Leki przeciwpasożytnicze w prewencji choroby Chagasa

Wprowadzenie

Choroba Chagasa jest chorobą serca, która rozwija się po kilkudziesięciu latach od zakażenia pasożytem o nazwie Trypanosoma cruzi (świdrowiec amerykański). Oprócz unikania możliwości przenoszenia pasożytów (zakażenie może nastąpić w wyniku: kontaktu z owadami na terenach wiejskich środkowej i południowej Ameryki, przetaczania krwi i przeszczepiania narządów pochodzących od osób zakażonych lub w wyniku zakażenia wertykalnego), jedną z metod zapobiegania chorobie Chagasa jest przeciwpasożytnicze leczenie farmakologiczne (ang. trypanocidal therapy, TT) osób już zakażonych, których liczbę szacuje się na 7-12 milionów.

Mimo entuzjazmu, jaki towarzyszy stosowaniu TT, istnieją pewne ograniczenia terapii farmakologicznej. Wśród nich wymienia się: niepewną skuteczność takiego leczenia, złą tolerancję leczenia oraz ograniczenia związane z wytwarzaniem leków. W niniejszym przeglądzie przedstawiono dane pochodzące z badań, w których oceniano wpływ TT na wyniki testów laboratoryjnych w kierunku obecności pasożytów, na stan zdrowia osób zakażonych oraz na tolerancję leczenia (trwającego 2-3 miesiące).

Charakterystyka badań

Przeszukaliśmy naukowe bazy danych w celu odnalezienia badań, w których porównywano TT i placebo (nieaktywne leczenie farmakologiczne lub leczenie symulowane)lub niestosowanie leczenia u osób zakażonych Trypanosoma cruzi. Wyniki przeszukania są aktualne do lutego 2014 roku.

Najważniejsze wyniki

Odnaleźliśmy 13 badań, do których włączono 4229 osób poddanych TT lub otrzymujących placebo. Pięć spośród tych badań przeprowadzono w Argentynie, kolejne pięć w Brazylii, jedno w Wenezueli, jedno w Chile i jedno w Boliwii.

U osób otrzymujących TT prawdopodobieństwo wykrycia przeciwciał lub materiału pasożyta było mniejsze o 50%-90%, w porównaniu z osobami, które takiego leczenia nie otrzymywały. Jednocześnie, wyniki dotyczące progresji choroby Chagasa lub ryzyka zgonu wskazują na mniejsze korzyści ze stosowania TT. Co więcej, wyniki były niejednoznaczne pod względem statystycznym, nie wykluczyły możliwości wystąpienia potencjalnych działań niepożądanych oraz znacznie różniły się między badaniami, które przeprowadzono w różnych państwach lub w których oceniano różne leki. Około 1 na 5 pacjentów zrezygnował z leczenia, a u 1 na 40 pacjentów odnotowano wystąpienie ciężkiej reakcji (tj. takiej, która wymagała hospitalizacji, dodatkowego leczenia albo zaprzestania leczenia).

Możemy stwierdzić, że chociaż TT może zmniejszać ryzyko progresji choroby Chagasa, to konieczne jest przeprowadzenie badań o lepszej jakości, aby móc zalecać leczenie farmakologiczne wszystkim osobom przewlekle zakażonym. Nowe dane naukowe powinny dostarczyć większej pewności co do skuteczności TT oraz zapewnić dokładną ocenę ryzyka i korzyści wynikających ze stosowania takiego leczenia. Ze względu na różnice między odnalezionymi badaniami, nowe badania powinny obejmować populacje z różnych rejonów oraz oceniać leki nowszej generacji.

Jakość danych naukowych

Jedynie 25% spośród odnalezionych danych naukowych pochodzi z badań wysokiej jakości. Pomimo tego, że większość badań opublikowano po 2000 roku, to wszystkie z nich przeprowadzono w latach 60. XX wieku.

Uwagi do tłumaczenia: 

Tłumaczenie: Justyna Pawęska Redakcja: Karolina Moćko

Tools
Information