زایمان سزارین یک جراحی رایج شکمی برای زایمان نوزاد و جفت با جراحی به شمار میآید. تکنیکها بسته به وضعیت بالینی و ترجیحات جراح، متفاوت هستند. زایمان بیخطر برای مادر و نوزاد مهم اهمیت زیادی دارد. هر گونه کاهش احتمالی ترومای هنگام تولد به نوزاد باید در مقابل افزایش بیماری برای مادر متعادل شود. این عوامل نه تنها شامل طول مدت جراحی و از دست دادن خون مادر است، بلکه شامل درد مادر پس از جراحی ، ادامه از دست دادن خون و ایجاد کمخونی، تب و عفونت زخم میشود. عوارض دیگر میتوانند شامل مشکلات مربوط به شیردهی، دفع ادرار، مشکلات طولانیمدت باروری، و عوارض در بارداریهای آینده (پارگی رحم) یا افزایش خطرات مرتبط با جراحی آینده باشند.
نویسندگان مرور، متون علمی پزشکی را برای یافتن کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده جستوجو کردند تا از مناسبترین تکنیکهای جراحی مورد استفاده اطلاع یابند. بیست و هفت کارآزمایی شامل 17,808 زن از تعدادی از کشورهای مختلف به این مرور کمک کردند. هیچ یک از این کارآزماییها نوع برش رحم (uterine incision) را ارزیابی نکردند (برش بخش پائینی رحم از یک سو به سوی دیگر (side to side) (عرضی) در مقابل دیگر انواع برش رحم). نتایج حاصل از 18 کارآزمایی تصادفیسازی شده نشان دادند که بسته شدن تک لایه برش رحم با کاهش میزان هدررفت خون، و مدت زمان جراحی همراه بود. در این مطالعات، روش جراحی برای ورود به حفره شکمی نیز متفاوت بوده و میتوانست در میزان هدررفت خون و مدت زمان جراحی نقش داشته باشد.
پنج کارآزمایی، دایسکسیون بلانت (blunt) را با دیسکسیون تیز (sharp) در زمان برش رحم (2141 زن) و دو کارآزمایی دیگر دستگاههای بخیه خودکار را با هیستروتومی (hysterotomy) استاندارد (300 زن) مقایسه کردند. جراحی بلانت با کاهش میانگین میزان هدررفت خون در زمان انجام جراحی همراه بود. استفاده از دستگاه بخیه خودکار میزان هدررفت خون را در جراحی به وضوح کاهش نداد، اما مدت زمان جراحی را بیشتر کرد. بهطور کلی، کارآزماییها بر میزان هدررفت خون و مدت زمان جراحی به جای پیامدهای بالینی برای زنان متمرکز بودند. کیفیت روششناسی (methodology) مطالعات متفاوت بودند.
مطالعه چکیده کامل
زایمان سزارین یک جراحی رایج است. تکنیکها بسته به وضعیت بالینی مادر و ترجیحات جراح، متفاوت هستند.
اهداف
مقایسه تاثیرات 1) انواع مختلف برش (incision) رحم، 2) روشهای انجام برش رحم، 3) مواد بخیه و تکنیک بستن رحم (شامل بستن برش یک لایه در مقابل دو لایه از برش رحم) بر سلامت مادر، سلامت نوزاد، و استفاده از منابع مراقبت سلامت.
روشهای جستوجو
پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه بارداری و زایمان در کاکرین (1 سپتامبر 2013) و فهرست منابع مطالعات شناساییشده را جستوجو کردیم.
معیارهای انتخاب
همه کارآزماییهای تصادفیسازی و کنترلشده منتشرشده، منتشرنشده و در حال انجام که انواع مختلف و بستن برش رحم را حین زایمان سزارین مقایسه کردند.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده مرور کارآزماییها را از نظر ورود و کیفیت روششناسی (methodology) بدون در نظر گرفتن نتایج آنها بر اساس معیار واجد شرایط ارزیابی کرده و دادهها را جداگانه استخراج کردند.
نتایج اصلی
روشهای جستوجو، 60 مطالعه را برای ارزیابی شناسایی کردند، که از این میان، 27 کارآزمایی تصادفیسازی شده شامل 17,808 زن تحت زایمان سزارین، در این مرور گنجانده شدند. بهطور کلی، کیفیت روششناسی کارآزماییها متغیر بود، بهطوری که 12 مورد از 27 کارآزمایی واردشده توالی تصادفیسازی را به اندازه کافی توصیف کردند، کمتر از نیمی از آنها روشهای پنهانسازی تخصیص (allocation concealment) را بهطور کافی شرح دادند، و فقط شش کارآزمایی نشاندهنده کورسازی (blinding) ارزیابان پیامد بودند.
دو کارآزمایی که شامل 300 زن بودند، دستگاههای بخیه خودکار را با هیستروتومی (hysterotomy) مرسوم مقایسه کردند. هیچ تفاوت آماری معنیداری در عارضه بروز تب میان گروه منگنه زدن (stapler) و برش مرسوم مشاهده نشد (خطر نسبی (RR): 0.92؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 0.38 تا 2.20).
پنج مطالعه شامل 2141 زن در این مرور گنجانده شدند که هنگام انجام برش رحم، دایسکسیون بلانت (blunt) و تیز (sharp) را با هم مقایسه کردند. هیچ تفاوت آماری معنیداری برای پیامد اولیه عارضه بروز تب به دنبال گسترش (extension) بلانت یا تیز برش رحم شناسایی نشد (چهار مطالعه؛ 1941 زن؛ RR: 0.86؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.05). میانگین میزان هدررفت خون (دو مطالعه؛ 1145 زن؛ میانگین تفاوت میانگین (MD): 55.00- میلی لیتر؛ 95% CI؛ 79.48- تا 30.52-)، و نیاز به ترانسفیوژن خون (دو مطالعه؛ 1345 زن؛ RR: 0.24؛ 95% CI؛ 0.09 به 0.62) پس از گسترش بلانت برش رحم، بهطور قابل توجهی کمتر بودند.
یک کارآزمایی منفرد که شامل 811 زن بود، برش عرضی (transverse) را با گسترش بلانت cephalad-caudad برش رحم مقایسه کرد، و در حالی که میانگین میزان هدررفت خون به دنبال گسترش عرضی کمتر بود (یک مطالعه؛ 811 زن؛ MD؛ 42.00 میلیلیتر؛ 95% CI؛ 1.31 تا 82.69)، اهمیت بالینی چنین تفاوت حجم کوچکی، ارتباط بالینی نامشخصی دارد. هیچ تفاوت آماری معنادار دیگری برای پیامدهای محدود گزارششده شناسایی نشد.
یک کارآزمایی منفرد که شامل 9544 زن بود، با مقایسه chromic catgut با polygactin-910، گزارش داد که بسته شدن رحم با catgut در مقابل بسته شدن آن با polygactin با کاهش قابلتوجهی در نیاز به ترانسفیوژن خون (یک مطالعه، 9544 زن، RR: 0.49؛ 95% CI؛ 0.32 تا 0.76 ) و کاهش قابل توجهی در عوارضی که نیاز به لاپاراتومی مجدد داشتند (یک مطالعه، 9544 زن، RR: 0.58؛ 95% CI؛ 0.37 تا 0.89) همراه بود.
نوزده مطالعه برای مقایسه بستن یک لایه در برابر بسته شدن دو لایه رحم، با دادههایی که به متاآنالیز از 14 مطالعه کمک کردند، شناسایی شدند. هیچ تفاوت آماری معنیداری برای پیامد اولیه، عارضه تب، مشخص نشد (نه مطالعه؛ 13,890 زن؛ RR: 0.98؛ 95% CI؛ 0.85 تا 1.12). اگرچه نتایج متاآنالیز، بسته شدن یک لایه را با کاهش در میانگین میزان هدررفت خون نشان داد، ناهمگونی (heterogeneity) زیاد بوده و این امر کاربرد بالینی نتیجه را محدود میکند. هیچ تفاوتی در خطر نیاز به ترانسفیوژن خون (چهار مطالعه؛ 13,571 زن؛ میانگین RR؛ 0.86؛ 95% CI؛ 0.63 تا 1.17؛ ناهمگونی: Tau² = 0.15؛ I² = 49%) یا دیگر پیامدهای بالینی گزارششده شناسایی نشد.
نتیجهگیریهای نویسندگان
زایمان سزارین یک جراحی رایج است که در سراسر جهان روی زنان انجام میشود. شواهد فزایندهای وجود دارد که برای بسیاری از تکنیکها، نتایج کوتاهمدت برای مادر یکسان هستند. تا زمانی که تاثیرات طولانیمدت سلامت مشخص نشوند، جراحان باید به استفاده از تکنیکهایی که ترجیح میدهند و در حال حاضر استفاده میکنند، به کار خود ادامه دهند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.
