در بیشتر کشورها، نمونه‌گیری خون از نوزادان تازه متولد شده، برای انجام آزمون‌های غربالگری لازم است. خون‌گیری از پاشنه پا، روش استاندارد خون‌گیری است، اما یک پروسیجر دردناک، بدون هیچ روش بهینه‌ای برای تسکین درد ناشی از آن است. این مرور کارآزمایی‌ها شواهدی را یافت که نشان می‌دهد در صورت انجام خون‌گیری وریدی توسط یک پزشک آموزش‌دیده، درد کمتری نسبت به خون گیری از پاشنه پا ایجاد می‌شود. استفاده از یک محلول شیرین‌مزه، که قبل از خون‌گیری به کودک داده می‌شد، کاهش درد بیشتری را به دنبال داشت. شواهد عبارت بودند از معیارهای پیامد با استفاده از مقیاس‌های درد، طول مدت گریه کودک و این که مادر چگونه درد نوزاد خود را رتبه‌بندی کرد.
خون‌گیری وریدی، هنگامی که توسط یک فرد ماهر در رگ‌گیری انجام شد، به نظر می‌رسد که روش انتخابی برای نمونه‌گیری خون در نوزادان ترم باشد. استفاده از محلول شیرین‌مزه، درد را بیشتر کاهش می‌دهد.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده بیشتری با طراحی خوب باید در سیستم‌هایی که چندین نفر پروسیجرها را انجام می‌دهند، ترتیب داده شوند.
خون‌گیری از پاشنه پا، روش مرسوم نمونه‌گیری خون در نوزادان برای انجام آزمون‌های غربالگری است. نوزادانی که خون‌گیری از پاشنه پا در موردشان انجام می‌شود، دچار دردی می‌شوند که به طور کامل تسکین نمی‌یابد.
تعیین این که کدام یک از دو روش خون‌گیری وریدی یا خون گیری از پاشنه پا، درد کمتری ایجاد می‌کند و در نمونه‌گیری خون در نوزادان ترم، موثرتر است.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده برای مقایسه پاسخ‌دهی به درد ناشی از خون‌گیری وریدی در برابر خون گیری از پاشنه پا، با جست‌وجو در پایگاه ثبت کارآزمایی‌های بالینی کنترل شده کاکرین (CENTRAL، کتابخانه کاکرین) MEDLINE؛ EMBASE؛ CINAHL و پایگاه‌های ثبت کارآزمایی‌های بالینی در می 2011، شناسایی شدند.
کارآزمایی‌هایی که به مقایسه پاسخ‌دهی به درد ناشی از خون‌گیری وریدی در برابر روش خون گیری از پاشنه پا، با یا بدون استفاده از یک محلول شیرین‌مزه، به‌عنوان یک مداخله همزمان در نوزادان ترم پرداختند.
پیامدها شامل پاسخ‌دهی به درد ناشی از خون‌گیری وریدی در برابر خون‌گیری از پاشنه پا، با یا بدون استفاده از محلول شیرین‌مزه، با کمک معیارهای معتبر درد، نیاز به تکرار نمونه‌گیری و ویژگی‌های گریه بودند. تجزیه‌و‌تحلیل‌ها شامل خطر نسبی (RR) معمول، تفاوت خطر (RD)، تعداد افراد مورد نیاز برای درمان (NNT)، تفاوت میانگین وزن‌دهی شده (WMD) و تفاوت میانگین استاندارد (SMD) با 95% فاصله اطمینان (CI) بود. ناهمگونی بین مطالعه‌ای، شامل تست I squared (I2) گزارش شد.
6 مطالعه (478 = n) با کیفیت متنوع، وارد شدند. نمره پیامد مرکب مقیاس درد در نوزادان (NIPS)، سیستم کدگذاری حرکات چهره نوزاد (NFCS) و/یا پروفایل درد نوزادان نارس (PIPP) در 288 نوزاد که محلول شیرین‌مزه دریافت نکردند، گزارش شد. متاآنالیز، کاهش قابل توجهی را در خون‌گیری وریدی در برابر خون‌گیری از پاشنه پا نشان داد (SMD: -0.76؛ 95% CI؛ 1.00- تا 0.52-؛ I2 = 0%). هنگامی که یک طعم‌‌دهنده شیرین ارائه شد، SMD به نفع گروه رگ‌گیری وریدی معنی‌دار باقی ماند (SMD: -0.38؛ 95% CI؛ 0.69- تا 0.07-). RD معمول برای نیاز به بیش از یک سوزن زدن در روش رگ‌گیری وریدی در برابر خون‌گیری از پاشنه پا (گزارش شده در 4 مطالعه؛ تعداد = 254) معادل 0.34- (95% CI؛ 0.43- تا 0.25-؛ I2 = 97%) بود. NNT برای جلوگیری از تکرار سوزن زدن پوستی معادل 3 (95% CI؛ 2 تا 4) گزارش شد. ویژگی‌های گریه به نفع گروه خون‌گیری وریدی بود؛ اما تفاوت‌ها با ارائه محلول شیرین‌مزه قبل از انجام هر پروسیجر، کاهش یافت.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.