استنت‌ها در شریان‌های اطراف قلب (شریان‌های کرونری) قرار داده می‌شوند تا شریان‌هایی را که قبلا مسدود شده‌اند، باز نگه دارند. پس‌از استنت‌گذاری، ممکن است لخته خونی (ترومبوز) در شریان کرونری تشکیل شده و باعث وقوع انفارکتوس حاد میوکارد (کشنده یا غیرکشنده) یا نیاز به جراحی شود. جهت پیشگیری از تشکیل لخته خونی، باید برای مدت کوتاهی داروهای رقیق‌کننده خون تجویز شود. تیکلوپیدین (ticlopidine) به‌علاوه آسپرین (aspirin) در مقایسه با درمان استاندارد (آنتی‌کوآگولانت‌های خوراکی)، خطر بروز عوارض پس‌از استنت‌گذاری عروق کرونر را، با خونریزی کمتر، کاهش می‌دهد. تیکلوپیدین به‌علاوه آسپرین منجر به ایجاد عوارض جانبی دیگری مانند سمیّت مغز استخوان می‌شوند. پایش دقیق تعداد سلول‌های خونی در طول درمان توصیه می‌شود.
مصرف تیکلوپیدین به‌علاوه آسپرین پس‌از استنت‌گذاری عروق کرونر در مقایسه با آنتی‌کوآگولانت‌های خوراکی، در کاهش خطر ریواسکولاریزاسیون، انفارکتوس میوکارد غیرکشنده و عوارض خون‌ریزی‌دهنده موثر است. مداخله هیچ تاثیری بر میزان کلی مورتالیتی نداشت. بااین‌حال، عوارض جانبی خونی ناشی از تیکلوپیدین هنوز نگران‌کننده است و پایش دقیق تعداد سلول‌های خونی توصیه می‌شود. پزشکان هم‌چنین باید از احتمال عوارض نادر، اما بالقوه تهدیدکننده حیات، مانند TTP آگاه باشند.
یک دوره دو تا چهار هفته‌ای از مصرف تیکلوپیدین (ticlopidine) به‌علاوه آسپرین (aspirin) به دنبال استنت‌گذاری عروق کرونر در پیشگیری از انسداد ترومبوتیک رگ استنت‌گذاری‌شده موثر بوده، و از نظر خونریزی و عوارض عروق محیطی، بی‌خطر تلقی می‌شود. بااین‌حال، بروز عوارض خونی نادر، اما بالقوه تهدیدکننده حیات، با این رژیم دارویی گزارش شده است.
ارزیابی کارآمدی و بی‌خطری (safety) تجویز تیکلوپیدین به‌علاوه آسپرین در مقایسه با آنتی‌کوآگولانت‌های (anticoagulant) خوراکی پس‌از استنت‌گذاری عروق کرونر
جست‌وجوی الکترونیکی در کتابخانه کاکرین، Medline؛ Embase از سال 1991 تا جون 1999؛ منابع کارآزمایی‌ها و متخصصان، انجام شد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای که تاثیر استفاده از تیکلوپیدین به‌علاوه آسپرین را در مقایسه با آنتی‌کوآگولانت‌های خوراکی (با یا بدون آسپرین) پس‌از استنت‌گذاری انتخابی یا اورژانسی عروق کرونر مقایسه کردند.
سه داور، کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کرده و داده‌های مربوط به پیامدها را، از جمله موارد زیر، گردآوری کردند: مورتالیتی کلی، انفارکتوس میوکارد غیرکشنده و انجام ریواسکولاریزاسیون که طی 30 روز اول پس‌از بستری شدن در بیمارستان رخ داد، ترومبوز استنت در آنژیوگرافی، خونریزی شدید و خفیف، نوتروپنی (neutropenia)، ترومبوسیتوپنی (thrombocytopenia)، پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک (thrombotic thrombocytopenic purpura).
چهار کارآزمایی (2436 بیمار) وارد این مرور شدند. تیکلوپیدین به‌علاوه آسپرین در مقایسه با آنتی‌کوآگولانت‌های خوراکی، خطر بروز انفارکتوس حاد میوکارد غیرکشنده و ریواسکولاریزاسیون طی 30 روز، و عوارض منفی ترکیبی (مورتالیتی، انفارکتوس میوکارد، ریواسکولاریزاسیون طی 30 روز) (RR: 0.41؛ 95% CI؛ 0.25 تا 0.69؛ NNT برای 30 روز: 22؛ 95% CI؛ 14 تا 45) و خونریزی شدید (RR در مطالعات با کیفیت بالا: 0.24؛ 95% CI؛ 0.07 تا 0.79) را به میزان قابل توجهی کاهش داد. تیکلوپیدین به‌علاوه آسپرین در مقایسه با آنتی‌کوآگولانت‌های خوراکی، خطر بروز یوتروپنی (eutropenia)، ترومبوسیتوپنی و نوتروپنی را به‌میزان قابل توجهی افزایش داد (RR: 5؛ 95% CI: 1.08 تا 13.07؛ NNT برای 30 روز: 142؛ 95% CI؛ 76 تا 1000). تیکلوپیدین به‌علاوه آسپرین در مقایسه با آنتی‌کوآگولاسیون خوراکی، تاثیری بر مورتالیتی به هر علتی نداشت. تیکلوپیدین به‌علاوه آسپرین، خطر ترومبوز استنت (آنژیوگرافی) را به میزان قابل توجهی کاهش داد، که فقط در مطالعاتی با ارزیابی پیامد به‌صورت کورسازی شده قابل توجه بود (RR: 0.14؛ 95% CI؛ 0.03 تا 0.60؛ NNT برای 30 روز: 33؛ 95% CI؛ 16 تا 166). خونریزی خفیف فقط در یک مطالعه گزارش شد، و هیچ مطالعه‌ای بروز پورپورای ترومبوتیک ترومبوسیتوپنیک (thrombotic thrombocytopenic purpura; TTP) را ثبت نکرد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.