بیماری بلفاروکراتوکونژکتیویت (blepharokeratoconjunctivitis; BKC) شامل التهاب پلک‌ها و سطح جلویی چشم است. این وضعیت در کودکان و بزرگسالان رخ می‌دهد. کودکان مبتلا به BKS دارای چشم‌های در حال آبریزش، دارای خارش، قرمز و دردناک در نور روشن هستند. آن‌ها ممکن است دچار کاهش بینایی ناشی از زخم شدن قرنیه شوند، که می‌توان آن را به عنوان پنجره جلویی چشم توصیف کرد. درمان‌های گوناگونی از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها، عوامل ضد-التهاب و مکمل‌های غذایی برای BKS تجویز می‌شوند. گاهی این درمان‌ها به صورت قطره‌های چشمی و پماد تجویز می‌شوند، در شرایطی که در موارد شدید ممکن است به شکل سیستمیک (معمولا خوراکی) تجویز شوند. همچنین تجویز دارو به صورت خوراکی برای کودکان می‌تواند از دادن قطره‌های چشمی یا پماد آسان‌تر باشد.
هدف این مطالعه مروری کاکرین، ارزیابی تاثیرات درمان‌های سیستمیک برای BKS در کودکان صفر تا 16 ساله بود. برای یافتن مطالعات، در منابع علمی منتشر شده و مراکز ثبت کارآزمایی‌های بالینی جست‌وجو کردیم. مطالعه‌ای را با کیفیت بالا در مورد این موضوع نیافتیم. هیچ گزارش یا کارآزمایی‌ای دارای معیارهای ورود به این مطالعه مروری کاکرین نبود. مطالعاتی را که پیدا کردیم، یک درمان را در مقابل درمانی دیگر یا دارونما (placebo) به شیوه تصادفی مقایسه نکردند، بنابراین نمی‌توانیم با قطعیت بگوییم که تاثیرات درمان مشاهده‌شده، ناشی از دیگر عوامل نیستند. پزشکان نیز از راه‌های بسیار مختلفی برای سنجش تاثیرات درمان‌ها استفاده کردند. این جست‌وجوها تا اپریل 2016 به‌روز است.
ما توصیه می‌کنیم تحقیقات بیشتری درباره اثرات درمان سیستمیک برای BKS انجام شود. همچنین توصیه می‌کنیم شیوه‌های جدیدی برای سنجش تاثیرات درمان‌ها ایجاد شده و اندازه‌گیری‌های بالینی و نظرات کودکان و خانواده‌ها در مورد بیماری‌شان در نظر گرفته شوند.
در حال حاضر هیچ شواهدی از کارآزمایی‌های بالینی از نظر بی‌خطری و اثربخشی درمان‌های سیستمیک برای BKS وجود ندارد. انجام کارآزمایی‌هایی برای آزمودن اثربخشی و بی‌خطری درمان‌های کنونی و آینده مورد نیاز است. معیار پیامدها باید توسعه یابد تا بتواند شامل هر دو جنبه عینی بالینی و گزارش بیمار از بیماری و درمان‌ها باشد.
بلفاروکراتوکونژکتیویت (blepharokeratoconjunctivitis; BKC) نوعی از التهاب سطح چشم و پلک‌ها است که می‌تواند کودکان و بزرگسالان را تحت تاثیر قرار دهد. BKS شامل تغییرات در پلک‌ها، اختلال عملکرد غدد میبومین (meibomian)، و التهاب ملتحمه و قرنیه است. التهاب مزمن قرنیه می‌تواند منجر به ایجاد زخم، رگ‌زایی و کدر شدن قرنیه شود. BKS در کودکان باعث بروز نشانه‌های قابل‌توجهی از جمله سوزش (irritation)، آبریزش، نور-هراسی (photophobia) و کاهش بینایی می‌شود. کاهش بینایی در کودکان مبتلا به BKS، ممکن است ناشی از کدورت قرنیه، عیب انکساری (refractive error) یا تنبلی چشم (amblyopia) باشد.
درمان BKS معطوف به انسداد دهانه غدد میبومین، فلور باکتریایی لبه پلک و ملتحمه، و التهاب سطح چشم است. همچنین ممکن است تغییرات رژیم غذایی شامل افزایش مصرف اسیدهای چرب ضروری (essential fatty acids; EFAs)، مفید باشند. هر دو درمان موضعی و سیستمیک مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ این مرور کاکرین بر درمان‌های سیستمیک تمرکز دارد.
ارزیابی و مقایسه داده‌ها در زمینه اثربخشی و بی‌خطری (safety) درمان‌های سیستمیک (از جمله آنتی‌بیوتیک‌ها، مکمل‌های غذایی و سرکوب‌کننده‌های سیستم ایمنی) به‌تنهایی یا ترکیبی در مدیریت بالینی BKS در کودکان صفر تا 16 سال.
در CENTRAL (شامل مرکز ثبت کارآزمایی‌های گروه چشم و بینایی در کاکرین) (شماره 3؛ 2016)؛ MEDLINE Ovid؛ Ovid MEDLINE In-Process and Other Non-Indexed Citations؛ Ovid MEDLINE Daily؛ Ovid OLDMEDLINE (ژانویه 1946 تا فوریه 2016)؛ EMBASE (ژانویه 1980 تا فوریه 2016)، پایگاه ثبت ISRCTN؛ (www.isrctn.com/editAdvancedSearch) وwww.clinicaltrials.gov و پلت‌فرم بین‌المللی ثبت کارآزمایی‌های بالینی (ICTRP) سازمان جهانی بهداشت (WHO)؛ (www.who.int/ictrp/search/en) جست‌وجو کردیم. از هیچ محدودیت زبانی یا زمانی در جست‌وجوهای الکترونیکی برای کارآزمایی‌ها استفاده نکردیم. آخرین بار پایگاه‌های اطلاعاتی الکترونیکی را در 21 اپریل 2016 جست‌وجو کردیم.
به دنبال کارآزمایی‌های تصادفی‌سازی و کنترل شده مربوط به درمان‌های سیستمیک در کودکان مبتلا به BKS در سنین صفر تا 16 سال گشتیم. ما برنامه‌ریزی کردیم تا مطالعاتی را انتخاب کنیم که یک تک-داروی سیستمیک را در برابر دارونما (placebo) ارزیابی کرده، و مطالعاتی که دو یا چند درمان فعال را مقایسه کردند. هدف، وارد کردن مطالعاتی بود که شرکت‌کنندگان درمان‌های مکمل را، مانند آنتی‌بیوتیک‌های موضعی، ضدالتهاب‌ها و لوبریکانت‌ها، کمپرس‌های گرم روی پلک و شست‌وشوی لبه پلک، دریافت کردند.
دو نویسنده مرور به‌طور مستقل از هم نتایج جست‌وجوی منابع علمی (عنوان‌ها و چکیده‌ها) را برای شناسایی مطالعاتی که احتمالا دارای معیارهای ورود به مرور بودند، غربالگری کردند. مطالعات را به دسته‌های «ورود قطعی» (definitely include)، «خروج قطعی» (definitely exclude) و «ورود احتمالی» (possibly include) تقسیم کردیم. ارزیابی نهایی را برای ورود یا خروج مطالعات در دسته «ورود احتمالی» پس از دریافت متن کامل هر مقاله انجام دادیم.
هیچ گزارش یا کارآزمایی‌ای دارای معیارهای ورود به این مطالعه مروری کاکرین نبود؛ هیچ کارآزمایی تصادفی‌سازی و کنترل‌شده‌ای در این موضوع انجام نشده است. معیارهای استاندارد شده پیامدها وجود نداشتند.
این متن توسط مرکز کاکرین ایران به فارسی ترجمه شده است.