این مطالعه مروری نظام‌مند، کارآزمایی‌های بسیار کمی را با کیفیت خوب از مداخلات برای درمان یا پیشگیری از مشکلات روانی‌جنسی (psychosexual) یافت که در زنان پس از درمان سرطان گاینکولوژی رخ می‌دهد. آن‌ها بیشتر مطالعات کوچک بودند و همگی انواع مختلف مداخلات را بررسی کردند. این مطالعه مروری فقط شواهدی ضعیفی را برای حمایت از استفاده از استروژن واژینال، برخی رژیم‌های براکی‌تراپی با دوز پائین و تعدادی از مداخلات روان‌شناختی یافت.
هیچ شواهد قانع‌کننده‌ای برای حمایت از استفاده از هرگونه مداخله‌ای برای اختلال عملکرد روانی‌جنسی در زنان تحت درمان به دلیل سرطان گاینکولوژی وجود ندارد. نیاز به انجام مطالعات بیشتر با کیفیت روش‌شناسی بالا وجود دارد.
اختلال عملکرد روانی‌جنسی (psychosexual) (مشکلات جنسی که مستقیما به دلیل عوامل فیزیکی نیستند) به‌عنوان یک عارضه شایع درمان برای سرطان گاینکولوژی شناخته می‌شود. به دلیل افزایش تعداد زنانی که از سرطان گاینکولوژی نجات یافتند، این اختلال تاثیر قابل‌توجهی روی کیفیت زندگی (QoL) دارد.
تعیین اثربخشی مداخلات برای اختلال عملکرد روانی‌جنسی در زنانی که به دلیل بدخیمی گاینکولوژی (سرطان دهانه رحم، کورپوس رحم، تخمدان، واژن) تحت درمان قرار گرفته‌اند.
ما پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل‌شده کاکرین (CENTRAL، تا اکتبر 2008)؛ MEDLINE (1950 تا اکتبر 2008)؛ EMBASE (1982 تا اکتبر 2008)؛ CINAHL (1980 تا اکتبر 2008)؛ و PsycINFO (1806 تا اکتبر 2008) را جست‌وجو کردیم. ما فهرست منابع را از روی کارآزمایی‌های واجد شرایط به‌طور دستی جست‌جو کردیم.
ما تمام کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده (randomised controlled trials; RCTs) را از یک مداخله پزشکی یا روان‌شناختی برای پیشگیری یا درمان اختلال عملکرد روانی‌جنسی در زنان بزرگسال که قبلا به دلیل سرطان گاینکولوژی تحت درمان قرار گرفته بودند، انتخاب کردیم.
ما پنج مطالعه را برای ورود به این مطالعه مروری انتخاب کردیم و داده‌های هر پیامدی را که مرتبط با ازسرگیری آمیزش جنسی، تشخیص‌های DSM-IV یا مقیاس‌های معتبر از عملکرد جنسی بودند، تجزیه‌وتحلیل کردیم. تجزیه‌وتحلیل حساسيت درصورت امکان انجام شد.
این مطالعه مروری داده‌ها را از 5 مطالعه وارد کرد، در مجموع شامل 413 بیمار، که 5 مداخله مختلف را بررسی کردند. یک کارآزمایی، منفعت کوتاه‌مدتی را برای استفاده از دینسترول (Dienoestrol) واژینال در زنان پس از پرتودرمانی لگن (NNT = 4) نشان داد. کارآزمایی دیگری، منفعت کوتاه‌مدتی را برای یک رژیم براکی‌تراپی با دوز پایین نسبت به دیگری نشان داد، اما این روش به‌طور گسترده مورد استفاده قرار نمی‌گیرد. مطالعات مربوط به مداخله متخصص پرستار بالینی (Clinical Nurse Specialist)، گروه درمانی روان‌شناختی (Psychoeducational Group Therapy) و مداخله زوج-مقابله (Couple-Coping)، هیچ منفعت معنی‌داری را نشان ندادند. تمامی مطالعات از کیفیت روش‌شناسی ضعیفی برخوردار بودند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.