سوال مطالعه مروری
شواهد را بررسی کردیم تا ببینیم برداشتن تمام یا قسمتی از طحال برای پیشگیری از جدا شدن حاد طحال در مقایسه با ترانسفیوژن خون معمول باعث بهبود بقا و کاهش بیماری در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‌شکل می‌شود یا خیر. این یک به‌روزرسانی در سال 2017 از یک مرور کاکرین است که برای نخستین‌بار در سال 2002 منتشر شده و آخرین بار در سال 2015 به‌روز شد.
پیشینه
در برخی از افراد مبتلا به سلول داسی‌شکل، گلبول‌های قرمز خون در طحال به دام افتاده و از بین می‌روند. این موضوع به طحال آسیب می‌زند، و ممکن است شدید شده و منجر به بحران جداسازی طحال شوند. این بحران‌ها از درد شکم، ضربان سریع قلب و نشانه‌های دیگر تشکیل می‌شوند. چنین حملاتی بدون درمان فوری می‌توانند کشنده باشند. اغلب پس از اینکه بیمار از چنین بحرانی جان سالم به در برد، تمام یا بخشی از طحال (اسپلنکتومی) برداشته می‌شود تا سعی شود از بروز بحران دیگری پیشگیری شود. این جراحی، آنها را در معرض خطر بالاتری از عفونت قرار می‌دهد. به دنبال کارآزمایی‌هایی بودیم که جراحی را با ترانسفیوژن خون مقایسه کردند.
تاریخ جست‌وجو
تاریخ به‌روزرسانی شواهد: 14 آگوست 2017.
نتایج کلیدی
هیچ کارآزمایی‌ای را برای ارائه شواهد قابل اعتماد در مورد خطرات یا مزایای اسپلنکتومی برای افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‌شکل پس از جداسازی طحال پیدا نکردیم. برای ارزیابی منافع و مضرات اسپلنکتومی در مقایسه با برنامه‌های ترانسفیوژن، نیاز به انجام یک کارآزمایی وجود دارد.
هیچ کارآزمایی‌ای وارد مرور نشد و هیچ کارآزمایی مرتبطی را تا آگوست 2017 شناسایی نکردیم. به انجام جست‌وجوها برای شناسایی هرگونه کارآزمایی بالقوه مرتبط ادامه خواهیم داد؛ با این حال، تا زمانی که کارآزمایی‌های جدید منتشر نشوند، قصد نداریم دیگر قسمت‌های مرور را به‌روز کنیم.
اسپلنکتومی، اگر کامل باشد، از انسداد بیشتر پیشگیری خواهد کرد و اگر نسبی باشد ممکن است عود بحران حاد انسداد طحال را کاهش دهد. با این حال، شواهدی از کارآزمایی‌های بالینی وجود ندارد که نشان دهد اسپلنکتومی بقای بیمار را بهبود می‌بخشد و باعث کاهش موربیدیتی در افراد مبتلا به بیماری سلول‌های داسی‌شکل می‌شود. نیاز به انجام یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل شده با طراحی خوب و با توان کافی، برای ارزیابی منافع و مضرات انجام اسپلنکتومی در مقایسه با ترانسفیوژن به عنوان وسیله‌ای برای بهبود بقا و کاهش مورتالیتی ناشی از انسداد حاد طحال در افراد مبتلا به بیماری سلول‌های داسی‌شکل وجود دارد.
هیچ کارآزمایی‌ای وارد مرور نشد و هیچ کارآزمایی مرتبطی را تا آگوست 2017 شناسایی نکردیم. به انجام جست‌وجوها برای شناسایی هرگونه کارآزمایی بالقوه مرتبط ادامه خواهیم داد؛ با این حال، تا زمانی که کارآزمایی‌های جدید منتشر نشوند، قصد نداریم دیگر قسمت‌های مرور را به‌روز کنیم.
بحران حاد انسدادی طحال از عوارض بیماری سلول داسی‌شکل بوده، و با نرخ بالای مورتالیتی و عود مکرر در بازماندگان حملات نخست همراه است. انجام اسپلنکتومی و ترانسفیوژن خون، به همراه پیامدهای آنها، بخش اصلی درمان طولانی-مدت استفاده شده در سراسر جهان است. این یک به‌روزرسانی در سال 2017 از یک مرور کاکرین است که برای نخستین‌بار در سال 2002 منتشر شده و آخرین بار در سال 2015 به‌روز شد.
ارزیابی اینکه انجام اسپلنکتومی (توتال یا نسبی) در مقایسه با ترانسفیوژن خون مرسوم برای پیشگیری از بروز بحران‌های حاد جداسازی طحال در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‌شکل، باعث بهبود بقا و کاهش موربیدیتی در این افراد می‌شود یا خیر.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های هموگلوبینوپاتی‌های گروه فیبروز سیستیک و اختلالات ژنتیکی در کاکرین را جست‌وجو کردیم، که شامل منابع شناسایی شده از جست‌وجوهای جامع در بانک اطلاعاتی الکترونیکی و جست‌وجوی دستی در مجلات مرتبط و کتاب‌های خلاصه‌مقالات کنفرانس‌ها است. هم‌چنین پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی را جست‌وجو کردیم. به دنبال کارآزمایی‌های بیشتر در فهرست منابع کارآزمایی‌ها و مرورهای شناسایی‌شده با استفاده از استراتژی جست‌وجو بودیم.
تاریخ آخرین جست‌وجوی اخیر: 14 آگوست 2017.
همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده که انجام اسپلنکتومی (توتال یا نسبی) را برای پیشگیری از عود بحران‌های حاد جداسازی طحال با عدم-درمان یا ترانسفیوژن خون در افراد مبتلا به بیماری سلول داسی‌شکل مقایسه کردند.
هیچ کارآزمایی‌ای از انجام اسپلنکتومی برای پیشگیری از عود بحران‌های حاد جداسازی طحال یافت نشد.
هیچ کارآزمایی‌ای از انجام اسپلنکتومی برای پیشگیری از عود بحران‌های حاد جداسازی طحال یافت نشد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.