پیشینه
نوزادان بسیار نارس (که بیش از هشت هفته زودتر متولد شده‌اند) یا بسیار کم-وزن هنگام تولد (VLBW؛ کمتر از 1500 کیلوگرم) در معرض خطر ابتلا به اختلال شدید روده قرار دارند، که در آن بخشی از روده ملتهب شده، و از بین می‌رود، که به آن انتروکولیت نکروزان (necrotising enterocolitis) گفته می‌شود. تصور می شود نوزادانی که رشد آنها در رحم به خطر افتاده، در معرض خطر بالایی برای ابتلا به انتروکولیت نکروزان قرار دارند. نوزادان بسیار نارس یا VLBW در ابتدا با مقادیر کم شیر تغذیه شده، و مقدار آن به تدریج طی چند روز افزایش می‌یابد. تاخیر در آغاز تغذیه روده‌ای و افزایش حجم شیر برای چند روز (یا بیشتر) پس از تولد شاید یکی از راه‌های ممکن برای کاهش خطر ابتلا به این وضعیت باشد.
ویژگی‌های مطالعه
ما به دنبال کارآزمایی‌های بالینی بودیم که تاثیر آغاز تاخیری (بیش از چهار روز پس از تولد) را در مقابل آغاز زودهنگام شیر خوراکی (که در آن شیر انسان یا شیر خشک مستقیما از طریق لوله‌ای وارد معده می‌شود) بر خطر انتروکولیت نکروزان، مرگ‌ومیر و سلامت عمومی را در نوزادان بسیار نارس یا VLBW بررسی کردند. جست‌وجو تا اکتبر 2021 به‌روز است.
نتایج کلیدی
تعداد 14 کارآزمایی را با 1551 نوزاد یافتیم. حدود نیمی از این نوزادان شواهدی را از کاهش رشد در دوران زندگی رحمی نشان دادند. آنالیز ترکیبی این کارآزمایی‌ها نشان داد که آغاز تاخیری تغذیه پیشرونده روده‌ای ممکن است خطر بروز انتروکولیت نکروزان یا مرگ‌ومیر را کاهش ندهد. تاخیر در آغاز تغذیه خوراکی ممکن است خطر عدم-تحمل خوراکی را اندکی کاهش دهد، اما احتمالا خطر ابتلا را به عفونت جدی افزایش می‌دهد.
نتیجه‌گیری‌ها و قطعیت شواهد
این مرور شواهدی را با قطعیت پائین ارائه می‌کند که تاخیر در آغاز تغذیه روده‌ای ممکن است خطر بروز انتروکولیت نکروزان یا مرگ‌ومیر را برای نوزادان بسیار نارس یا VLBW، از جمله نوزادانی که رشد آنها در رحم به خطر افتاده، کاهش ندهد.
به تعویق انداختن آغاز تغذیه پیشرونده روده‌ای بیش از چهار روز پس از تولد (در مقایسه با آغاز زودتر آن) ممکن است خطر بروز انتروکولیت نکروزان یا مرگ‌ومیر را در نوزادان بسیار نارس یا VLBW کاهش ندهد. تاخیر در آغاز تغذیه خوراکی ممکن است عدم-تحمل آن را اندکی کاهش داده، و احتمالا خطر عفونت تهاجمی را افزایش می‌دهد.
آغاز تغذیه روده‌ای برای نوزادان بسیار نارس یا بسیار کم-وزن هنگام تولد (very low birth weight; VLBW) اغلب برای چند روز پس از تولد به تعویق می‌افتد، زیرا این نگرانی وجود دارد که شروع زودهنگام آن ممکن است تحمل نشود و خطر بروز انتروکولیت نکروزان را افزایش دهد. با این حال، نگرانی‌هایی وجود دارد که تاخیر در آغاز تغذیه روده‌ای ممکن است سازگاری عملکردی دستگاه گوارش را کاهش داده و نیاز به تغذیه تزریقی را با خطرات عفونی و متابولیکی همراه آن طولانی‌تر کند.
تعیین تاثیرات آغاز تاخیری تغذیه پیشرونده روده‌ای بر خطر بروز انتروکولیت نکروزان، مورتالیتی و دیگر موربیدیتی‌ها در نوزادان بسیار نارس یا VLBW.
استراتژی‌های جست‌وجو توسط یک متخصص اطلاعات و در مشورت با نویسندگان مرور توسعه داده شدند. بانک‌های اطلاعاتی زیر را بدون اعمال محدودیت در زبان نگارش یا تاریخ انتشار مطالعه، در اکتبر 2021 جست‌وجو کردیم: CENTRAL (2021، شماره 10)، MEDLINE از طریق OVID (1946 تا اکتبر 2021)، Embase از طریق OVID (1974 تا اکتبر 2021)، Maternity and Infant Care از طریق OVID (1971 تا اکتبر 2021)، CINAHL (1982 تا اکتبر 2021). هم‌چنین بانک‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، خلاصه مقالات کنفرانس‌ها، مرورهای قبلی، و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزمایی‌های واجد شرایط جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده که به ارزیابی تاثیرات آغاز تاخیری (چهار روز پس از تولد یا بیشتر) تغذیه پیشرونده روده‌ای در مقایسه با آغاز زودهنگام آن بر خطر بروز انتروکولیت نکروزان، مورتالیتی و دیگر موربیدیتی‌ها در نوزادان بسیار نارس یا VLBW پرداختند.
دو نویسنده مرور به‌طور جداگانه خطر سوگیری (bias) کارآزمایی را بررسی و به استخراج داده‌ها پرداختند، و تخمین اثرگذاری را با استفاده از خطر نسبی (RR)، تفاوت خطر (RD)، و تفاوت میانگین (MD) سنتز کردند. از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای ارزیابی قطعیت شواهد مربوط به تاثیرات مداخله بر بروز انتروکولیت نکروزان، مورتالیتی، عدم-تحمل غذایی، و عفونت تهاجمی استفاده کردیم.
تعداد 14 کارآزمایی را وارد کردیم که در کل 1551 نوزاد در آنها مشارکت داشتند. منابع بالقوه سوگیری عبارت بودند از عدم-شفافیت روش‌های مورد استفاده در تولید تصادفی توالی و پنهان‌سازی تخصیص در نیمی از کارآزمایی‌ها، و عدم-کورسازی مراقبان، یا پژوهشگران در تمامی کارآزمایی‌ها. کارآزمایی‌ها اغلب آغاز تاخیری تغذیه پیشرونده روده‌ای را پس از روز چهارم تا هفتم پس از تولد و شروع زودهنگام آن را چهار روز یا کمتر پس از تولد تعریف کردند. نوزادان در شش کارآزمایی (که حدود نیمی از همه شرکت‌کنندگان را تشکیل می‌دهند) دارای محدودیت رشد داخل رحمی یا توزیع مجدد گردش خون بودند که با عدم-وجود یا معکوس شدن سرعت جریان انتهای دیاستولیک در آئورت جنینی یا شریان نافی نشان داده شد.
متاآنالیزها نشان دادند که آغاز تاخیری تغذیه پیشرونده روده‌ای ممکن است خطر ابتلا را به انتروکولیت نکروزان (RR: 0.81؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.58 تا 1.14؛ RD: -0.02؛ 95% CI؛ 0.04- تا 0.01، 13 کارآزمایی، 1507 نوزاد؛ شواهد با قطعیت پائین به دلیل خطر سوگیری و عدم-دقت) یا مورتالیتی به هر علتی پیش از ترخیص از بیمارستان (RR: 0.97؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.36؛ RD: -0.00؛ 95% CI؛ 0.03- تا 0.03؛ 12 کارآزمایی، 1399 نوزاد، شواهد با قطعیت پائین به دلیل خطر سوگیری و عدم-دقت) را کاهش ندهد. آغاز تاخیری تغذیه پیشرونده روده‌ای ممکن است خطر عدم-تحمل تغذیه خوراکی را اندکی کاهش داده (RR: 0.81؛ 95% CI؛ 0.68 تا 0.97؛ RD: -0.09؛ 95% CI؛ 0.17- تا 0.02-؛ تعداد مورد نیاز برای درمان برای حصول یک پیامد مفید بیشتر = 11؛ 95% CI؛ 6 تا 50؛ 6 کارآزمایی، 581 نوزاد؛ شواهد با قطعیت پائین به دلیل خطر سوگیری و عدم-دقت) و احتمالا خطر عفونت تهاجمی را افزایش می‌دهد (RR: 1.44؛ 95% CI؛ 1.15 تا 1.80؛ RD: 0.10؛ 95% CI؛ 0.04 تا 0.15؛ تعداد مورد نیاز برای درمان برای اجتناب از یک پیامد مضر = 10؛ 95% CI؛ 7 تا 25؛ 7 کارآزمایی، 872 نوزاد؛ شواهد با قطعیت متوسط به دلیل خطر سوگیری).
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.