تعداد 26 مطالعه را برای این به‌روزرسانی مرور شناسایی کردیم که 10 مورد از آنها را حذف کردیم؛ شش مورد معیارهای ورود را برآورده نکرده و چهار مورد داده‌های قابل استفاده‌ای را گزارش ندادند. داده‌ها را از 18 مرجع باقی‌مانده (16 مطالعه) با 5001 شرکت‌کننده استخراج کردیم: طراحی‌های مطالعه شامل جمعیت نوزادان و بزرگسالان، ست‌های تجویز شریانی و وریدی، تغذیه داخل-وریدی، امولسیون‌های لیپید و اینفیوژن‌های کریستالوئید بودند. اکثر مطالعات در معرض خطر متوسط تا بالای سوگیری (bias) بوده یا روش‌هایی را که برای به حداقل رساندن سوگیری استفاده کرده بودند، به اندازه کافی توصیف نکردند. همه کارآزمایی‌های وارد شده، به دلیل ماهیت مداخله، قادر به کورسازی پرسنل نبودند.

هیچ شواهدی را مبنی بر تفاوت در باکتریمی یا وجود قارچ در خون که مرتبط با کاتتر یا ماده انفوزیون باشد، با تعویض بیشتر ست تجویز به‌طور کلی یا در مقایسه میان هر فاصله زمانی یافت نشد (به ترتیب؛ خطر نسبی (RR): 1.06؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.67 تا 1.69؛ RR: 0.67؛ 95% CI؛ 0.27 تا 1.70). تواتر اندک تعویض ست تجویز، نرخ عفونت جریان خون را کاهش داد (RR: 0.73؛ 95% CI؛ 0.54 تا 0.98). هیچ شواهدی، تفاوت را در کلونیزاسیون کاتتر یا کلونیزاسیون انفوزیون با تعویض مکرر ست تجویز نشان نداد (به ترتیب؛ RR: 1.08؛ 95% CI؛ 0.94 تا 1.24؛ RR: 1.15؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.86). شواهد مرزی حاکی از آن بود که به ندرت تعویض کردن ست تجویز، نرخ مورتالیتی را فقط در جمعیت نوزادان افزایش داد (RR: 1.84؛ 95% CI؛ 1.00 تا 3.36). هیچ شواهدی اثرات متقابل (interaction) میان (عدم) تاثیرات تعویض ست تجویز و زیر-گروه‌های مورد تجزیه‌و‌تحلیل را نشان نداد: تغذیه داخل-وریدی و/یا امولسیون‌های چربی در برابر تزریق‌هایی که شامل تغذیه داخل-وریدی یا امولسیون‌های چربی نیستند؛ بزرگسالان در برابر شرکت‌کنندگان نوزاد؛ و کاتترهای شریانی در برابر کاتترهای وریدی.