حرف آخر
شواهد خوبی برای حمایت یا رد این پیشنهاد وجود ندارد که تجویز پاراستامول به‌تنهایی، یا در ترکیب با کدئین (codeine) یا دی‌هیدروکدئین (dihydrocodeine)، در تمامی وضعیت‌های درد نوروپاتیک موثر است.
پیشینه
درد نوروپاتیک دردی است که در نتیجه آسیب به اعصاب ایجاد می‌شود. این نوع درد متفاوت از پیام‌های دردی است که در طول اعصاب سالم از سمت بافت آسیب دیده (برای مثال درد ناشی از سقوط یا بریدگی با ورم مفاصل زانو (arthritic knee)) مخابره می‌شوند. درد نوروپاتیک معمولا با داروهای متفاوتی نسبت به داروهای مورد استفاده برای تسکین درد ناشی از بافت آسیب دیده، که معمولا تحت عنوان داروی مسکّن می‌شناسیم، درمان می‌شود. گاهی داروهای تجویزی برای درمان افسردگی یا صرع (epilepsy/fits) می‌توانند در تسکین درد نوروپاتیک در برخی افراد بسیار اثربخش باشند. اما گاهی اوقات از پاراستامول برای درمان درد نوروپاتیک، به‌تنهایی یا همراه با داروهای مسکّن اوپیوئیدی کدئین یا دی‌هیدروکدئین، استفاده می‌شود.
پاراستامول بیش از 50 سال است که به‌طور گسترده‌ای در دسترس است. شواهدی وجود دارد که این دارو در برخی از دردهای کوتاه-مدت به عنوان یک داروی مسکّن عمل می‌کند، اما به نظر نمی‌رسد برای دردهای طولانی-مدت نیز اثربخشی خوبی داشته باشد. ما واقعا نمی‌دانیم که عملکرد آن چگونه است. پاراستامول معمولا همراه با داروهای اوپیوئیدی استفاده می‌شود.
داروهای مسکّن اوپیوئیدی داروهایی شبیه به مورفین (morphine) هستند. مورفین از گیاه به دست می‌آید، اما بسیاری از اپیوئیدها به جای آنکه از گیاهان گرفته شوند، در آزمایشگاه تولید می‌شوند. کدئین و دی‌هیدروکدئین اغلب با پاراستامول ترکیب می‌شوند.
ویژگی‌های مطالعه
در جولای 2016، به دنبال کارآزمایی‌های بالینی بودیم که در آنها از پاراستامول به‌تنهایی، یا در ترکیب با کدئین یا دی‌هیدروکدئین، برای درمان درد نوروپاتیک در بزرگسالان استفاده شد. ما هیچ مطالعه‌ای را نیافتیم که شرایط لازم را برای ورود به این مرور داشته باشد.
نتایج کلیدی
از آنجا که هیچ مطالعه ای وجود ندارد که بتواند به روشی قابل اعتماد به سوالات پاسخ دهد، بنابراین نمی‌توان گفت پاراستامول به‌تنهایی، یا در ترکیب با کدئین یا دی‌هیدروکدئین، برای درد مزمن نوروپاتیک موثر است یا خیر.
کیفیت شواهد
کیفیت شواهد را در سطح بسیار پائین ارزیابی کردیم زیرا هیچ مطالعه‌ای به دست نیامد. شواهدی با کیفیت بسیار پائین بدان معنی است که در مورد تأثیر پاراستامول به‌تنهایی، یا در ترکیب با کدئین یا دی‌هیدروکدئین، در هر شرایطی از درد نوروپاتیک بسیار نامطمئن هستیم.
شواهد ناکافی برای حمایت یا رد توصیه به تجویز پاراستامول به‌تنهایی، یا در ترکیب با کدئین یا دی‌هیدروکدئین، به چشم می‌خورد، که در تمامی وضعیت‌های درد نوروپاتیک موثر باشد.
پاراستامول (paracetamol)، به‌تنهایی یا همراه با کدئین (codeine) یا دی‌هیدروکدئین (dihydrocodeine)، معمولا برای درمان درد مزمن نوروپاتیک تجویز می‌شود. این مرور به دنبال شواهدی از مطالعات تصادفی‌سازی شده و دوسو-کور برای تعیین اثربخشی و آسیب ناشی از این مداخله بود.
ارزیابی اثربخشی آنالژزیک و عوارض جانبی پاراستامول با یا بدون کدئین یا دی‌هیدروکدئین در مدیریت درمانی درد مزمن نوروپاتیک در بزرگسالان.
پایگاه ثبت مرکزی کارآزمایی‌های کنترل شده کاکرین (CENTRAL)، MEDLINE، و Embase را از آغاز به کار آنها تا جولای سال 2016، همراه با فهرست منابع مقالات و مرورهای بازیابی شده، و دو پایگاه ثبت مطالعات آنلاین را جست‌وجو کردیم.
مطالعات تصادفی‌سازی شده و دوسو-کور را با دوره دو هفته‌ای یا بیشتر وارد کردیم، که به مقایسه پاراستامول، به‌تنهایی یا در ترکیب با کدئین یا دی‌هیدروکدئین، با دارونما (placebo) یا سایر روش‌های درمانی فعال در تسکین درد نوروپاتیک مزمن پرداختند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم به جست‌وجوی مقالات پرداختند، داده‌های اثربخشی و عوارض جانبی را استخراج کرده، و مطالعات را از نظر کیفیت و پتانسیل سوگیری (bias) ارزیابی کردند. آنالیزهای تجمعی و یکپارچه را انجام ندادیم. کیفیت شواهد را با کمک درجهبندی توصیه، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) سنجیدیم.
هیچ مطالعه‌ای پیدا نشد که با معیارهای ورود انطباق داشته باشد. از آن‌جایی که هیچ مطالعه‌ای یافت نشد، اثرات مداخلات مورد ارزیابی قرار نگرفتند. فقط شواهدی را با کیفیت بسیار پائین در دست داریم و هیچ نشانه قابل اتکایی درباره اثر احتمالی مداخله موجود نیست.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.