MRSA คืออะไรและทําไมจึงเป็นปัญหาในโรงพยาบาล
MRSA หมายถึง Staphylococcus aureus ที่ดื้อต่อ meticillin- (หรือ methicillin-) เป็นแบคทีเรียที่พบบ่อย (Staphylococcus aureus) ที่ไม่สามารถถูกฆ่าโดย meticillin (หรือที่เรียกว่า 'methicillin', ยาปฏิชีวนะ) หรือยาปฏิชีวนะอื่นๆ ที่ใช้บ่อยในการรักษาโรคติดเชื้อ MRSA สามารถอาศัยอยู่กับคนโดยไม่ทําให้ป่วยและไม่แสดงอาการใดๆ แต่เป็นอันตรายเมื่อมันติดเชื้อคนที่ป่วย
MRSA สามารถติดต่อจากผู้ป่วยรายหนึ่งไปยังผู้ป่วยคนอื่นในโรงพยาบาลได้อย่างง่ายดาย ซึ่งทําให้เกิดการติดเชื้อรุนแรงและอาจทําให้เกิดการเสียชีวิตได้ การแพร่เชื้อส่วนใหญ่เกิดขึ้นโดยผ่านเจ้าหน้าที่ดูแลสุขภาพ เมื่อมือ เสื้อผ้า หรืออุปกรณ์ปนเปื้อน MRSA ในระหว่างการดูแลทั่วไปของผู้ป่วยที่มี MRSA การสัมผัสของมือ เสื้อผ้า หรืออุปกรณ์ที่ปนเปื้อน กับผู้ป่วยอื่นๆ ทำให้ MRSA แพร่กระจายภายในโรงพยาบาล
ทําไมการใช้ถุงมือ เสื้อกาวน์ หรือหน้ากาก จึงช่วยป้องกันการติดต่อ MRSA ระหว่างผู้ป่วยในโรงพยาบาล
มีความเป็นไปได้ว่าการใช้ถุงมือที่ใช้แล้วทิ้ง ร่วมกับหรือไม่ร่วมกับการใช้เสื้อกาวน์ที่ใช้แล้วทิ้งหรือใช้แล้วซัก สามารถป้องกันการแพร่เชื้อ MRSA เนื่องจากเป็นการป้องกันมือและเสื้อผ้าของผู้ปฏิบัติงานด้านการดูแลสุขภาพจากการปนเปื้อน MRSA ถุงมือและเสื้อกาวน์ จะถูกเลิกใช้หลังการดูแลผู้ป่วยคนหนึ่งและใช้ของสะอาดใหม่ในการดูแลผู้ป่วยคนต่อไป การใช้หน้ากากอาจป้องกันการแพร่กระจายของ MRSA ผ่านทางอากาศ
ยังไม่ทราบว่าการใช้ถุงมือ เสื้อกาวน์ หรือหน้ากากลดการแพร่กระจายของ MRSA เมื่อมีการใช้เป็นรายอย่าง หรือไม่ว่าจะรวมสองในสามหรือทั้งสามอย่าง ก่อให้เกิดผลลัพธ์ที่ดีกว่า
จุดมุ่งหมายของการวิจัยนี้และสิ่งที่ผู้วิจัยพบ
นักวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อค้นหาว่าการใช้ถุงมือ เสื้อกาวน์หรือหน้ากากโดยบุคคลใดๆ ในโรงพยาบาล (เช่นแพทย์) ที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วยที่พบว่ามี MRSA ป้องกันการแพร่ MRSA จากผู้ป่วยรายนี้ไปยังบุคคลอื่นในโรงพยาบาล
นักวิจัยได้ค้นหาวรรณกรรมทางการแพทย์อย่างกว้างขวางจนถึงเดือนมิถุนายน 2015 แต่ไม่พบการศึกษาที่เคร่งครัดที่ประเมินหัวข้อนี้
ในปัจจุบันไม่มีหลักฐานทางวิทยาศาสตร์ที่แสดงว่าการสวมถุงมือ เสื้อกาวน์ หรือหน้ากากโดยคนใกล้ชิดกับผู้ป่วย MRSA จะช่วยลดการแพร่ MRSA ไปยังบุคคลอื่นในโรงพยาบาล อย่างไรก็ตาม ไม่ควรตีความว่า เป็นการแสดงให้เห็นว่าถุงมือ เสื้อกาวน์ หรือหน้ากากไม่มีประสิทธิภาพ; หมายความว่าการวิจัยที่จะต้องวัดผล - ถ้ามี - ยังไม่ได้ทํา
Read the full abstract
Staphylococcus aureus ที่ดื้อต่อ methicillin (MRSA; ยังเป็นที่รู้จักกันว่า Meticillin-resistant S aureus) เป็นเชื้อโรคในโรงพยาบาลที่พบได้ทั่วไปซึ่งเพิ่มการเจ็บป่วย การตาย และค่ารักษาพยาบาล การควบคุมเรื่องนี้ยังคงเป็นปัญหาที่แก้ไขไม่ได้ในโรงพยาบาลจํานวนมากทั่วโลก หลักฐานเชิงประจักษ์สําหรับผลของการใช้ถุงมือ เสื้อกาวน์หรือหน้ากากเป็นมาตรการควบคุม MRSA ยังไม่ชัดเจน
วัตถุประสงค์
เพื่อประเมินประสิทธิผลของการใส่ถุงมือ เสื้อกาวน์ หรือหน้ากากเมื่อคาดว่าจะสัมผัส ผู้ป่วยในโรงพยาบาลที่มี colonised หรือติดเชื้อ MRSA หรือสภาพแวดล้อมที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วย
วิธีการสืบค้น
เราสืบค้นทะเบียนพิเศษของกลุ่ม Cochrane สามกลุ่ม (Wounds Group เมื่อวันที่ 5 มิถุนายน 2015) กลุ่ม Effective Practice and Organisation of Care (EPOC) Group เมื่อวันที่ 9 กรกฎาคม 2013; and Infectious Diseases Group เมื่อวันที่ 5 มกราคม 2009); CENTRAL (The Cochrane Library 2015, Issue 6); DARE, HTA, NHS EED, and the Methodology Register (The Cochrane Library 2015, Issue 6); MEDLINE and MEDLINE In-Process & Other Non-Indexed Citations (1946 ถึง มิถุนายน สัปดาห์ที่ 1 2015); EMBASE (1974 ถึง 4 มิถุนายน 2015); Web of Science (WOS) Core Collection (จาก inception ถึง 7 มิถุนายน 2015); CINAHL (1982 ถึง 5 มิถุนายน 2015); British Nursing Index (1985 ถึง 6 กรกฎาคม 2010); และ ProQuest Dissertations & Theses Database (1639 ถึง 11 มิถุนายน 2015) นอกจากนี้เรายังค้นหา Trial registries สามแห่ง (ในวันที่ 6 มิถุนายน 2015) เอกสารอ้างอิงของบทความและ conference proceedings ในที่สุดเราก็ติดต่อบุคคลที่เกี่ยวข้องสําหรับการศึกษาเพิ่มเติม
เกณฑ์การคัดเลือก
การศึกษาที่ประเมินผลกระทบต่อการแพร่ของ MRSA จากการใช้ถุงมือ เสื้อกาวน์ หรือหน้ากากโดยบุคคลใดๆ ในโรงพยาบาลเมื่อคาดว่าจะมีผู้ป่วยในโรงพยาบาลมี colonisation หรือติดเชื้อ MRSA หรือกับสภาพแวดล้อมที่ใกล้ชิดกับผู้ป่วย เราไม่ได้ประเมินผลข้างเคียงหรือประเด็นทางเศรษฐกิจที่เกี่ยวข้องกับวิธีการเหล่านี้
เราพิจารณาการเปรียบเทียบทุกอย่างที่เป็นไปได้ เกี่ยวกับรูปแบบของการศึกษา มีเพียง randomised controlled trials (แบบ cluster หรือไม่ก็ได้) และการศึกษาแบบ non-randomised experimental studies ต่อไปนี้สามารถนำมารวบรวมได้: quasi-randomised controlled trials (แบบ cluster หรือไม่ก็ได้), non-randomised controlled trials (แบบ cluster หรือไม่ก็ได้), การศึกษาแบบ controlled before-and-after studies, การศึกษาแบบ controlled cohort before-after studies, การศึกษาแบบ interrupted time series studies (controlled or not), และการศึกษาแบบ repeated measures เราไม่คัดการศึกษาใดๆ ออกเนื่องจากภาษาหรือเวลาที่ตีพิมพ์
การรวบรวมและวิเคราะห์ข้อมูล
ผู้ทบทวนสองคนได้ตัดสินใจอย่างอิสระในการคัดเลือกการศึกษา ถ้ามีการศึกษาใดๆ ที่ได้รับการรวบรวมนำเข้า ผู้ประพันธ์สองคนจะได้คัดลอกข้อมูล (อย่างน้อยที่สุดสําหรับข้อมูลผลลัพธ์) และประเมินความเสี่ยงของอคติอย่างอิสระต่อกัน เราจะปฏิบัติตามขั้นตอนวิธีการมาตรฐานที่แนะนําโดย Cochrane และ Cochrane EPOC Group เพื่อประเมินความเสี่ยงของอคติและการวิเคราะห์ข้อมูล
ผลการวิจัย
เราไม่พบการศึกษาที่เข้าเกณฑ์การทบทวนวรรณกรรมนี้ ไม่ว่าจะเสร็จสมบูรณ์หรือกำลังดำเนินการ
ข้อสรุปของผู้วิจัย
เราพบว่าไม่มีการศึกษาที่ประเมินผลของการใส่ถุงมือ เสื้อกาวน์ หรือหน้ากากสําหรับการสัมผัสผู้ป่วย MRSA ในโรงพยาบาล หรือสภาพแวดล้อมที่ใกล้ชิด ในการแพร่ MRSA ให้กับผู้ป่วย เจ้าหน้าที่โรงพยาบาล ผู้ดูแลผู้ป่วยหรือผู้มาเยี่ยม การไม่มีหลักฐานที่เป็นข้อสรุปชัดเจน ไม่ควรตีความว่าวิธีการเหล่านี้ขาดประสิทธิผล ผลกระทบของถุงมือ เสื้อกาวน์ และหน้ากากในสถานการณ์เหล่านี้ยังต้องมีการประเมินโดยการศึกษาแบบทดลองอย่างเข้มงวด เช่น cluster RCTs ที่ทำในหลาย wards หรือโรงพยาบาล, หรือการศึกษาแบบ interrupted time series
แปลโดย ศ.นพ.ภิเศก ลุมพิกานนท์ ภาควิชาสูติศาสตร์และนรีเวชวิทยา คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น เมื่อ 23 มีนาคม 2020
