سایکوز یا روان‌پریشی اختلال در تفکر فرد است که باعث می‌شود درک نادرستی از حواس داشته باشد (توهم) و دنیا را به گونه‌ای متفاوت از اکثریت افراد ببیند (هذیان). این وضعیت می‌تواند باعث شود که فرد مبتلا بسیار مضطرب شود. اکثر افرادی که برای سایکوز نیاز به درمان بیمارستانی دارند، آن را در بخش‌های تخصصی روان‌پزشکی دریافت می‌کنند. بااین‌حال، در برخی از بخش‌های کشورهای در حال توسعه، به‌ویژه کارائیب، سیستمی رشد کرده که در آن افراد مبتلا به روان‌پریشی در بخش‌های طبی جنرال همراه با افرادی که مبتلا به شرایطی غیر از روان‌پزشکی مانند دیابت و بیماری قلبی هستند، بستری شده و تحت درمان قرار می‌گیرند. آنها با داروهای ضدسایکوز درمان می‌شوند و انتظار می‌رود با بهبود آنها به پرستاری از دیگران کمک کنند.
این مطالعه مروری سعی کرد کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی کننده درمان را در بخش طبی جنرال با درمان در بخش روان‌پزشکی مقایسه کند، اما هیچ کارآزمایی‌ای وجود ندارد که معیارهای ورود را داشته باشد. از آنجاکه مقاله منتشر شده‌ای وجود دارد که نشان می‌دهد افراد در یک بخش جنرال سریع‌تر بهبود می‌یابند و پس از آن می‌توانند به شغل یا تحصیل خود بازگردند، انجام یک کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده برای مقایسه این دو درمان و اثربخشی آنها مفید خواهد بود.
(خلاصه به زبان ساده برای این مرور توسط Janey Antoniou از RETHINK، بریتانیا ( www.rethink.org ) آماده شد).
رویه کارائیب در درمان افراد مبتلا به بیماری روانی شدید در بخش‌های طبی جنرال، به جای شواهد حاصل از کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، تحت تاثیر عوامل اجتماعی-اقتصادی قرار گرفته است. این روش فرصتی را برای انجام یک کارآزمایی تصادفی‌سازی شده و با طراحی و روش انجام و گزارش‌دهی خوب فراهم می‌کند، که اکنون در بسیاری از شرایط دیگر غیرممکن است.
از آنجایی که سیاست بین‌المللی مراقبت‌های سلامت از درمان افراد مبتلا به بیماری‌های روانی شدید در موسسات روان‌پزشکی بستری بزرگ فاصله گرفته است، تخت‌هایی برای افراد مبتلا به اختلالات حاد روان‌پزشکی در بخش‌های تخصصی روان‌پزشکی در بیمارستان‌های جنرال در نظر گرفته می‌شوند. بااین‌حال، در کشورهای در حال توسعه، محدودیت منابع به این معنی است که همیشه امکان ارائه واحدهای روان‌پزشکی مجزا، چه در بیمارستان‌های غیرتخصصی و چه در سطح جامعه، وجود ندارد. یک مدل جایگزین پذیرش، که در کارائیب استفاده می‌شود، درمان فرد مبتلا به سایکوز حاد در بخش جنرال بیمارستان است.
مقایسه پیامدها برای افراد مبتلا به سایکوز حاد که در بخش‌های باز طبی بستری می‌شوند، در مقابل افرادی که در بخش‌های متداول روان‌پزشکی پذیرش می‌شوند.
پایگاه ثبت مطالعه-محور گروه اسکیزوفرنی در کاکرین را جست‌وجو کردیم (اپریل 2007). این پایگاه ثبت از جست‌وجوها در BIOSIS؛ CINAHL؛ Cochrane Library؛ EMBASE؛ LILACS؛ MEDLINE؛ PsycINFO؛ PSYNDEX؛ Sociofile و بسیاری از خلاصه مقالات کنفرانس‌ها تشکیل می‌شود.
ما همه کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده یا شبه-تصادفی‌سازی شده مرتبط را گنجانده‌ایم، که بیماران مبتلا به یک اپیزود از سایکوز حاد را به مدیریت حاد در بخش‌های طبی جنرال، یا مدیریت حاد در یک واحد روان‌پزشکی تخصصی اختصاص دادند. پیامدهای اولیه مورد نظر، طول مدت بستری در بیمارستان و عود سایکوز بودند.
داده‌ها را جداگانه استخراج کردیم. برای داده‌های دوحالتی (dichotomous data)، نسبت خطر (relative risk; RR) و 95% فواصل اطمینان (CI) آنها را براساس قصد درمان (intention-to-treat) و با استفاده از مدل اثر ثابت (fixed effects model) محاسبه کردیم.
ما هیچ کارآزمایی تصادفی شده مرتبطی را شناسایی نکردیم.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.