سوال مطالعه مروری: آیا نوزادان پره‌ترم از دریافت حمایت تنفسی پیش از بسته شدن بند ناف سود می‌برند؟
پیشینه: امکان دریافت خون از جفت پس از تولد و پیش از بسته شدن بند ناف در نوزادان پره‌ترم از نظر سلامت منافعی برای کودک دارد و برای مادر مضر نیست. اکثر نوزادان تنفس یا گریه کردن (یا هر دو) را پیش از اینکه بند ناف بسته شود، شروع می‌کنند. با این حال، برخی از نوزادان در این زمان تنفس منظمی ندارند. از بستن بند ناف، اکثر نوزادان پره‌ترم به اشکال مختلفی حمایت تنفسی دریافت می‌کنند مانند فشار مثبت مداوم راه هوایی (continuous positive airway pressure; CPAP). روش CPAP فشار هوای مداوم کمی را برای باز نگه داشتن راه‌های هوایی در نوزادانی که می‌توانند به تنهایی نفس بکشند، اعمال می‌کند. سوال این مرور این بود که آغاز حمایت تنفسی پیش از بستن بند ناف، مفید است یا خیر.
ویژگی‌های مطالعه: ما بانک‌های اطلاعاتی پزشکی را جست‌وجو کرده و یک مطالعه را برای گنجاندن در این مرور یافتیم. نوزادان پره‌ترم که پیش از هفته 32 بارداری (32 هفته از اولین روز از آخرین دوره قاعدگی تا تاریخ فعلی) متولد شدند و بسته شدن ناف در آنها به مدت 60 ثانیه پس از زایمان به تاخیر افتاد، به‌طور تصادفی برای ورود به گروهی از نوزادان که حمایت تنفسی دریافت کردند و گروهی از نوزادان که حمایت تنفسی دریافت نکردند، انتخاب شدند. حمایت تنفسی پس از تولد نوزاد و پیش از اینکه بند ناف بسته شود ارائه شد. حمایت تنفسی با استفاده از CPAP برای نوزادانی انجام شد که خودشان تنفس می‌کردند یا از فشار متناوب راه هوایی برای باز شدن ریه‌ها در نوزادانی که خودشان به خوبی تنفس نمی‌کردند، انجام شد. اکثر نوزادان مطالعه (83%) با استفاده از عمل سزارین متولد شدند.
نتایج کلیدی: یک مطالعه واحد در این مرور شواهد کافی را به نفع یا علیه استفاده از حمایت تنفسی پیش از بستن بند ناف ارائه نکرد.
کیفیت شواهد: کیفیت شواهد عمدتا به این دلیل که نوزادان بیشتری برای نتیجه‌گیری قطعی باید مورد مطالعه قرار بگیرند، پائین بود.
نتایج حاصل از یک مطالعه با CIهای گسترده برای اندازه اثر پیش از بستن بند ناف شواهدی را به نفع یا به ضرر استفاده از حمایت تنفسی ارائه نمی‌دهند. مجموعه بزرگ‌تری از شواهد لازم است چون بسیاری از پیامدهای مطلوب مرور به ندرت اتفاق می‌افتند. به همین ترتیب، یک مطالعه انتخاب شده نمی‌تواند به این سوال پاسخ دهد که آیا این مداخله مضر است یا مضر نیست.
ترانسفیوژن جفتی (با تاخیر در بستن بندناف (delayed cord clamping; DCC)، دوشیدن بند ناف، یا قطع کردن بند ناف) منافعی را برای نوزادان پره‌ترم به همراه دارد. مشخص نیست که ارائه حمایت تنفسی برای نوزادان پره‌ترم پیش از بستن بند ناف پیامدها را بهبود می‌بخشد یا خیر.
ارزیابی اثربخشی و ایمنی حمایت تنفسی ارائه شده حین DCC در مقایسه با عدم حمایت تنفسی حین ترانسفیوژن جفتی (به صورت DCC، دوشیدن یا قطع کردن) در نوزادان پره‌ترم بلافاصله پس از زایمان.
ما برای جست‌وجو در پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL؛ شماره 5، 2017)؛ MEDLINE via PubMed (1966 تا 19 جون 2017)؛ Embase (1980 تا 19 جون 2017) و CINAHL (1982 تا 19 جون 2017) از استراتژی جست‌وجوی استاندارد گروه نوزادان در کاکرین استفاده کردیم. ما هم‌چنین پایگاه‌های اطلاعاتی کارآزمایی‌های بالینی، مجموعه مقالات کنفرانس‌ها و فهرست منابع مقالات بازیابی شده را برای یافتن کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده و کارآزمایی‌های شبه-تصادفی‌سازی شده جست‌وجو کردیم.
کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی شده، خوشه‌ای تصادفی‌سازی شده، یا شبه-تصادفی‌سازی و کنترل شده که نوزادان پره‌ترم تحت DCC را به کار گرفتند و در آنها یکی از گروه‌ها پیش از بستن بند ناف حمایت تنفسی دریافت کرده و گروه کنترل پیش از بستن بند ناف حمایت تنفسی دریافت نکردند.
همه نویسندگان مرور در گردآوری، ارزیابی، و استخراج داده‌ها همکاری کردند. دو نویسنده مرور کیفیت شواهد را با استفاده از رویکرد درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) ارزیابی کردند. با نویسندگان مطالعه برای دریافت اطلاعات ازدست‌رفته تماس گرفتیم.
یک مطالعه معیارهای مرور را داشت. در این مطالعه، 150 نوزاد پره‌ترم با سن بارداری کمتر از 32 هفته تحت 60 ثانیه DCC به گروه دریافت کننده حمایت تنفسی به صورت فشار مثبت مداوم راه هوایی (continuous positive airway pressure; CPAP) یا ونتیلاسیون با فشار مثبت در طول DCC و گروه عدم دریافت حمایت تنفسی حین پروسیجر تصادفی‌سازی شدند. تفاوت معنی‌داری از نظر مورتالیتی در زمان بستری در بیمارستان بین گروه‌هایی با فواصل اطمینان (CI) گسترده برای میزان اثر وجود نداشت (خطر نسبی (RR): 1.67؛ 95% CI؛ 0.41 تا 6.73). این مطالعه ناتوانی را در تکامل سیستم عصبی و مرگ‌ومیر یا ناتوانی در دو تا سه سالگی گزارش نکرد. تفاوت معنی‌داری بین گروه‌ها از نظر شرایط هنگام تولد (نمرات آپگار یا لوله‌گذاری در اتاق زایمان)، استفاده از عوامل اینوتروپیک (RR: 1.25؛ 95% CI؛ 0.63 تا 2.49) و دریافت ترانسفیوژن خون (RR: 1.03؛ 95% CI؛ 0.70 تا 1.54) وجود نداشت. علاوه بر این، تفاوت قابل‌توجهی در بروز هموراژی داخل بطنی (RR: 1.50؛ 95% CI؛ 0.65 تا 3.46) و هموراژی داخل بطنی شدید (RR: 1.33؛ 95% CI؛ 0.31 تا 5.75) وجود نداشت. چندین متغیر پیوسته در زیر گروه‌ها گزارش شد که وابسته به روش زایمان بود. داده‌های منتشر نشده برای هر گروه به‌طور کلی در دسترس بود و در 24 ساعت اول حداکثر هماتوکریت را نشان دادند و مدت زمان فوتوتراپی تفاوت قابل‌توجهی نداشت. به‌طور کلی، کیفیت شواهد مربوط به چندین پیامد بالینی نوزادی (به عنوان مثال مرگ‌ومیر و هموراژی داخل بطنی) به دلیل عدم دقت با CIهای گسترده پائین بود.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.