شصت‌وچهار کارآزمایی متشکل از 4071 کودک، با معیارهای ورود مطابقت داشتند. کیفیت بسیاری از کارآزمایی‌ها، با گروه‌های مقایسه‌ای که در مطالعات تکی دیده شده‌ بودند، ضعیف بود. عوارض جانبی جزئی شایع بودند و در 30 مورد از کارآزمایی‌ها گزارش شدند. این عوارض شامل سرگیجه، سردرد، تغییرات خلق‌وخو، ناراحتی‌های روده و معده و نوتروپنی (neutropenia) می‌شدند. عوارض جانبی جدی بیشتری می‌توانند حادث شوند اما گزارش نشدند. هفت کارآزمایی هیچ گونه عوارض جانبی‌ای را گزارش نکردند.

داروهای سه‌حلقه‌ای در مقایسه با دارونما (placebo)، به ویژه در مورد پیامدهای کوتاه‌-مدت اثربخش‌تر بودند. ایمی‏پرامین (imipramine) در مقایسه با دارونما باعث یک مورد شب‌ادراری کمتر در هفته (تفاوت میانگین (MD): 0.95-؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.50- تا 1.40-؛ 4 کارآزمایی؛ 347 کودک) و عدم موفقیت کمتر در دستیابی به 14 شب متوالی بدون شب‌ادراری شد (78% در برابر 95% برای دارونما؛ RR: 0.74؛ 95% CI؛ 0.90 تا 0.61؛ 12 کارآزمایی؛ 831 کودک). آمی تریپتیلین (amitriptyline) و دسیپرامین (desipramine) نسبت به دارونما اثربخش‌تر بودند، اما نورتریپتیلین (nortriptyline) و میانسرین (mianserin) در مقایسه با دارونما هیچ تفاوتی نشان ندادند. اغلب داروهای سه‌حلقه‌ای بعد از توقف درمان با 96% شب‌ادراری در مرحله پیگیری در مورد ایمی‏پرامین در برابر 97% شب‌ادراری در مورد دارونما تاثیر پایدار نداشتند.

هم‌چنین ایمی‏پرامین (imipramine) در ترکیب با اَکسی‏بوتینین (oxybutynin) با 33% عدم موفقیت در دستیابی به 14 شب متوالی بدون شب‌ادراری در پایان دوره درمان در برابر 78% عدم موفقیت در مورد دارونما (RR: 0.43؛ 95% CI؛ 0.78 تا 0.23؛ 1 کارآزمایی؛ 47 کودک) و 45% شب‌ادراری در مرحله پیگیری در برابر 79% شب‌ادراری در مورد دارونما (RR: 0.58؛ 95% CI؛ 0.34 تا 0.99؛ 1 کارآزمایی؛ 36 کودک)، نسبت به دارونما اثربخش‌تر است.

شواهد کافی برای قضاوت در مورد مقایسه تاثیر دوزهای مختلف از داروهای سه‌حلقه‌ای و مقایسه میان انواع مختلف این داروها وجود نداشت. پیامدهای درمان میان داروهای سه‌حلقه‌ای و دسموپرسین (desmppressin) مشابه بود، اما در مقایسه داروهای سه‌حلقه‌ای با یک داروی آنتی‏کولینرژیک نتایج متعدد و مختلط بود. با وجود این، در مقایسه ایمی‏پرامین با ترکیب دسموپرسین و اَکسی‏بوتینین (1 کارآزمایی؛ 45 کودک)، درمان ترکیبی با یک مورد شب‌ادراری کمتر در هفته (MD: 1.07؛ 95% CI؛ 2.08 تا 0.06) و 36% عدم موفقیت در دستیابی به 14 شب متوالی بدون شب‌ادراری در برابر 87% عدم موفقیت در مورد دارونما (RR: 2.39؛ 95% CI؛ 4.25 تا 1.35) اثربخش‌تر بود. داروهای سه‌حلقه‌ای در مقایسه با سایر داروهایی که دیگر برای درمان شب‌اداری استفاده نمی‌شوند، اثربخش‌تر بوده یا تفاوتی در میزان پاسخ به دارو نشان ندادند.

داروهای سه‌حلقه‌ای نسبت به دستگاه‌های هشدار دهنده (alarms) کمتر اثربخش بودند. اگرچه هیچ تفاوتی در تعداد شب‌ادراری‌ها وجود نداشت، در مورد ایمی‏پرامین 67% موارد در دستیابی به 14 شب متوالی بدون شب‌ادراری در برابر تنها 17% موارد در مورد دستگاه هشدار دهنده با عدم موفقیت مواجه شدند (RR: 4.00؛ 95% CI؛ 15.08 تا 1.06؛1 کارآزمایی، 24 کودک). هم‌چنین هشدار-درمانی (alarm therapy) با 100% تاثیر در مورد ایمی‏پرامین تاثیر پایدارتری بعد از توقف درمان در برابر 58% تاثیر در مورد دستگاه هشدار دهنده شب‌ادراری در مرحله پیگیری دارد (RR: 1.67؛ 95% CI؛ 2.69 تا 1.03؛ 1 کارآزمایی؛ 24 کودک).

ایمی‏پرامین نسبت به درمان‌های رفتاری ساده در طول درمان، با یک مورد شب‌ادراری کمتر در هفته در مقایسه با نمودار ستاره (star chart) و دارونما اثربخش‌تر است (MD: -0.80؛ 95% CI؛ 0.27- تا 1.33-؛ 1 کارآزمایی؛ 250 کودک). در مرحله پیگیری در 40% از موارد تحت درمان با ایمی‏پرامین در برابر 80% موارد تحت درمان با مایعات و اجتناب از تنبیه، شب‌ادراری مشاهده شد (RR: 0.50؛ 95% CI؛ 0.89 تا 0.28؛ 1 کارآزمایی؛ 40 کودک). با وجود این، ایمی‏پرامین نسبت به درمان‌های رفتاری پیچیده با 61% عدم موفقیت در دستیابی به 14 شب متوالی بدون شب‌ادراری در پایان دوره درمان در برابر 33% عدم موفقیت در مورد برنامه سه‌مرحله‌ای (RR: 1.83؛ 95% CI؛ 3.12 تا 1.08؛ 1 کارآزمایی؛ 72 کودک) و 16% عدم موفقیت در مورد برنامه سه‌مرحله‌ای در ترکیب با درمان انگیزشی و آموزش مبتنی بر کامپیوتر (RR: 3.91؛ 95% CI؛ 6.66 تا 2.30؛ 1 کارآزمایی؛ 132 کودک) کمتر اثربخش بود، نتایج در مرحله پیگیری نیز مشابه بود.

داروهای سه‌حلقه‌ای نسبت به رژیم‌های محدود شده با 99% عدم موفقیت در دستیابی به 14 شب متوالی بدون شب‌ادراری در برابر 84% عدم موفقیت در مورد ایمی‏پرامین، اثربخش‌تر بودند (RR: 0.84؛ 95% CI؛ 0.93 تا 0.75؛ 1 کارآزمایی؛ 147 کودک)، شواهد کافی برای قضاوت درباره تاثیر داروهای سه‌حلقه‌ای در مقایسه با سایر مداخلات مورد مطالعه وجود نداشت.

در پایان دوره درمان حدودا دو مورد شب‌ادراری کمتر برای ایمی‏پرامین در ترکیب با اَکسی‏بوتینین در مقایسه با تک-درمانی با ایمی‏پرامین (MD: -2.10؛ 95% CI؛ 1.21- تا 2.99-؛ 1 کارآزمایی؛ 63 کودک)، و 48% عدم موفقیت در دستیابی به 14 شب متوالی بدون شب‌ادراری برای ایمی‏پرامین در ترکیب با اَکسی‏بوتینین در مقایسه با 74% عدم موفقیت برای تک-درمانی با ایمی‏پرامین (RR: 0.68؛ 95% CI؛ 0.92 تا 0.50؛ 2 کارآزمایی؛ 101 کودک) وجود داشت. در مرحله پیگیری در 45% از موارد تحت درمان با ایمی‏پرامین به صورت ترکیب شده با اَکسی‏بوتینین در برابر 83% موارد تحت تک-درمانی با ایمی‏پرامین شب‌ادراری مشاهده شد (RR: 0.55؛ 95% CI؛ 0.92 تا 0.32؛ 1 کارآزمایی؛ 36 کودک).

در مقایسه ترکیب ایمی‏پرامین و دسموپرسین با تک-درمانی با ایمی‏پرامین، هیچ تفاوتی در پیامدها وجود نداشت. با وجود این، در مقایسه ایمی‏پرامین به صورت ترکیب شده با دسموپرسین و تک-درمانی با دسموپرسین، داروی ترکیبی با 15% عدم موفقیت در دستیابی به 14 شب متوالی بدون شب‌ادراری در پایان دوره درمان برای ایمی‏پرامین به صورت ترکیب شده با دسموپرسین در برابر 40% عدم موفقیت برای تک-درمانی با دسموپرسین، اثربخش‌تر بود (RR: 0.38؛ 95% CI؛ 0.83 تا 0.17؛ 1 کارآزمایی؛ 86 کودک). داروهای سه‌حلقه‌ای در ترکیب با شیوه هشدار-درمانی اثربخش‌تر از تک-درمانی با هشدار-درمانی، هشدار-درمانی در ترکیب با دسموپرسین یا هشدار-درمانی در ترکیب با نورتریپتیلین نبودند. افزودن داروهای سه‌حلقه‌ای به سایر درمان‌های رفتاری پاسخ به درمان را تغییر نداد.