تست‌های اندازه‌گیری سطح فریتین (پروتئینی که آهن را ذخیره می‌کند) در خون تا چه حد در تشخیص فقر و اضافه-بار آهن دقیق هستند؟

پیام‌های کلیدی

- تست‌هایی که سطح فریتین را در خون اندازه‌گیری می‌کنند ممکن است برای تشخیص فقر آهن (سطوح پائین آهن) در افراد زیر نسبتا دقیق باشند:

- افرادی که به دنبال مراقبت‌های پزشکی هستند؛ و

- افرادی که از نظر پزشکان مشکوک به فقر آهن هستند.

- افرادی که دقت تست‌های فریتین خون برای تشخیص اضافه-بار آهن (سطوح بالای آهن) در آنها به دلیل کمبود شواهد قوی مشخص نیست.

- برای تقویت شواهد به انجام مطالعات بیشتری نیاز داریم که:

- طیف وسیع‌تری را از جمعیت‌ها بررسی کنند؛ و

- سطوح فریتین را در خون شناسایی کنند که بهترین شاخص‌های فقر آهن و اضافه-بار آهن هستند.

چرا تشخیص فقر آهن و اضافه-بار آهن مهم است؟

آهن یک ماده معدنی ضروری است که در هر سلولی از بدن یافت می‌شود. این عامل از غذاهای غنی از آهن مانند گوشت قرمز، لوبیا و غلات غنی شده (که آهن به‌طور مصنوعی به آنها افزوده شده)، یا از مکمل‌ها (قرص‌های آهن، پودرهای ریز-مغذی، قطره‌ها یا شربت‌ها) به دست می‌آید. بدن برای ساختن مواد زیر به آهن نیاز دارد:

- سلول‌های قرمز خون؛ و

- هموگلوبین، پروتئینی در خون که اکسیژن را از ریه‌ها به بقیه اندام‌های بدن می‌رساند.

تست آهن می‌تواند نشان دهد که سطح آهن خون یک فرد بسیار پائین (فقر آهن) است یا بسیار بالا (اضافه-بار آهن). بررسی سطوح آهن مهم است زیرا:

- فقر آهن باعث کم-خونی (سطوح پائین گلبول‌های قرمز خون یا هموگلوبین)، خستگی و ضعف می‌شود. این وضعیت می‌تواند علامتی باشد از اینکه یک فرد با مشکلات جدی سلامت مانند خونریزی داخلی روبه‌رو است یا خیر؛ در حالی که

- اضافه-بار آهن می‌تواند آسیب دائمی به کبد، قلب و سایر اندام‌ها وارد کند.

از چه تست‌هایی می‌توان برای تشخیص فقر آهن و اضافه-بار آهن استفاده کرد؟

چندین تست مختلف برای بررسی سطح آهن در بدن وجود دارد. دقیق‌ترین تست‌ها از یک سوزن برای جمع‌آوری یک نمونه کوچک از:

- مایع مغز استخوان (برای تشخیص فقر آهن)؛ یا

- بافت کبد (برای تشخیص اضافه-بار آهن) استفاده می‌کنند.

با این حال، این تست‌ها گران بوده و می‌توانند برای افرادی که از سلامت خوبی برخوردار نیستند، خطرناک باشند.

یک تست ساده‌تر شامل اندازه‌گیری سطح فریتین (پروتئینی که آهن را در خود ذخیره می‌کند) در خون، برای تخمین میزان آهن در بدن است.

ما می‌خواستیم چه چیزی را پیدا کنیم؟

ما می‌خواستیم دریابیم که تست‌های فریتین خون، فقر آهن و اضافه-بار آهن را به درستی تشخیص می‌دهند یا خیر.

ما چه کاری را انجام دادیم؟

به جست‌وجوی مطالعاتی پرداختیم که تست‌های فریتین خون را با:

- تست‌های سطوح آهن در مغز استخوان، برای تشخیص فقر آهن؛ و

- تست‌های سطوح آهن در کبد، برای تشخیص اضافه-بار آهن، مقایسه کردند.

نتایج این مطالعات را مقایسه و خلاصه کرده و اعتماد خود را نسبت به این شواهد بر اساس عواملی مانند روش‌های انجام و حجم نمونه مطالعات، رتبه‌بندی کردیم.

ما چه‌ چیزی را یافتیم؟

72 مطالعه را با حضور 6059 فرد وارد کردیم که به بررسی توانایی تست‌های فریتین خون برای تشخیص:

- فقر آهن در افرادی که به دنبال مراقبت‌های پزشکی هستند و پزشک، آنها را مشکوک به فقر آهن تشخیص داده است (70 مطالعه، 5709 نفر)؛

- فقر آهن در افرادی بدون هیچ علامتی از وجود بیماری (پنج مطالعه، 350 نفر)؛ و

- مشکوک به اضافه-بار آهن از نظر پزشک (36 مطالعه، 1927 نفر) پرداختند.

شواهد نشان می‌دهد که تست‌های فریتین خون ممکن است برای تشخیص فقر آهن در افرادی که به دنبال مراقبت‌های پزشکی هستند، نسبتا دقیق باشند. به عنوان مثال، در مطالعاتی که افراد با سطح فریتین خون کمتر از 30 میکروگرم/لیتر مبتلا به فقر آهن تشخیص داده شدند، تست‌های فریتین خون:

- فقر آهن را در هر چهار فرد از پنج فردی که فقر آهن دارند؛ و

- نبود فقر آهن را در 19 فرد از 20 فردی که سطوح طبیعی آهن داشتند، به درستی شناسایی کرده‌اند.

شواهد به اندازه کافی قوی نبودند تا بتوان تعیین کرد که تست‌های فریتین خون:

- فقر آهن را در افرادی بدون هیچ علامتی از وجود بیماری؛ یا

- مشکوک به اضافه-بار آهن را از نظر پزشک به درستی تشخیص داده‌اند یا خیر.

محدودیت‌های شواهد چه هستند؟

همه مطالعات:

- کوچک بودند؛

- با روش‌هایی انجام شدند که ممکن است منجر به مطرح شدن خطاهایی در نتایج آنها شوند؛ و

- بر جمعیت‌های خاص (مانند کودکان، جوانان و زنان باردار) متمرکز شدند.

با توجه به همین دلایل، اطمینان ما به شواهد محدود است.

این شواهد تا چه زمانی به‌روز است؟

شواهد تا جون 2020 ‌به‌روز است.

نتیجه‌گیری‌های نویسندگان: 

در حد آستانه 30 میکروگرم/لیتر، شواهدی با قطعیت پائین وجود دارد که غلظت فریتین خون نسبتا حساس است و یک تست بسیار اختصاصی برای شناسایی فقر آهن در افرادی است که برای دریافت مراقبت‌های پزشکی مراجعه می‌کنند. قطعیت بسیار کمی وجود دارد که غلظت بالای فریتین، یک تست حساس برای شناسایی اضافه-بار آهن در افراد مشکوک به این وضعیت هستند. شواهد کافی وجود ندارد که بدانیم غلظت فریتین هنگام غربالگری افراد بدون نشانه از نظر فقر آهن یا اضافه-بار آهن عملکرد مشابهی دارد یا خیر.

خلاصه کامل را بخوانید...
پیشینه: 

شاخص‌های استاندارد مرجع در فقر آهن (iron deficiency) و اضافه-بار آهن (overload) عموما تهاجمی و گران‌قیمت بوده و می‌توانند ناخوشایند یا گاهی خطرناک باشند. فریتین (ferritin) یک پروتئین ذخیره کننده آهن بوده و غلظت آن در پلاسما یا سرم نشان دهنده میزان ذخیره آهن است؛ سطح پائین فریتین نشانگر فقر آهن است، در حالی که فریتین بالا نشان دهنده خطر اضافه-بار آهن. با این حال، فریتین نیز یک پروتئین فاز حاد است و در صورت وجود التهاب و عفونت، سطوح آن افزایش می‌یابد. استفاده از فریتین به عنوان یک تست تشخیصی فقر آهن و اضافه-بار آهن، یک اقدام بالینی شایع است.

اهداف: 

تعیین دقت تشخیصی غلظت‌های فریتین (سرم یا پلاسما) برای تشخیص فقر آهن و خطر اضافه-بار آهن در سندرم‌های تجمع آهن اولیه و ثانویه.

روش‌های جست‌وجو: 

بانک‌های اطلاعاتی زیر را جست‌وجو کردیم (10 جون 2020): DARE (کتابخانه کاکرین) شماره 2 از 4 در سال 2015؛ HTA (کتابخانه کاکرین) شماره 4 از 4 در سال 2016؛ CENTRAL (کتابخانه کاکرین) شماره 6 از 12 در سال 2020؛ MEDLINE (OVID) از 1946 تا 9 جون 2020؛ Embase (OVID) از 1947 تا هفته 23 سال 2020؛ CINAHL (Ebsco) از 1982 تا جون 2020؛ Web of Science (ISI) SCI, SSCI, CPCI-exp & CPCI-SSH تا جون 2020؛ POPLINE 16/8/18؛ Open Grey (10/6/20)؛ TRoPHI (10/6/20)؛ Bibliomap (10/6/20)؛ IBECS (10/6/20)؛ SCIELO (10/6/20)؛ Global Index Medicus (10/6/20) AIM؛ IMSEAR؛ WPRIM؛ IMEMR؛ LILACS (10/6/20)؛ PAHO (10/6/20)؛ WHOLIS 10/6/20؛ IndMED (16/8/18) و بانک اطلاعاتی تحقیقات سلامت Native (در 10/6/20). هم‌چنین، دو پایگاه ثبت کارآزمایی را جست‌‌وجو کرده و با پژوهشگران مرتبط برای یافتن مطالعات منتشر نشده تماس گرفتیم.

معیارهای انتخاب: 

تمام طراحی‌های مطالعه را وارد کردیم که به دنبال ارزیابی غلظت فریتین سرم یا پلاسما بوده و آن را با هر روش کمّی که قبلا یا اکنون در دسترس است به عنوان شاخص وضعیت آهن در افرادی از هر سن، جنسیت، وضعیت بالینی و فیزیولوژیکی و از هر کشوری اندازه‌گیری کردند.

گردآوری و تجزیه‌وتحلیل داده‌ها: 

روش‌های استاندارد کاکرین را دنبال کردیم. فرم استخراج داده‌ها را برای ثبت نتایج مربوط به غلظت فریتین به عنوان تست شاخص، و محتوای آهن مغز استخوان را برای فقر آهن و محتوای آهن کبد را برای اضافه-بار آهن به عنوان استانداردهای مرجع طراحی کردیم. دو نویسنده دیگر هم‌چنین تعداد موارد مثبت واقعی، منفی واقعی، مثبت کاذب، منفی کاذب را استخراج و اعتبارسنجی کرده، و اطلاعات حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی را برای هر حد آستانه ارائه شده برای فقر آهن و اضافه-بار آهن در مطالعات وارد شده استخراج کردند.

خطر سوگیری (bias) و قابلیت کاربرد نتایج را با استفاده از ابزار ارزیابی کیفیت مطالعات دقت تشخیصی-2 (Quality Assessment of Diagnostic Accuracy Studies; QUADAS-2) ارزیابی کردیم. از ارزیابی درجه‌‏بندی توصیه‏، ارزیابی، توسعه و ارزشیابی (GRADE) برای نتیجه‌گیری در مورد کیفیت شواهد و قدرت شواهد استفاده شد.

نتایج اصلی: 

جست‌وجوی ما در ابتدا در سال 2014 انجام شده و در سال‌های 2017؛ 2018 و 2020 (10 جون) به‌روز شد. ما 21,217 رکورد را شناسایی کرده و پس از حذف موارد تکراری، 14,244 رکورد را غربال کردیم. متن کامل 316 رکورد را ارزیابی کردیم. 190 مطالعه (193 رکورد) را بنا به دلایلی از مرور خارج کرده و 108 مطالعه (111 رکورد) را در تجزیه‌وتحلیل کمّی (quantitative) گنجاندیم. 11 مطالعه (12 رکورد) وجود داشت که آنها را از زمان به‌روز کردن آخرین جست‌وجو غربالگری کرده و برای تجزیه‌و‌تحلیل بعدی واجد شرایط بودند. تصمیم گرفتیم که این موارد را در گروه در انتظار طبقه‌بندی وارد کنیم.

تجزیه‌وتحلیل را در ابتدا بر اساس وضعیت بالینی شرکت‌کننده طبقه‌بندی کردیم: جمعیت به ظاهر سالم و غیر-سالم. سپس بر اساس سن و وضعیت بارداری طبقه‌بندی شدند: نوزادان و کودکان، نوجوانان، زنان باردار، و بزرگسالان.

فقر آهن

ما 72 مطالعه (75 رکورد) را شامل 6059 شرکت‌کننده وارد کردیم.

جمعیت‌های به ظاهر سالم

پنج مطالعه افراد بدون بیماری آشکار را از نظر فقر آهن غربالگری کردند. در جمعیت عمومی بزرگسالان، سه مطالعه حساسیت 63% تا 100% را در نقطه برش (cut-off) بهینه فریتین، و ویژگی 92% تا 98% را متناظر با آن گزارش کردند، اما نقاط برش فریتین بین مطالعات متفاوت بود. یک مطالعه در کودکان سالم حساسیت 74% و ویژگی 77% را گزارش کرد. یک مطالعه در زنان باردار حساسیت 88% و ویژگی 100% را نشان داد. به‌طور کلی اطمینان به این تخمین‌ها به دلیل وجود سوگیری (bias) بالقوه، غیر-مستقیم بودن، و شواهد پراکنده و ناهمگون، در سطح بسیار پائینی قرار گرفت. هیچ مطالعه‌ای افراد به ظاهر سالم را از نظر اضافه-بار آهن غربالگری نکرد.

افراد نیازمند به مراقبت پزشکی

63 مطالعه میان بزرگسالانی انجام شدند که نیاز به دریافت مراقبت پزشکی داشتند (5042 شرکت‌کننده). برای یک نمونه 1000 نفره با شیوع 35% فقر آهن (از مطالعات وارد شده در این گروه) و با فرض داشتن ویژگی 85%، 315 فرد مبتلا به فقر آهن وجود خواهند داشت که به درستی طبقه‌بندی شده و 35 فرد مبتلا به فقر آهن خواهند بود که به اشتباه تحت عنوان بدون فقر آهن طبقه‌بندی می‌شوند، که منجر به حساسیت 90% می‌شود. حد آستانه‌های پیشنهادی توسط نویسندگان مطالعات وارد شده از 12 تا 200 میکروگرم/لیتر متغیر بود. نسبت شانس تشخیصی تخمین زده شده 50 گزارش شد.

میان بزرگسالان غیر-سالم با استفاده از حد آستانه ثابت 30 میکروگرم/لیتر (نه مطالعه، 512 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت پائین)، تخمین تجمعی برای حساسیت معادل 79% با 95% فاصله اطمینان (58%، 91%) و ویژگی معادل 98%، با 95% فاصله اطمینان (91%، 100%) بود. نسبت شانس تشخیصی تخمین زده شده برابر با 140 گزارش شد، یک تست نسبتا حاوی اطلاعات مفید.

اضافه-بار آهن

ما 36 مطالعه (36 رکورد) را شامل 1927 شرکت‌کننده وارد کردیم. همه مطالعات مربوط به جمعیت‌های غیر-سالم بودند. هیچ مطالعه‌ای در مورد نوزادان، کودکان، یا زنان باردار انجام نشد.

میان تمام جمعیت‌ها (یک حد آستانه برای مردان و زنان؛ 36 مطالعه، 1927 شرکت‌کننده، شواهد با قطعیت بسیار پائین): برای یک نمونه 1000 نفره با شیوع 42% اضافه-بار آهن (از مطالعات وارد شده در این گروه) و با فرض ویژگی 65%، 332 مورد اضافه-بار آهن به طور صحیح طبقه‌بندی شده و 85 مورد مبتلا به اضافه-بار آهن به اشتباه بدون اضافه-بار آهن طبقه‌بندی می‌شوند، که منجر به حساسیت 80% می‌شود. نسبت شانس تشخیصی تخمین زده شده معادل 8 بود.

یادداشت‌های ترجمه: 

این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.

Tools
Information