Pytanie badawcze

Celem tego przeglądu było sprawdzenie, czy stosowanie różnych leków przeciwdrgawkowych, podawanych różnymi drogami, wpływa na to, jak szybko można powstrzymać nagłe drgawki toniczno-kloniczne (napad). W przeglądzie badano również, czy różnym lekom przeciwdrgawkowym towarzyszyły rzadsze lub inne poważne działania niepożądane.

Wprowadzenie

Drgawki toniczno-kloniczne i drgawkowe stany padaczkowe to nagłe przypadki medyczne. U dzieci pierwszy lek przeciwdrgawkowy zwykle podaje się na szpitalnym oddziale ratunkowym. Lek można podawać na wiele sposobów, w tym do żyły (dożylnie), do jamy ustnej i między policzkami (dopoliczkowo), do nozdrzy (donosowo) lub do odbytu (doodbytniczo). Lek pierwszego wyboru powinien być skuteczny, działać szybko i nie może wiązać się z występowaniem żadnych poważnych skutków ubocznych. Prowadzenie badań naukowych jest istotne, aby znaleźć najbardziej skuteczny i bezpieczny lek przeciwdrgawkowy w tej sytuacji klinicznej.

Charakterystyka badań

Przeprowadziliśmy przegląd wszystkich dostępnych i istotnych danych naukowych dotyczących skuteczności i bezpieczeństwa leków przeciwdrgawkowych stosowanych w leczeniu pierwszego rzutu drgawek toniczno-klonicznych u dzieci, które przebywały na szpitalnym oddziale ratunkowym. W tym przeglądzie oceniano dane pochodzące z 18 badań z randomizacją (RCT); RCT dostarczają najbardziej wiarygodnych danych naukowych. Oceniano stosowanie różnych leków przeciwdrgawkowych, podawanych różnymi drogami.

Główne wyniki

Przegląd obejmował 18 RCT, w których uczestniczyło 2199 dzieci i oceniono w nich stosowanie różnych leków przeciwdrgawkowych, podawanych w różnych dawkach i różnymi drogami. Między badaniami występowały różnice dotyczące zaprojektowania badania, warunków, w jakich je przeprowadzono i włączonej populacji dzieci, pod względem ich wieku i sytuacji klinicznej (np. jak długo przed włączeniem do badania trwały u ich drgawki).

W analizie wyników dwóch badań nie odnaleziono jednoznacznych danych naukowych, które wskazywałyby na różnice między dożylnym podaniem lorazepamu lub diazepamu pod względem przerwanianapadu drgawek toniczno-klonicznych na oddziale ratunkowym. Nie ma pewności, czy midazolam podany dopoliczkowo jest bardziej skuteczny niż diazepam podany doodbytniczo w początkowym leczeniu drgawek toniczno-klonicznych lub drgawkowych stanów padaczkowych, gdy dostęp dożylny jest niedostępny. Nie ma wiarygodnych dowodów na to, że podanie leku donosowo jest tak samo skuteczne jak podanie dożylne. W związku z tym nie ma żadnych danych naukowych wskazujących, że może ona być stosowana (donosowa droga podania - przyp. red.) jako alternatywna.

Chociaż leki takie jak midazolam, lorazepam i paraldehyd mogą zmniejszać częstość oddechów, nie jest to częste powikłanie i nie występowało ono często we włączonych badaniach. Częstość poważnych działań niepożądanych leków jest ogólnie bardzo mała.

Jakość danych naukowych

W wielu badaniach stosowano różne leki, różne dawki i różne drogi podania. Należy wziąć to pod uwagę patrząc na ogólne wnioski z tego przeglądu. Większość badań prowadzono w dużych szpitalach dziecięcych lub na dużych oddziałach dziecięcych w szpitalu ogólnym. Oznacza to, że wyniki odnalezione w tym przeglądzie prawdopodobnie dotyczą podobnych sytuacji klinicznych na całym świecie.

Jakość danych naukowych przedstawionych w niniejszym przeglądzie wahała się od bardzo niskiej do wysokiej. Jakość danych naukowych dotyczących niektórych wyników jest niska lub bardzo niska, ze względu na nieprecyzyjne wyniki, w przypadku których możliwość analizy była ograniczona. Stwierdzono również różnice i problemy w zaprojektowaniu niektórych badań, które mogły mieć wpływ na wyniki. Jakość danych naukowych była niższa w niektórych badaniach ze względu na warunki charakterystyczne dla kraju, w którym zostały przeprowadzone, więc wyniki mogą nie odzwierciedlać praktyki klinicznej na całym świecie.

Dane są aktualne do maja 2017 roku.