คำถามของการทบทวนวรรณกรรม
เราตรวจสอบหลักฐานสำหรับผลของวิธีการทางจิตวิทยาต่อผลทางจิตใจและคุณภาพชีวิตของสตรีที่เป็นมะเร็งเต้านมแบบไม่แพร่กระจาย (นั่นคือมะเร็งที่ไม่แพร่กระจายออกไปนอกเต้านม) ผู้ประพันธ์ Cochrane Review ได้รวบรวมและวิเคราะห์การศึกษาที่เกี่ยวข้องทั้งหมดเพื่อตอบคำถามเหล่านี้ และพบการศึกษา 60 ฉบับ
ความเป็นมา
มะเร็งเต้านมเป็นมะเร็งที่พบได้บ่อยที่สุดในสตรีทั่วโลก เป็นการวินิจฉัยที่น่าวิตก การวิจัยจำนวนมากได้ตรวจสอบผลทางจิตวิทยาของการวินิจฉัยและการรักษามะเร็งเต้านม การวินิจฉัยและการรักษามะเร็งเต้านมอาจทำให้เกิดภาวะซึมเศร้า วิตกกังวล และทำให้คุณภาพชีวิตลดลง เป็นผลให้มีการใช้วิธีการทางจิตวิทยาหลายอย่างเพื่อช่วยจัดการกับความทุกข์ทางจิตใจที่เกิดขึ้นหลังจากการวินิจฉัยมะเร็งเต้านม
ลักษณะของการศึกษา
หลักฐานเป็นปัจจุบันถึงเดือนมีนาคม 2021 วิธีการอาจทำได้ในรูปแบบกลุ่ม (วิธีการแบบกลุ่ม) เป็นการติดต่อแบบตัวต่อตัวระหว่างนักบำบัดและผู้ป่วย (วิธีการเป็นรายบุคคล) หรือในรูปแบบของการบำบัดแบบคู่ที่ผู้ป่วยและคู่สมรสเข้าร่วมการบำบัด (วิธีการคู่) กลุ่มควบคุมสามารถรับใบปลิวให้ความรู้หรือเข้าสัมมนาหรือชั้นเรียนผ่อนคลายได้
มีการค้นหาวรรณกรรมอย่างครอบคลุมและรวมการศึกษา 60 ฉบับ ที่ประกอบด้วยผู้เข้าร่วม 7998 คน วิธีการส่วนใหญ่อิงการบำบัดพฤติกรรมทางปัญญา ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงความคิดและพฤติกรรมของบุคคล โดยทั่วไป วิธีการประเมินผลลัพธ์ (เช่น ความวิตกกังวล ภาวะซึมเศร้า คุณภาพชีวิต) หลังจากการรักษาและระยะเวลาของการประเมินเหล่านี้ไม่เหมือนกันในการศึกษาต่างๆ
ผลลัพธ์ที่สำคัญ
สตรีที่ได้รับการบำบัดทางจิตใจพบว่าภาวะซึมเศร้า ความวิตกกังวล อารมณ์แปรปรวน และความเครียดลดลง รวมถึงมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม ไม่สามารถบอกผลของการบำบัดทางจิตวิทยาต่อการเผชิญปัญหาและการรอดชีวิตได้ เนื่องจากมีการศึกษาน้อยมากที่รวบรวมหรือรายงานผลลัพธ์เหล่านี้
ไม่มีรายงานหรือศึกษาเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ในการศึกษาใด ๆ ที่รวบรวมไว้
การวิจัยเพิ่มเติมควรมีจุดมุ่งหมายเพื่อให้หลักฐานในการตัดสินใจโดยมีข้อมูลประกอบว่าผลของการรักษาเหล่านี้ยั่งยืนหรือไม่หลังจากหยุดการให้การรักษา
ความเชื่อมั่นของหลักฐาน
หลักฐานสำหรับแต่ละผลลัพธ์มีความเชื่อมั่นต่ำ วิธีการแตกต่างกันไประหว่างการศึกษา เช่นเดียวกับวิธีการและระยะเวลาของการวัดผลลัพธ์และการดูแลที่ได้รับภายในกลุ่มควบคุม
จากหลักฐานที่มีอยู่ วิธีการทางจิตวิทยาอาจสร้างผลดีต่อผลลัพธ์ทางจิตวิทยา โดยเฉพาะภาวะซึมเศร้า วิตกกังวล อารมณ์แปรปรวน และความเครียด นอกจากนี้ยังมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้นในกลุ่มที่ได้วิธีการทางจิตวิทยาเมื่อเทียบกับกลุ่มควบคุม โดยรวมแล้ว มีความแตกต่างอย่างมากในการศึกษาต่างๆ ในระยะเวลาของวิธีการทางจิตวิทยาที่ใช้ เงื่อนไขการควบคุม วิธีการวัดของผลลัพธ์เดียวกัน และระยะเวลาในการติดตามผล
มะเร็งเต้านมเป็นมะเร็งที่พบได้บ่อยที่สุดในสตรีทั่วโลก เป็นการวินิจฉัยที่น่าวิตก และผลการวิจัยจำนวนมากได้ตรวจสอบผลที่ตามมาทางจิตวิทยาของการได้รับการวินิจฉัยและการรักษามะเร็งเต้านม มะเร็งเต้านมมีความสัมพันธ์กับอัตราการเกิดภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลที่เพิ่มขึ้น และคุณภาพชีวิตที่ลดลง ผลที่ตามมาคือ การศึกษาหลายชิ้นได้สำรวจผลกระทบของวิธีการทางจิตวิทยาต่อความทุกข์ทางจิตใจที่เกิดขึ้นหลังจากการวินิจฉัยมะเร็งเต้านม การทบทวนวรรณกรรมนี้เป็นการปรับปรุง Cochrane Review ที่เผยแพร่ครั้งแรกในปี 2015
เพื่อประเมินผลของวิธีการทางจิตวิทยาต่อความเจ็บป่วยทางจิตใจและคุณภาพชีวิตของสตรีที่เป็นมะเร็งเต้านมชนิดไม่แพร่กระจาย
เราค้นหาใน Cochrane Breast Cancer Group Specialized Register, CENTRAL, MEDLINE, Embase, CINAHL, PsycINFO, the World Health Organization International Clinical Trials Registry Platform (WHO ICTRP) และ ClinicalTrials.gov จนถึง 16 มีนาคม 2021 เรายังสแกนรายการอ้างอิงของบทความที่เกี่ยวข้อง
การทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุมที่ประเมินประสิทธิผลของวิธีการทางจิตวิทยาสำหรับสตรีที่เป็นมะเร็งเต้านมแบบไม่แพร่กระจาย
ผู้ประพันธ์การทบทวนวรรณกรรมสองคนประเมินอย่างอิสระ คัดลอกข้อมูลจากการทดลองที่เข้าเกณฑ์ และประเมินความเสี่ยงของการมีอคติและความเชื่อมั่นของหลักฐานโดยใช้วิธี GRADE ความขัดแย้งใด ๆ ได้รับการแก้ไขโดยการอภิปราย ข้อมูลที่คัดลอกออกมาประกอบด้วยข้อมูลเกี่ยวกับผู้เข้าร่วม วิธีการศึกษา วิธีการรักษา และผลลัพธ์
เรารวบรวมการทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุม 60 ฉบับ ซึ่งประกอบด้วยผู้เข้าร่วม 7998 คน สาเหตุที่พบบ่อยที่สุดสำหรับการคัดออกคือการทดลองแบบไม่สุ่มและการรวมสตรีที่เป็นโรคระยะแพร่กระจาย การทบทวนวรรณกรรมที่ปรับปรุงแล้วรวมสตรีที่สุ่ม 7998 คน; การทบทวนวรรณกรรมดั้งเดิมรวมสตรี 3940 คน
มีการประเมินวิธีการที่หลากหลาย วิธีการส่วนใหญ่ใช้ความรู้ความเข้าใจหรือการเจริญสติ การสนับสนุน-การแสดงออก และการให้ความรู้ วิธีการส่วนใหญ่เป็นแบบตัวต่อตัว (การศึกษา 56 ฉบับ) และแบบกลุ่ม (การศึกษา 50 ฉบับ) มากกว่าแบบรายบุคคล (การศึกษา 10 ฉบับ) ช่วงเวลาของวิธีการส่วนใหญ่จัดเป็นรายสัปดาห์โดยมีระยะเวลาเฉลี่ย 14 ชั่วโมง เวลาติดตามผลตั้งแต่ 2 สัปดาห์ถึง 24 เดือน
รวมความแตกต่างของค่าเฉลี่ยมาตรฐาน (SMD) จากค่าพื้นฐานบ่งชี้ว่าวิธีการอาจลดภาวะซึมเศร้า (SMD -0.27, 95% ช่วงความเชื่อมั่น (CI) -0.52 ถึง -0.02; P = 0.04; การศึกษา 27 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 3321 คน, I2 = 91%, หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ); ความวิตกกังวล (SMD -0.43, 95% CI -0.68 ถึง -0.17; P = 0.0009; การศึกษา 22 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 2702 คน, I2 = 89%, หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ); อารมณ์แปรปรวนในกลุ่มที่ได้รับวิธีการ (SMD -0.18, 95% CI -0.31 ถึง -0.04; P = 0.009; การศึกษา 13 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 2276 คน, I2 = 56%, หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ); และความเครียด (SMD -0.34, 95% (CI) -0.55 ถึง -0.12; P = 0.002; การศึกษา 8 ฉบับ, ผู้เข้าร่วม 564 คน, I2 = 31%, หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ) วิธีการที่ให้มีแนวโน้มที่จะปรับปรุงคุณภาพชีวิตในกลุ่มที่ได้รับ (SMD 0.78, 95% (CI) 0.32 ถึง 1.24; P = 0.0008; การศึกษา 20 ฉบับ ผู้เข้าร่วม 1747 คน, I2 = 95%, หลักฐานความเชื่อมั่นต่ำ) ไม่มีรายงานเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์ในการศึกษาใด ๆ ที่รวบรวมไว้
ผู้แปล ศ.นพ.ภิเศก ลุมพิกานนท์ ภาควิชาสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 21 มกราคม 2023 Edit โดย ผกากรอง 8 กุมภาพันธ์ 2023