Wprowadzenie

Choroba wysokościowa (HAI; ang. high altitude illness; przyp. tłum.) jest terminem używanym do opisania grupy objawów odnoszących się do mózgu i układu oddechowego, które mogą wystąpić podczas wchodzenia na wysokość ponad 2500 metrów (8200 stóp). HAI charakteryzuje się najczęściej bólem głowy, nudnościami, wymiotami i zmęczeniem (często zwane chorobą górską), ale u niektórych osób może mieć także wpływ na mózg i płuca. W niniejszym przeglądzie oceniliśmy najbardziej powszechnie stosowane leki mające na celu zapobieganie wystąpieniu tej choroby.

Charakterystyka badania

Dane naukowe są aktualne do stycznia 2017 roku. Włączyliśmy 64 badania analizujące sześć różnych leków zalecanych w zapobieganiu HAI. Większość badań przeprowadzono na obszarach górskich na dużej wysokości, podczas gdy reszta używała komór niskiego ciśnienia (hipobarycznych) do symulacji ekspozycji na dużą wysokość. Wiek uczestników wahał się od 16 do 65 lat. Jedenaście włączonych badań obejmowało osoby z grupy wysokiego ryzyka wystąpienia tej choroby, ze względu na ich wywiad przebytej w przeszłości HAI lub osoby z innymi chorobami, takimi jak astma. W 24 badaniach przeprowadzano interwencję od trzech do pięciu dni poprzedzających wejście, a 23 badania od jednego do dwóch dni wcześniej. W większości badań osiągnięta ostateczne wysokość wynosiła pomiędzy 4001 a 5000 metrów nad poziomem morza. W 23 badaniach źródło finansowania było niejasne. Tylko 18 badań deklarowało potencjalne konflikty interesów. Sklasyfikowaliśmy 24 dodatkowe badania jako nadal trwające lub oczekujące na ocenę.

Główne wyniki

Nasze wyniki sugerują, że acetazolamid jest skuteczny w zapobieganiu ostrego HAI, w dawkach od 250 do 750 mg/dobę, w porównaniu z placebo (tj. substancji bez aktywnego leku). Większość dostępnych informacji odnosi się do zapobiegania nieskomplikowanej postaci HAI (ból głowy, nudności, wymioty i zmęczenie), a nie do bardziej poważnych problemów związanych z mózgiem lub płucami. Okazało się również, że podawanie acetazolamidu wiąże się ze zwiększonym ryzykiem parestezji palców (tj. uczucie mrowienie, łaskotanie, kłucie lub pieczenie skóry), chociaż ten wynik nie jest dobrze opisywany w dostępnych danych naukowych. Korzyści i szkody związane z przyjmowaniem innych leków, takich jak ibuprofen, budezonid i deksametazon są niejasne, ze względu na małą liczbę badań.

Jakość danych naukowych

Oceniliśmy jakość danych naukowych jako umiarkowaną do bardzo niskiej. Kilka badań wykazywało braki w odniesieniu do jakości, włączając w to małą liczbę uczestników oraz brak raportowania ważnych wyników obejmujących skutki uboczne. Dla większości leków objętych badaniami potrzebne są dodatkowe badani, aby określić ich skuteczność i bezpieczeństwo.