برای نشان دادن اینکه تجویز اکسیژن برای زن حین زایمان برای نوزاد وی مفید است یا خیر، شواهد بسیار کمی دردسترس قرار دارد.
برخی از نوزادان علائم دیسترس را، مانند ضربان قلب غیرمعمول یا دفع اجابت مزاج (مکونیوم)، در طول زایمان مادرشان نشان می‌دهند. این وضعیت ممکن است ناشی از کمبود اکسیژن عبوری از طریق جفت از مادر به جنین باشد. گاهی اوقات، زنان ممکن است تشویق شوند تا اکسیژن اضافی را از طریق ماسک صورت دریافت کنند تا اکسیژن در دسترس نوزاد متولد نشده را افزایش دهند. مرور دو کارآزمایی شواهد بسیار کمی را برای نشان دادن اینکه تجویز اکسیژن برای زن در مرحله دوم زایمان برای نوزاد وی مفید است یا خیر، یافت. هیچ کارآزمایی‌ای برای تجویز اکسیژن در زمانی که کودک علائم دیسترس را نشان می‌دهد، یافت نشد. انجام پژوهش‌های بیشتری در این زمینه مورد نیاز است.
کاربردهای عملی
شواهد کافی برای حمایت از اکسیژن‌درمانی پیشگیرانه برای زنان در حال زایمان، همچنین برای ارزیابی اثربخشی آن در مدیریت بالینی دیسترس جنین وجود ندارد.
کاربردهای تحقیقاتی
با توجه به استفاده گسترده از تجویز اکسیژن در طول زایمان و احتمال بی‌اثر بودن یا مضر بودن آن، نیاز فوری به انجام کارآزمایی‌های تصادفی‌‌سازی شده برای ارزیابی تاثیرات آن وجود دارد.
تجویز اکسیژن برای مادر در تلاش برای کاهش دیسترس جنین با افزایش اکسیژن قابل دسترس از مادر استفاده شده است. این مداخله در موارد شک به وجود دیسترس در جنین حین زایمان، و به‌صورت پیشگیرانه حین مرحله دوم زایمان با این فرض که مرحله دوم زمان برای دیسترس جنین پرخطر است، استفاده شده است.
هدف از این مرور، ارزیابی تاثیرات اکسیژن‌رسانی مادر در مدیریت بالینی دیسترس جنین حین زایمان و ارزیابی تاثیرات اکسیژن‌درمانی پیشگیرانه در مرحله دوم زایمان بر پیامد پری‌ناتال بود.
پایگاه ثبت کارآزمایی‌های گروه بارداری و زایمان در کاکرین (22 اکتبر 2012) و فهرست منابع مطالعات بازیابی‌شده را جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌‌سازی شده که تجویز اکسیژن را برای مادر در مدیریت بالینی دیسترس جنین در طول زایمان و تجویز پیشگیرانه اکسیژن را در مرحله دوم زایمان با گروه کنترل (اکسیژن‌درمانی ساختگی یا تجویز نکردن اکسیژن) مقایسه کردند.
دو نویسنده مرور واجد شرایط بودن و کیفیت کارآزمایی را ارزیابی کردند. داده‌ها استخراج، بررسی و وارد نرم‌افزار Review Manager شدند. برای داده‌های دو حالتی (dichotomous data)، نسبت خطر (relative risk; RRs) و 95% فواصل اطمینان (CIs) آنها را محاسبه کردیم. برای داده‌های پیوسته (continuous data)، تفاوت میانگین وزن‌دهی‌شده (weighted mean difference; WMD) و 95% CI را به‌دست آوردیم.
ما هیچ کارآزمایی را در مورد اکسیژن‌درمانی مادر در مدیریت بالینی دیسترس جنین پیدا نکردیم. ما دو کارآزمایی را وارد کردیم که به تجویز پیشگیرانه اکسیژن در طول زایمان پرداختند. مقادیر غیرطبیعی pH خون بند ناف (کمتر از 7.2) به‌طور قابل توجهی در گروه اکسیژن‌رسانی بیشتر از گروه کنترل ثبت شد (RR: 3.51؛ 95% CI؛ 1.34 تا 9.19). تفاوت‌های آماری معنی‌داری میان داروها وجود نداشت. نتیجه‌گیری‌های متناقضی در مورد تاثیر مدت زمان تجویز اکسیژن بر مقادیر pH شریان ناف میان دو کارآزمایی دیده شد.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.