گلیومای درجه بالا یک تومور مغزی است که درمان موفقیت‌آمیز آن دشوار است. درمان استاندارد با جراحی برای کاهش اندازه تومور و به دنبال آن رادیوتراپی صورت می‌گیرد. افزودن شیمی‌درمانی به درمان منجر به افزایش اندک اما قابل توجه در بقای بیمار می‌شود. تعداد کمی از مطالعات اولیه کیفیت زندگی را حین و پس از شیمی‌درمانی اندازه‌گیری کردند، بنابراین ارزیابی آن غیرممکن بود. انجام کارآزمایی‌های تصادفیسازی و کنترل‌شده بیشتر، که شامل ارزیابی کیفیت زندگی شوند، ضروری است.
این بهبودی کوچک اما واضح در بقای ناشی از شیمی‌درمانی، انجام مطالعه بیشتر را در مورد درمان دارویی این تومورها تشویق می‌کند
کارآزمایی‌های انجام‌شده در زمینه تاثیر شیمی‌درمانی سیستمیک بر بقا و عود در بزرگسالان مبتلا به گلیومای درجه بالا (high-grade glioma)، نتایج غیرقطعی داشته است. یک مرور سیستماتیک و متاآنالیز را برای ارزیابی تاثیرات چنین درمانی بر بقای بیمار و عود بیماری انجام دادیم.
مقایسه رادیوتراپی به همراه شیمی‌درمانی با رادیوتراپی به تنهایی در بزرگسالان مبتلا به گلیوما درجه بالا و کاملا برداشته شده. بررسی اینکه زیرگروه‌های از پیش تعریف شده بیماران کم و بیش از شیمی‌درمانی سود می‌برند یا خیر.
جست‌وجوها در MEDLINE و CancerLit با اطلاعات به دست آمده از پایگاه ثبت کارآزمایی و با جست‌وجوی دستی در خلاصه مقالات کنفرانس‌های مرتبط و با بحث با محققان و سازمان‌های مرتبط تکمیل شدند. این جست‌وجوها در جون 1997، جون 1999، دسامبر 2000 و آگوست 2003 صورت گرفتند.
کارآزمایی‌هایی که رادیوتراپی را با رادیوتراپی + شیمی‌درمانی مقایسه کردند، در صورتی واجد شرایط بودند که بیماران بزرگسال را با استفاده از روشی تصادفیسازی کردند که مانع از دانستن آنها از گروه درمانی خود شد.
یک متاآنالیز کمّی (quantitative) با استفاده از اطلاعات به‌روز شده از بیماران فردی از همه کارآزمایی‌های تصادفیسازی شده در دسترس انجام شد. داده‌های مربوط به همه بیماران تصادفیسازی شده در همه کارآزمایی‌ها واجد شرایط، مستقیما از افراد مسوول گرفته شدند. اطلاعات به‌روز شده در مورد بقا و تاریخ پیگیری، همچنین جزئیات تخصیص درمان، تاریخ تصادفیسازی، سن، جنس، نوع سلول از نظر بافت‌شناسی، مرحله و وضعیت عملکرد، به دست آمدند. برای اجتناب از ایجاد سوگیری (bias) بالقوه، اطلاعات همه بیماران تصادفیسازی شده را درخواست کردیم، حتی کسانی که از آنالیز اولیه محققان کنار گذاشته شدند. تمام آنالیزها، بر اساس قصد درمان (intention to treat) در نقطه پایانی (endpoint) بقا انجام شدند. برای کارآزمایی‌هایی که از رژیم‌های درمانی مبتنی بر سیس‌پلاتین (cisplatin) استفاده کردند، آنالیزهای زیرگروه را بر اساس سن، جنسیت، نوع بافت‌شناسی سلول، مرحله تومور، و وضعیت عملکردی بیمار انجام دادیم.
داده‌های 12 کارآزمایی تصادفیسازی شده و 3004 بیمار وارد شدند. نتایج، نشان‌دهنده افزایش معنی‌دار در بقای بیمار مرتبط با شیمی‌درمانی، با نسبت خطر 0.85 (95% CI؛ 0.78 تا 0.91؛ P=0.00004) یا کاهش نسبی 15% در خطر مرگ‌ومیر است. این به معنای افزایش مطلق نرخ بقای یک ساله 6% (95% CI؛ 3% تا 9%) از 40% به 46% و افزایش دو ماهه در میانه (median) میزان بقا (95% CI؛ از یک ماه تا سه ماه) است. هیچ شواهدی وجود نداشت مبنی بر اینکه تاثیر شیمی‌درمانی در هر گروهی از بیماران که بر اساس سن، جنس، بافت‌شناسی، وضعیت عملکرد یا وسعت رزکسیون تعریف شدند، متفاوت بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.