کمردرد (low-back pain; LBP) یکی از شایعترین بیماریهایی است که در مراکز مراقبت اولیه مدیریت میشود و یکی از علل قابل توجه غیبت از کار و بازنشستگی زودهنگام است. افراد، خانوادههایشان و جامعه بهطور کلی، همگی بخشی از این بار (burden) را به دوش میکشند.
بسیاری از افراد با دراز کشیدن، کمردرد و سیاتیک (درد در ناحیه کمر و پا) را تا حدودی تسکین میدهند. تا اواخر دهه 1990، توصیه به «آرامش» و «استراحت» یک رویکرد درمانی شایع بود. ماهیت دقیق «استراحت» متفاوت بود، اما اغلب به معنای ماندن تمام وقت در بستر، فقط رفتن به دستشویی و گاهی آشپزخانه بود.
بااینحال، با آغاز هزاره جدید، مشخص شد که دورههای طولانی استراحت در بستر بهطور بالقوه مضر هستند زیرا ممکن است منجر به تحلیل رفتن عضلات و عملکرد بدن شوند.
این مرور، حاصل ترکیب دو مرور قبلی است: استراحت در بستر برای کمردرد حاد و سیاتیک و توصیه به فعال ماندن بهعنوان یک درمان واحد برای کمردرد و سیاتیک و بهروز کردن جستوجوی متون علمی. هیچ کارآزمایی تصادفیسازی شده جدیدی شناسایی نشد.
این مرور ترکیبی و بهروز شده، شامل 10 کارآزمایی تصادفیسازی شده (N = 1923) بود. این مطالعه تاثیرات توصیه به استراحت در بستر یا فعال ماندن را بر افراد مبتلا به کمردرد حاد (دردی که کمتر از 6 هفته طول میکشد) با یا بدون سیاتیک ارزیابی کرد.
شواهدی با کیفیت متوسط نشان میدهد که بیماران مبتلا به LBP حاد، در صورت دریافت توصیه برای فعال ماندن در مقایسه با توصیه به استراحت در بستر، ممکن است بهبودهای اندکی در تسکین درد و توانایی انجام فعالیتهای روزمره داشته باشند. بااینحال، بیماران مبتلا به سیاتیک تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را میان این دو رویکرد احساس میکنند. انجام پژوهشهای بیشتر ممکن است تاثیر مهمی بر اطمینان ما به برآورد تاثیر مداخله داشته باشند و احتمالا این تخمینها را تغییر میدهند.
شواهدی با کیفیت پائین نشان میدهد که بیماران با یا بدون سیاتیک، صرفنظر از اینکه توصیهای برای فعال ماندن، ورزش یا فیزیوتراپی دریافت کرده باشند یا خیر، متوجه تفاوتی اندک یا عدم تفاوت در تسکین درد یا عملکرد خود خواهند شد. انجام پژوهشهای بیشتر به احتمال زیاد تاثیر مهمی بر اطمینان ما نسبت به برآورد تاثیر مداخله داشته و احتمالا آن را تغییر میدهند.
مطالعه چکیده کامل
کمردرد (low-back pain; LBP) حاد یک دلیل شایع برای مراجعه به پزشک عمومی است. بحث در مورد اثربخشی نسبی توصیه به استراحت در بستر و فعال ماندن بهعنوان بخشی از مدیریت مراقبتهای اولیه ادامه دارد.
اهداف
تعیین تاثیرات توصیه به استراحت در بستر یا فعال ماندن برای بیماران مبتلا به کمردرد حاد یا سیاتیک.
روشهای جستوجو
تا ماه می 2009 در پایگاه ثبت کارآزماییهای گروه مروری کمردرد در کاکرین، CENTRAL؛ MEDLINE؛ EMBASE؛ Sport و SCISEARCH، فهرست منابع مقالات مرتبط را جستوجو کرده و با نویسندگان مقالات مرتبط تماس گرفتیم.
معیارهای انتخاب
کارآزماییهای تصادفیسازی شده در رابطه با بررسی اثربخشی توصیه به فعال ماندن یا استراحت در بستر برای بیماران مبتلا به LBP حاد یا سیاتیک. پیامدهای اصلی عبارت بودند از درد، وضعیت عملکردی، بهبودی و بازگشت به کار.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
دو نویسنده بهطور مستقل از هم کارآزماییها را انتخاب کرده، خطر سوگیری (bias) را ارزیابی کردند، و به استخراج دادهها پرداختند. کارآزماییها بسته به در دسترس بودن دادهها و نحوه ارائه آنها، بهصورت کیفی یا آماری ترکیب شدند.
نتایج اصلی
ده مورد RCT را با سطوح متفاوتی از خطر سوگیری (bias) وارد این مرور کردیم. برای بیماران مبتلا به LBP حاد، نتایج حاصل از دو کارآزمایی (N = 401) بهبودهای کوچکی را در تسکین درد (SMD: 0.22؛ 95% CI: 0.02 تا 0.41) و وضعیت عملکردی (SMD: 0.29؛ 95% CI: 0.09 تا 0.49) به نفع توصیه به فعال ماندن نشان میدهند. برای بیماران مبتلا به سیاتیک، شواهدی با کیفیت متوسط وجود دارد که تفاوتی اندک یا عدم تفاوت را در تسکین درد (SMD: -0.03؛ 95% CI؛ 0.24- تا 0.18) یا وضعیت عملکردی (SMD: 0.19؛ 95% CI؛ 0.02- تا 0.41)، میان توصیه به استراحت در بستر یا فعال ماندن نشان میدهد.
شواهدی با کیفیت پائین (3 RCT؛ N = 931) حاکی از وجود تفاوتی اندک یا عدم تفاوت میان ورزش، توصیه به استراحت در بستر یا فعال ماندن برای بیماران مبتلا به LBP حاد است. شواهدی با کیفیت پائین (1 RCT؛ N = 250) حاکی از وجود تفاوتی اندک یا عدم تفاوت میان فیزیوتراپی، توصیه به استراحت در بستر یا فعال ماندن برای بیماران مبتلا به سیاتیک است. هیچ کارآزماییای که روشهای مختلف ارائه مشاوره را مقایسه کرده باشد، وجود نداشت.
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهدی با کیفیت متوسط نشان میدهد که بیماران مبتلا به LBP حاد از توصیه به فعال ماندن در مقایسه با توصیه به استراحت در بستر، ممکن است مزایای کمی را در تسکین درد و بهبود عملکرد به دست آورند؛ در بیماران مبتلا به سیاتیک، تفاوتی اندک یا عدم تفاوت میان این دو رویکرد مشاهده میشود. شواهدی با کیفیت پائین حاکی از وجود تفاوتی اندک یا عدم تفاوت میان دریافتکنندگان توصیه به فعال ماندن، انجام ورزش یا فیزیوتراپی است. انجام پژوهشهای بیشتر به احتمال زیاد تاثیر مهمی بر اطمینان ما نسبت به برآورد تاثیر مداخله داشته و احتمالا آن را تغییر میدهند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.