ما 22 کارآزمایی را یافتیم که با مجموع بیش از 2310 شرکت‌کننده (یک مطالعه تعداد شرکت‌کنندگان را گزارش نکرد) معیار ورود ما را داشتند. مطالعات وارد‌ شده اغلب تعداد کمی شرکت‌کننده (از 4 تا 317) و دوره‌های پیگیری نسبتا کوتاهی داشتند (4 تا 24 هفته). در ابتدای کار، شش کارآزمایی فقط افراد مبتلا به زخم‌هایی را انتخاب کردند که از نظر بالینی عفونی بودند؛ یک کارآزمایی افراد مبتلا به زخم‌های عفونی و غیر-عفونی را انتخاب کرد؛ دو کارآزمایی افراد مبتلا به زخم‌های غیر-عفونی را وارد کردند؛ و 13 مطالعه باقی ‌مانده وضعیت عفونت را گزارش نکردند.

مطالعات وارد شده درمان‌های ضد-میکروبی موضعی مختلفی را به کار گرفتند، از جمله پانسمان‌های ضد-میکروبی (مانند نقره، یدید (iodides))، محلول‌های آب سوپر اکسید شده (super-oxidised aqueous solutions)، هیالورونات زینک (zinc hyaluronate)، سولفادیازین نقره (silver sulphadiazine)، ترتینوئین (tretinoin)، کرم پکسی‌گانان (pexiganan cream)، و کلورامین (chloramine). پنج مقایسه زیر را بر اساس مطالعات وارد شده انجام دادیم:

پانسمان‌های ضد-میکروبی در مقایسه با پانسمان‌های غیر ضد-میکروبی: داده‌های ترکیب شده از پنج کارآزمایی با مجموع 945 شرکت‌کننده (بر اساس میانگین تاثیر درمان به‌ دست آمده از مدل اثر تصادفی) نشان می‌دهند، هنگامی که زخم‌ها با پانسمان‌های ضد-میکروبی درمان شوند، در مقایسه با پانسمان‌های غیر ضد-میکروبی، زخم‌های بیشتری ممکن است التیام یابند: خطر نسبی (RR): 1.28؛ 95% فاصله اطمینان (CI): 1.12 تا 1.45. این نتایج متناظر بود با 119 رویداد التیام یافته در بازوی پانسمان ضد-میکروبی در هر 1000 شرکت‌کننده (95% CI؛ 51 تا بیش از 191). این شواهد با قطعیت پائین هستند (دو سطح به علت خطر سوگیری کاهش یافت). شواهد مربوط به عوارض جانبی یا سایر پیامدها نامطمئن بودند (شواهد با اطمینان بسیار پائین، اغلب به علت خطر سوگیری و عدم دقت کاهش یافت).

درمان‌های موضعی ضد-میکروبی (بدون پانسمان) در مقایسه با درمان موضعی غیر ضد-میکروبی (بدون پانسمان): در این مقایسه چهار کارآزمایی با 132 شرکت‌کننده وجود داشت که به‌ صورت متفاوتی به برآورد داده‌های پیامد کمک می‌کردند. شواهد به‌طور کلی قطعیت پائین یا بسیار پائینی داشتند، و فواصل اطمینان شامل منفعت و آسیب بودند: نسبت زخم‌های بهبود یافته: RR: 2.82؛ 95% CI؛ 0.56 تا 14.23؛ 112 شرکت‌کننده؛ 3 کارآزمایی؛ شواهد با اطمینان بسیار پائین؛ بهبود عفونت RR: 1.16؛ 95% CI؛ 0.54 تا 2.51؛ 40 شرکت‌کننده؛ 1 کارآزمایی؛ شواهد با اطمینان پائین؛ جراحی قطع عضو RR: 1.67؛ 95% CI؛ 0.47 تا 5.90؛ 40 شرکت‌کننده؛ 1 کارآزمایی؛ شواهد با اطمینان پائین؛ و وجود یک عارضه جانبی (بدون عوارض در بازوها؛ 81 شرکت‌کننده؛ 2 کارآزمایی؛ شواهد با اطمینان بسیار پائین.

مقایسه درمان‌های ضد-میکروبی موضعی مختلف: هشت مطالعه را با مجموع 250 شرکت‌کننده وارد کردیم، اما همه مقایسه‌ها متفاوت بودند و نتوانستیم هیچ داده‌ای را به درستی ترکیب کنیم. داده‌های گزارش شده از پیامد محدود بودند و در مورد اثرات نسبی داروهای ضد-میکروبی موضعی مربوط به هر یک از پیامدهای مطالعه مروری ما در این مقایسه، که شامل التیام زخم، برطرف شدن عفونت، رزکسیون جراحی، و عوارض جانبی بود، نامطمئن بودیم (تمام شواهد دارای اطمینان بسیار پائین).

ضد-میکروب‌های موضعی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک: چهار مطالعه را با مجموع 937 شرکت‌کننده وارد کردیم. این مطالعات داده‌های مربوط به التیام زخم را گزارش نکردند، و شواهد مربوط به اثرات نسبی بهبود عفونت در زخم‌های عفونی و رزکسیون جراحی نامطمئن بودند (قطعیت بسیار پائین). به‌طور متوسط، احتمالا تفاوت کمی از نظر خطر عوارض جانبی بین درمان‌های ضد-میکروبی موضعی در مقایسه با آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک وجود دارد: (RR: 0.91؛ 95% CI؛ 0.78 تا 1.06؛ شواهد با اطمینان متوسط؛ یک‌ سطح به دلیل تناقض کاهش یافت).

داروهای ضد-میکروبی موضعی در مقایسه با فاکتور رشد: یک مطالعه را با 40 شرکت‌کننده انتخاب کردیم. تنها پیامد مرتبط با مطالعه مروری گزارش شده، تعداد زخم‌های بهبود یافته بود، و این داده‌ها نامطمئن بودند (شواهد با اطمینان بسیار پائین).