گاهی نوزادان تازه متولدشده در تنفس دچار مشکل بوده و به کمک مکانیکی نیاز پیدا میکنند. هوا را میتوان از طریق لولهای که در بینی، دهان یا نای (windpipe) آنها قرار داده میشود، تامین کرد. این لوله دارای برخی مشکلات بالقوه است، مثلا، بافت نرم ممکن است آسیب ببیند و منجر به افزایش ترشح مایعاتی شود که میتواند لوله را مسدود کند، فشار خون را بالا ببرد یا باعث آسیب و عفونت شود. استفاده از ساکشن برای تمیز کردن لولهها میتواند با یا بدون قطع اتصال از ونتیلاتور انجام شود. مرور کارآزماییها نشان داد که شواهدی مبنی بر بهبود پایداری وضعیت نوزاد با ساکشن بدون قطع اتصال وجود دارد. این پیشرفتها اندک بودند، بنابراین نمیتوان آن را بهعنوان تنها راه ساکشن در نوزادان توصیه کرد. انجام پژوهشهای بیشتر در این زمینه مورد نیاز است.
مطالعه چکیده کامل
استفاده از تهویه مکانیکی کمکی (assisted mechanical ventilation) در جمعیت نوزادان برای انواع بیماریهای تنفسی و جراحی ضرورت دارد. بااینحال، برخی خطرات بالقوه مرتبط با این مداخله نجاتبخش هستند. تکنیکهای جدیدی از ساکشن در بالین مطرح شدهاند که هدف آنها پیشگیری یا کاهش این تاثیرات نامطلوب و ناخواسته است.
اهداف
ارزیابی تاثیرات ساکشن داخل تراشه (endotracheal suctioning) بدون قطع اتصال در نوزادان انتوبهشده و تحت ونتیلاسیون.
روشهای جستوجو
این مرور از روشهای جستوجو در گروه مرور نوزادان در کاکرین استفاده کرده است. نویسندگان این مرور، جستوجوی جامعی را در بانکهای اطلاعاتی کاکرین، MEDLINE و CINAHL و چکیده مقالات انجمن پژوهشی کودکان (Society for Pediatric Research) انجام دادند (جولای 2011).
معیارهای انتخاب
تمام کارآزماییهایی که از تخصیص (allocation) تصادفی یا شبه-تصادفی بیمار استفاده کرده و در آنها، ساکشن با یا بدون قطع اتصال از ونتیلاتور، مقایسه شد.
گردآوری و تجزیهوتحلیل دادهها
از روشهای استاندارد گروه نوزادان در کاکرین استفاده شد. هر نویسنده مرور بهطور جداگانه، واجد شرایط بودن و کیفیت کارآزماییها را مرور کرده و به استخراج دادهها پرداخت؛ سپس آنها اختلافنظرات و تفاوتها را مقایسه و حلوفصل کردند. آنالیز با استفاده از مدل اثر ثابت (fixed-effect model) انجام شد و پیامدها با استفاده از نسبت خطر (relative risk; RR) برای دادههای رتبهای (categorical) و تفاوت میانگین (MD) برای پیامدهای اندازهگیریشده در مقیاس پیوسته (continuous) گزارش شدند.
نتایج اصلی
چهار کارآزمایی (252 نوزاد) در این مرور وارد شدند. این کارآزماییها از یک طراحی متقاطع (cross-over) استفاده کردند و در آنها ساکشن با یا بدون قطع اتصال، مقایسه شد. ساکشن بدون قطع اتصال (suctioning without disconnection) منجر به کاهش در تعداد اپیزودهای هیپوکسی (hypoxia) شد (RR تیپیکال: 0.48؛ 95% CI؛ 0.31 تا 0.74؛ 3 مطالعه؛ 241 شرکتکننده). همچنین تعداد کمتری از نوزادان دچار اپیزودهایی شدند که در آنها فشار نسبی اکسیژن از راه پوست (transcutaneous partial pressure of oxygen; TcPO 2 ) تا > 10% کاهش یافت (RR تیپیکال: 0.39؛ 95% CI؛ 0.19 تا 0.82؛ 1 مطالعه؛ 11 شرکتکننده). ساکشن بدون قطع اتصال منجر به کاهش در درصد تغییر در ضربان قلب (تفاوت میانگین وزندهیشده (WMD): 6.77؛ 95% CI؛ 4.01 تا 9.52؛ 4 مطالعه؛ 239 شرکتکننده) و کاهش در تعداد نوزادانی شد که دچار کاهش ضربان قلب، تا > 10% شدند (RR تیپیکال: 0.61؛ 95% CI؛ 0.40 تا 0.93؛ 3 مطالعه؛ 52 شرکتکننده). همچنین تعداد نوزادانی که دچار اپیزودهای برادیکاردی (bradycardic) شدند، در طول ساکشن بسته (closed suctioning) کاهش یافت (RR تیپیکال: 0.38؛ 95% CI؛ 0.15 تا 0.92؛ 3 مطالعه؛ 241 شرکتکننده).
نتیجهگیریهای نویسندگان
شواهدی وجود دارد که نشان میدهد ساکشن بدون قطع اتصال از دستگاه ونتیلاتور، پیامدهای کوتاهمدت را بهبود میبخشد؛ بااینحال، شواهد بهاندازه کافی قوی نیستند که بتوان این عمل را بهعنوان تنها روش ساکشن داخل تراشه توصیه کرد. پژوهشهای آینده با استفاده از کارآزماییهای بزرگتر باید به پیامدهای استفاده از تکنیکهای مختلف بر پنومونی مرتبط با ونتیلاتور، عوارض ریوی و تکامل سیستم عصبی (neurodevelopment) بپردازند. همچنین میبایست نوزادان کمتر از 28 هفته در کارآزماییها وارد شوند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.