Wprowadzenie

Padaczka jest schorzeniem, w którym napady spowodowane są nieprawidłowymi wyładowaniami elektrycznymi w mózgu. Padaczka z napadami nieświadomości obejmuje napady, które powodują nagłą utratę świadomości. Choroba zwykle pojawia się w wieku dziecięcym lub w okresie dojrzewania. Zazwyczaj w terapii padaczki z napadami nieświadomości stosuje się trzy leki przeciwpadaczkowe: walproinian, etosuksymid i lamotryginę.

Celem tego przeglądu jest określenie, który z tych trzech leków jest najlepszym wyborem w leczeniu padaczki z napadami nieświadomości u dzieci i młodzieży.

Wyniki

Odnaleziono pewne dane naukowe (pochodzące z ośmiu małych badań) wskazujące na to, że u osób przyjmujących lamotryginę istnieje większe prawdopodobieństwo niewystępowania napadów, w porównaniu z osobami przyjmującymi placebo. W przeglądzie przedstawiono mocne dane naukowe wskazujące na to, że u pacjentów przyjmujących etosuksymid lub walproinian prawdopodobieństwo niewystępowania napadów jest większe niż u osób stosujących lamotryginę. Jednakże, z powodu mniejszego ryzyka wystąpienia działań niepożądanych w terapii dziecięcej padaczki z napadami nieświadomości, korzystniejsze jest stosowanie etosuksymidu niż walproinianu.

Biorąc pod uwagę skuteczność i tolerancję leczenia, etosuksymid stanowi optymalną początkową, empiryczną monoterapię padaczki z napadami nieświadomości u dzieci i młodzieży.

Dane naukowe są aktualne do maja 2018 roku.