سرطان روده بزرگ یا کولون (colon cancer) دومین علت شایع مرگ‌ومیرهای ناشی از سرطان در جهان غرب است. بخش بزرگی از بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ را می‌توان فقط با رزکسیون جراحی درمان کرد. برای بیمارانی که بیماری غدد لنفاوی آن‌ها (مرحله III) مثبت است، میزان عود می‌تواند از 50% بیشتر شده و نشان داده شده که شیمی‌درمانی کمکی به‌طور قابل توجهی خطر عود را کاهش می‌دهد. در بیمارانی که غدد لنفاوی آن‌ها درگیر نشده است (مرحله I و II)، پیش‌آگهی با جراحی به‌تنهایی نسبتا خوب بوده و میزان بقای 5 ساله، 75% تا 95% است. بااین‌حال، میزان عود در برخی از بیماران مبتلا به بیماری مرحله II پرخطر، نزدیک به بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مرحله III خواهد بود. با توجه به اثربخشی شیمی‌درمانی سیستمیک در مرحله III بیماری، رویکرد مشابهی برای بیماران مبتلا به مرحله II بیماری در نظر گرفته شده است. ما یک مرور سیستماتیک را انجام داده و تمام کارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌سازی شده‌ای را بررسی کردیم که بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مرحله II و درمان کمکی را در مقایسه با فقط جراحی ارزیابی کردند. مرور ما نشان داد که درمان کمکی - چه شیمی‌درمانی سیستمیک یا موضعی و چه ایمونوتراپی - می‌تواند پیامدهای بیماران مرحله II را بهبود بخشد. در مشاوره با بیماران به‌صورت انفرادی، توصیه‌های ارائه شده باید با توجه به سن و بیماری‌های همراه بیمار باشد. علاوه‌بر این، هنگام بررسی مزایای درمان سیستمیک در بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مرحله II، باید ویژگی‌های پرخطر تومور را نیز در نظر گرفت. انجام پژوهش بیشتری لازم است تا مشخص شود کدام عوامل مربوط به بیمار و تومور می‌توانند برای انتخاب بیماران مبتلا به سرطان روده بزرگ مرحله II برای درمان کمکی مورد استفاده قرار گیرند. هم‌چنین نیاز به ادامه جست‌وجو برای دیگر درمان‌های کمکی وجود دارد که ممکن است موثرتر، با دوره کوتاه‌تر و کم‌سمّی‌تر از درمان‌های موجود امروزی باشند.