشی استراتژی‌های آموزش بیمار برای مدیریت بالینی اختلالات گردن پرداختند، وارد مطالعه شدند. از 15 کارآزمایی انتخاب‌شده، فقط یک مورد که شواهدی را با کیفیت متوسط نشان ‌داد، از ارائه ویدیوی آموزشی برای WAD حاد حمایت کرد. کارآزمایی‌های باقی‌مانده نشان دادند که کارآزمایی‌های آموزش بیمار، شواهدی را از سودمندی یا برتری درمان مقایسه‌ای ورزش برای تسکین درد نشان ندادند. دیگر پیامدها کمتر گزارش شدند و نتایجی را ارائه ندادند که با نتایج مرتبط با درد متفاوت باشند. شرکت‌کنندگانی که توصیه به فعال بودن دریافت کردند، در مقایسه با کسانی که هیچ درمانی را دریافت نکردند، تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را از تاثیر درمان‌هایی با تمرکز بر استراحت، درمان‌هایی با تمرکز بر ورزش، فیزیوتراپی و درمان شناختی رفتاری، بر درد گزارش نکردند. علاوه‌بر این، به نظر نمی‌رسد درمان‌های مدیریت استرس، در مقایسه با عدم درمان، تاثیری بر شدت درد در بیماران مبتلا به اختلالات مکانیکی گردن داشته باشند. در نهایت، به نظر نمی‌رسد استراتژی‌های مراقبت از خود (ارگونومی، ورزش، مراقبت از خود، آرامش) در مقایسه با عدم درمان، تاثیری بر درد برجای بگذارند.

در هیچ‌یک از کارآزمایی‌ها عوارض جانبی گزارش نشدند. 

به‌طور خلاصه، نویسندگان این مرور نتیجه گرفتند که هیچ شواهد قوی برای اثبات اثربخشی مداخلات آموزشی در اختلالات مختلف گردن وجود ندارد.